Αποκλειστικό: Το ThePost.news στο ΟΑΚΑ καταγράφει τα προβλήματα των αθλητών στίβου με αναπηρία
Από Νίκος Μιχαλόπουλος
Ο Νίκος Μιχαλόπουλος βρέθηκε στο κλειστό γυμναστήριο του ΟΑΚΑ για λογαριασμό του ThePost.news, όπου προπονείται η εθνική ομάδα στίβου, και συνομίλησε με αθλητές της εθνικής ομάδας ατόμων με αναπηρία, τους αθλητές αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν σε διεθνείς διοργανώσεις.
Μάθαμε τα πάμπολλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθώς και τις διακρίσεις της ομοσπονδίας σε σχέση με τους αρτιμελείς αθλητές.
Στην συζήτηση συμμετείχαν ο κ. Καπέλας Χρήστος που κατέχει το πανευρωπαϊκό ρεκόρ το 2007 – Υποψήφιος για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Ντουμπάϊ στο αγώνισμα του ύψους.
Ο παραολυμπιονίκης κ. Γιώργος Τοπτσής και οι πρωταθλητές Βαγγέλης Λώνας, Χρήστος Καπέλας στο κλειστό γυμναστήριο του ΟΑΚΑ όπου πραγματοποιούν τις προπονήσεις τους.
Ο κ. Γιώργος Τοπτσής, προπονητής του συλλόγου ΠΑΣΚΑ και παραολυμπιονίκης στο μήκος και στο τριπλούν, έχοντας κατακτήσει στην Σεούλ το χάλκινο μετάλλιο το 1988, στην Βαρκελώνη το ασημένιο το 1992 και στην Άτλαντα το Χάλκινο το 1996. Παγκόσμια στο Ασεν το 1990 κατακτώντας το ασημένιο στο μήκος, το 1994 στο Βερολίνο ασημένιο στο μήκος και χάλκινο στο τριπλούν. Το 1998 στο παγκόσμιο στο Μπέρμιγχαμ απέσπασε το ασημένιο μετάλλιο στο Τριπλούν, το 1997 ασημένιο στο μήκος στο πανευρωπαϊκό στο Σαμπατέλ, πέμπτη θέση στο μήκος στους Παραολυμπιακούς του Σύδνεϊ το 2000. Την καριέρα του την έκλεισε το 2004 στους Παραολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας με 8 θέση στο Τριπλούν.
Ευάγγελος Λώνας, πανευρωπαϊονίκης το 2003 στο πανευρωπαϊκό στο Αssen της Ολλανδίας κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο με την ομάδα σκυταλοδρομίας 4*100 και το 2005 στο Πανευρωπαϊκό στο Espoo της Φινλανδίας 5η θέση στα 100μ, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ΔΑΚΕ ΥΠΠΟΑ.
Ερ. Ποια προβλήματα αντιμετωπίζετε;
Χρήστος Καπέλας. Σαν άνθρωπος με αναπηρία στην καθημερινή ζωή; Από το 1999 έως το 2013 με πέρναγαν κάθε χρόνο επιτροπή, ενώ το πόδι δεν πρόκειται να φυτρώσει. Τα παιδιά με τα χέρια επίσης, υπάρχουν κάποιες αναπηρίες που είναι μόνιμο πρόβλημα και δεν πρόκειται να αλλάξει. Γιατί πρέπει να περνάμε κάθε λίγο και λιγάκι επιτροπή. Το άλλαξαν αυτό, το 13 ψηφίζουν νόμο και μας κόβουν όλους στην μέση. Για ποιον λόγο; Γιατί υπήρχαν μερικοί ανάπηροι, που δεν ήταν ανάπηροι πρέπει να πληρώνουμε όλοι την νύφη; Με κατεβάζουν από το 67% στο 50%, αυτό σημαίνει πως είμαι κανονικός και δεν έχω πρόβλημα στο πόδι μου;
Κάνε με 50%, τι μου δίνει το κράτος; Μπορώ να δουλέψω όπως ένας αρτιμελής; Όχι. Πρέπει να μπω σε συγκεκριμένη θέση να μην κουράζω το πόδι μου, μπορεί να μου δώσει τέτοια θέση; Όχι.
Το 2007 έκανα πανευρωπαϊκό ρεκόρ στο ύψος. Από το 2007 με προσέλαβαν το 2018. Υποτίθεται πως είμαι αθλητής της εθνικής ομάδας από το 2002, είμαι στις διακρίσεις από το 2002 και υποτίθεται πως πρέπει να βοηθήσουν τον αθλητή, ώστε να εργάζεται, να έχει το μεροκάματο του και παράλληλα να κάνει και τον αθλητισμό του. Μετά από 10 χρόνια τι να το κάνω; Έχει περάσει η μπογιά μου για τον αθλητισμό.
Ερ. Όσον αφορά τον χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου που γίνονται οι προπονήσεις, τι προβλήματα αντιμετωπίζετε κατά την προπόνηση;
Χρήστος Καπέλας. Ο χώρος ήταν παρατημένος χρόνια, έχει υγρασία, αλλά σιγά σιγά τον φτιάχνουν. Δεν μπορώ να πω κάτι, είναι ο χώρος που στεγάζονται τα τελευταία 16 – 17 χρόνια, δεν μπορώ να πω κάτι για το σπίτι μου. Τι θα μπορούσαν να κάνουν; Θα μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα, τι έχει γίνει; Έχουν γίνει λίγα πράγματα, ωστόσο γίνονται προσπάθειες να φτιαχτεί ο χώρος. Δεν έχουμε κάποιο παράπονο για αυτό. Ότι έχουμε, αυτό εκμεταλλευόμαστε. Υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν τίποτα και κάνουν μέσα σε κοντέινερ τα βάρη τους και προπόνηση. Είμαστε ευνοημένοι σε σχέση με κάποιους άλλους. Όταν βρέχει γίνεται πλημμύρα το Ολυμπιακό Στάδιο.
Ερ. Αποθεραπεία από αθλητικούς τραυματισμούς υπάρχουν κάποιες εγκαταστάσεις για αυτό;
Χρήστος Καπέλας. Στο Ολυμπιακό Στάδιο υπάρχουν κάποιες εγκαταστάσεις που κάνουν μασάζ αν χρειαστείς, δεν είναι ότι έχει γιατρό όλες τις ώρες που είναι ανοιχτό το Στάδιο. Για μασάζ και αποθεραπεία εγώ δεν έχω πάει ποτέ εδώ, ξέρω όμως πως υπάρχει ένα τραπέζι. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω να σου πω γιατί δεν έχω χρειαστεί ποτέ γιατρό, ούτε μασάζ εδώ πέρα γιατί και να ήθελα, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το πληρώσω, αν το πληρώνουν εδώ πέρα.
Σαν αθλητής αν δεν έχεις κάποιον γνωστό και κάποια άκρη, είναι λίγοι αυτοί που είναι ευνοημένοι, που μπορούν να έχουν κάποιες παροχές ή κάθε μέρα μασάζ ή αποθεραπεία και τέτοια, μόνο αν έχουν γνωστό, εάν δεν έχουν γνωστό δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.
Ερ. Στον νέο υφυπουργό αθλητισμού τι μήνυμα έχετε να του δώσετε; Τι θα θέλατε εσείς σαν αθλητές;
Χρήστος Καπέλας. Να σκέφτεται λογικά, να πράττει λειτουργικά και αν μπορεί, όχι με τόσο μεγάλη καθυστέρηση. Αυτά τα παιδιά που έχουν κάνει τουλάχιστον μια καλή διάκριση, όταν έρθει η ώρα να πληρωθούν να μην είναι μετά από 4 ή 5 χρόνια, γιατί από αυτά τα λεφτά αρκετοί αθλητές ζούνε. Ας το κάνει λίγο πιο γρήγορα, ας βοηθήσει τους νέους που έχουν κάνει διάκριση και έχουν μπει στον πίνακα προκήρυξης να πιάσουν πιο γρήγορα δουλειά και να μην περιμένουν να γεράσουν μέσα στον αθλητισμό και μετά να βρούν δουλειά. Λίγο πιο λειτουργικές σκέψεις. Δεν θέλουμε υπερβολές, είναι λίγοι αυτοί που ζητάνε υπερβολές και δεν ασχολούμαστε με αυτούς. Δεν έχουμε κανένα σωματείο, εμείς μιλάμε από θέμα καρδιάς και από βιώματα. Δεν έχουμε πολλά πράγματα σαν ανάπηροι, αυτά τα λίγα που έχουμε να γίνουν πiο λειτουργικά, λίγο πιο πρακτικά και πιο γρήγορα. Δηλαδή να γίνονται πιο γρήγορα οι εκτελέσεις. Περίμενα από το 2015 και πληρώθηκα πριν 6 μήνες. Και είμαι με δύο παιδιά, οικογένεια και νοίκι. Και για να φέρω εγώ αυτό το μεταλλείο εδώ δεν μπορούσα να δουλέψω πουθενά.
Ερ. Σας αντιμετωπίζουν σαν τα κακομοίρα παιδιά;
Χρήστος Καπέλας. Μας αντιμετωπίζουν σαν ξεχασμένους ανθρώπους, δεν θα το πω ούτε κακόμοιρους γιατί είμαστε αρκετά άξιοι για αυτό που είμαστε. Αλλά μας αντιμετωπίζουν σαν να μην υπάρχουμε. Αυτό είναι, η αδιαφορία. Δηλαδή γιατί οι αθλητές του στίβου οι αρτιμελείς, να έχουν όλες τις διαφημίσεις που χρειάζονται, όλες τις παροχές που χρειάζονται στους αγώνες τους, να έχουν όλους τους προπονητές τους μαζί. Και εμείς να πηγαίνουμε 3 αθλητές – 1 προπονητής;
Γιατί ο αθλητής που είναι 11 μήνες με τον προπονητή του μαζί και κάνουν προπόνηση, να πάει στον αγώνα του, σε ένα καλό διεθνές meeting και να πρέπει να είναι με έναν ξένο προπονητή; Γιατί να μην έχουμε και εμείς την ίδια ποιότητα που έχουν και οι αρτιμελείς;
Δηλαδή το κράτος δίνει όλα τα λεφτά που χρειάζονται οι αρτιμελείς.
Ερ. Για να καταφέρετε να πάτε σε αγώνες στο εξωτερικό, παγκόσμιου βεληνεκούς, έχετε κάποια χρηματοδότηση; Έχετε πολλούς αγώνες που πρέπει να πάτε και να ανταποκριθείτε;
Χρήστος Καπέλας. Αγώνες υπάρχουν αρκετοί, αλλά οποίος μπορεί να βάλει το χέρι του στην τσέπη για να πάει, πάει. Δεν υπάρχουν αγώνες που μπορείς να πας μέσω ομοσπονδίας ή μέσω συλλόγων. Πρέπει να βάλει κάποιος το χέρι στην τσέπη, δηλαδή γίνεται ένας αγώνας, για να πάω και φέρω κάποια διάκριση πρέπει να δώσω 2.000 το κεφάλι, δηλαδή 4.000 με τον προπονητή μου, πως θα πάω; Με τι θα πάω; Υπάρχουν κάποια λεφτά που δίνουν στην ομοσπονδία και στους συλλόγους, τα Pocket Money που λένε, για ένα μεγάλο ταξίδι, εμείς έχουμε χρόνια να πάρουμε αυτά τα λεφτά. Που είναι αυτά τα λεφτά; Που είτε παγκόσμιο, είτε πανευρωπαϊκό, είτε παραολυμπιάδα πας, υποτίθεται πως το κράτος σου δίνει κάποιο Pocket Money, για τους ανθρώπους που δεν έχουν λεφτά για να βγουν έξω, το κράτος ευνοεί αυτούς τους ανθρώπους και τους δίνει κάποια χρήματα, που είναι όλα αυτά τα λεφτά αυτά τα χρόνια;
Ερ. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας μισθός για να καλύψετε τις ανάγκες σας; Όπως ακριβώς γίνεται και με τους αρτιμελείς;
Χρήστος Καπέλας. Θεωρώ και πιστεύω πως στους αθλητές που έχουν κάνει κάποιες καλές διακρίσεις, που είναι στην οκτάδα της εθνικής, και βλέπουν πως αν βοηθήσουν αυτόν τον αθλητή, υπάρχει μέλλον για αυτό, θα έπρεπε να τον βοηθάνε, εγώ, έκανα δίπλα μεροκάματα, δούλευα και οικοδομή και συγχρόνως έκανα και προπονήσεις, και πάλι έφερα διάκριση. Αν ήμουν πιο ευνοημένος από το κράτος,
Ερ. Τι κίνητρα μπορεί να δώσει η πολιτεία σε ανθρώπους που είχαν μια ατυχία;
Χρήστος Καπέλας. Να μπούμε μέσα στην παιδεία, να μπούμε μέσα στα σχολεία, να μας κοιτάνε με άλλο μάτι, γιατί τα παιδιά έχουν αρχίσει και ενδιαφέρονται. Μην μας φοβάστε, δεν είμαστε ξένοι, έχουμε ένα ξένο σώμα πάνω μας, αλλά αυτό γίνεται δικό μας, και το δικό μας γίνεται και δικό σας. Γιατί μπορεί κάποια στιγμή, άνθρωποι που είναι αρτιμελείς να έρθουν στην θέση την δικιά μας. Να ξέρουμε τι έχουμε και τι μπορούμε να κάνουμε, είναι σημαντικό να υπάρχει σωστή παιδεία στα σχολεία, στα δημοτικά και τα γυμνάσια, δεν είμαστε ντροπή. Είμαστε άνθρωποι που ναι έχουμε ένα πρόβλημα, που το αντιμετωπίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε και θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε πολύ καλύτερα αν υπήρχε και η κατάλληλη βοήθεια από το κράτος.
Ερ. Η κοινωνία πρέπει να σας έχει ως πρότυπα, τα τηλεοπτικά κρατικά και ιδιωτικά κανάλια πρέπει να δείχνουν τους αγώνες όπως γίνεται με τους αρτιμελείς, όμως δεν βλέπουμε να γίνεται κάτι σαν αυτό, ποια η άποψη σας;
Χρήστος Καπέλας. Όχι, και χρόνια εγώ ακούω που είμαι στον χώρο αυτό, θα… θα… θα…
Οι μόνοι άνθρωποι που μας έχουν βοηθήσει είναι κάποιες ιδιωτικές εταιρείες, που μας έχουν κάνει χορηγία και αυτές είναι η Samsung, ο ΟΠΑΠ και κάποιες άλλες εταιρείες, που αυτοί μας διαφημίζουν λίγο πριν έναν σημαντικό αγώνα. Μόνο από εκεί μας έχουν βοηθήσει και μάλλον αυτό οφείλεται στο ότι είναι ιδιωτικές και δεν μπορεί να τους πει ποτέ κανείς τίποτα, αν ήταν δημόσιο θα τους χαντακώνανε αυτούς. Μόνο η ΕΤ3 δείχνει κάθε Σάββατο κάποια σποτάκια από αγώνες, δεν έχω δει στις ειδήσεις να υπάρχει κάποιος που να μιλάει για εμάς. Δεν έχω ακούσει να υπάρχει κάποια διαφήμιση για εμάς πριν το πανελλήνιο. Επίσης ένα παράπονο που το έχω χρόνια, γιατί θα πρέπει ένας άνθρωπος 30 με 40 χρόνων άνθρωπος με αναπηρία που έχει βγει στην αναπηρική σύνταξη (όχι επίδομα) να μην μπορεί να δουλέψει; Έστω με εργατόλογα ή ημιαπασχόληση και πρέπει να του κόψουν την σύνταξη;
Οι αρτιμελείς που βγαίνουν κανονικά στην σύνταξη, δουλεύουν και τους κόβουν το 20% παίρνοντας κανονικό μισθό; Γιατί το κάνουν; Εμείς γιατί να μην το κάνουμε; Έχω 15ετιας ένσημα και ήθελα να δουλέψω, και μου είπαν από το κράτος όχι, ούτε με εργατόλογα ούτε με ημιαπασχόληση. Για ποιο λόγο;
(Ενώ έδωσε παράδειγμα ανθρώπου που παίρνει σύνταξη 800 ευρώ, έκοψαν από αυτά το 30% και δουλεύει παίρνοντας μισθό 1500 ευρώ). Γιατί να μην πάρει κάποιος νέος την δουλειά και να την πληρώνουν δυο μισθούς;
Ερ. Σε ανθρώπους που είχαν μια ατυχία, για ποιο λόγο να αρχίσουν να ασχολούνται με τον αθλητισμό; Ιδιαίτερα με τον στίβο;
Χρήστος Καπέλας. Σε οποιονδήποτε άνθρωπο έχει συμβεί, είτε έχει χάσει μέλος, είτε έχει χάσει κάτι άλλο, υπάρχουν και τα καλά και τα κακά. Αυτός ο άνθρωπος που θα πάθει κάτι πως θα το αντιμετωπίσει, είναι το σημαντικότερο. Το σημαντικότερο από όλα είναι πως ζει ακόμη.
Γιατί στον στίβο; Γιατί σε βοηθάει να ξεφύγεις από πολλά προβλήματα. Σε βοηθάει να μάθεις είτε να περπατάς είτε να χειρίζεσαι τα πόδια και τα χέρια καλύτερα, ανάλογα το πρόβλημα. Γενικά η άσκηση βοηθάει παρά πολύ το σώμα. Όλο αυτό γύρω από τον αθλητισμό σε έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα μπορεί μόνο να τον βοηθήσει. Ο πρωταθλητισμός μπορεί μετά από κάποια χρόνια να σε σακατεύσει, ανάλογα τι θα κάνεις και πως θα είσαι, αλλά σίγουρα ο πρωταθλητισμός μετά από κάποια χρόνια δεν βοηθάει. Αυτό είναι το μόνο μείον που έχουμε εμείς από τους αρτιμελείς, έχω ένα πόδι, ξέρω πως αυτό το πόδι μετά από 16 χρόνια στίβου θα με εγκαταλείψει. Και αυτό που έχω κάνει είναι δίκη μου επιλογή. Ξέρω αν πάθω ζημιά πως κανένας δεν θα με βοηθήσει. Το κράτος, έστω και αν έχω φέρει μεταλλεία και διακρίσεις και όλα αυτά με την ελληνική σημαία στο κεφάλι μου, το κράτος εμένα με το που πάθω την ζημιά, θα με ξεχάσει. Αυτό είναι νόμος και το ξέρω, αλλά είναι επιλογή μου. Ότι κάνω το κάνω γιατί πάω καλά και με τα λεφτά που παίρνω μετά από πέντε χρόνια, πάω και ξελασπώνω την οικογένεια μου, γιατί όπως όλοι οι Έλληνες χρωστάω και εγώ. Και νομίζω οι 9,5 στους 10 Έλληνες χρωστάμε γιατί έτσι έχουμε καταντήσει.
Ερ. Σε σχέση με τους αρτιμελείς αθλητές, όταν παίρνετε κάποιο μετάλλιο, σε διεθνείς αγώνες, και φέρνετε περισσότερα από τους αρτιμελείς, υπάρχει κάποια προβολή και υποδοχή από το κράτος;
Χρήστος Καπέλας. Σε σχέση με τους αρτιμελείς, και χωρίς να κακολογησω κανέναν, φέρνουμε πολλά μεταλλεία πίσω και καλές διακρίσεις με παγκόσμια και πανευρωπαϊκά ρεκόρ. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε σε αγώνα και να μην κάνουμε καλές διακρίσεις σαν Έλληνες. Φέρνουμε πολλά μεταλλεία πίσω. Ίσως θεωρούν πως υπάρχει μικρότερος ανταγωνισμός, δεν ισχύει. Ο ανταγωνισμός είναι ίσος. Αλλά φέρνουμε καλά μετάλλια, φέρνουμε καλό αριθμό μεταλλίων, πάντα 6 με 7 μετάλλια, πρώτη, δεύτερη, Τρίτη θέση. Η διαφορά που έχουμε εμείς με τους άλλους, να το που κάνει ένας αρτιμελής 3η θέση για δέκα μέρες υπάρχει στην τηλεόραση, τις ειδήσεις, το Facebook το Ίντερνετ, παντού. Είμαι ο πρώτος που κάνω like γιατί χαίρομαι για αυτά τα παιδιά. Σε εμάς που κάνουμε μια καλή διάκριση ποιος το ξέρει; Μόνο οι πιο κοντινοί συγγενείς και φίλοι και αυτό μέσω Facebook, αν προκύψει θα τους πάρω τηλέφωνο.
Ναι μας περιμένουν δυο τρεις πολιτικοί εδώ στο τέλος, μαζεύουμε τα μετάλλια και περιμένουμε να πιάσουν χέρι-χέρι και να βγουν φωτογραφίες. Δεν έχω βγει ποτέ, εγώ τους θέλω μετά. Μόνο μια γυναίκα βοήθησε το 2017, όταν πήγαν στην Βουλή, άκουσε τα προβλήματα τους και πήρε τηλέφωνο μετά από πέντε μήνες, ήταν η Θεανώ Φωτίου.
Ο κ. Γιώργος Τοπτσής έκανε μια ολιγόλεπτη παρέμβαση, αναφέρθηκε στο θέμα της παιδείας και του σεβασμού στον δρόμο, στις συχνές περιπτώσεις που κλείνουν τις ράμπες και παρκάρουν σε θέσεις ΑΜΕΑ και συμπλήρωσε πως τα ΑΜΕΑ στο εξωτερικό τα έχουν πιο μπροστά, και από τους αρτιμελείς, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην χώρα μας. Ως προπονητής αναφέρθηκε στην σημασία να αρχίσουν παιδιά με κινητικά προβλήματα να αθλούνται, καθώς θα δουν πολλά οφέλη στο σώμα τους και στην ενδυνάμωση τους (σωματική και ψυχική), παροτρύνοντας τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό, τόνισε επίσης πως βοηθάει και στην κοινωνικοποίηση τους.
Ο κ. Γιώργος Τοπτσής και ο Χρήστος Καπελάς μετά την συζήτηση για τα προβλήματα των αθλητών
Ο Χρήστος Καπέλας πήρε πάλι τον λόγο και σημείωσε: Διαφορά, εμείς με κάποιους άλλους, Γερμανία πχ, μας λέει ο αθλητής ο Μάρκους, Μαρκους Ρεμ, εμένα μου δίνουν μισθό, μου έχουν γυμναστήριο, μου έχουν σπίτι, μου έχουν κοπέλα για το σπίτι και το μόνο που μου έχουν πει και μου έχουν ζητήσει είναι να κάνω αυτήν την δουλειά. Να είμαι αθλητής.
Πακιστάν, που το θεωρούμε τριτοκοσμική χώρα, ο άνθρωπος δούλευε καμεραμάν σε ένα κανάλι, εμείς μου λέει ότι και να κάνουμε παίρνουμε τα μετάλλια, δεν παίρνουμε κάποια λεφτά, αλλά μου λέει τι έχουμε εμείς. Με το που φτάσουμε στο Πακιστάν και κατέβουμε από το αεροπλάνο, είναι όλο το Πακιστάν κάτω και μας σέβεται. Εμείς τι έχουμε εδώ; Εμείς μέχρι και δικαστήριο κάναμε για να μην χάσουμε τα λεφτά μας. Δηλαδή τα λεφτά που πρέπει να πάρουμε, δηλαδή το 2016 που βγάλανε τον νόμο 50% όλα κάτω, τα λεφτά του 2015 που δικαιούμασταν κάποιοι αθλητές, ήθελαν να τα κατεβάσουν και αυτά 50% κάτω και κάναμε δικαστήριο, αν είναι δυνατόν τώρα, μιλάμε για τραγικά πράγματα. Και ποιος μας ξέρει εδώ, ότι είμαι ο αθλητής που έχει κάνει πανευρωπαϊκό ρεκόρ; Κανείς. Μόνο αυτοί που είναι γύρω από εμένα. Υπάρχει χώρα, δεν ξέρω αν είναι και η Γερμανία, με το που τελειώσουν τους αγώνες τα παιδιά, έχουν βγάλει 1η ,2η, 3η θέση, είναι αυτά τα λεφτά, με επιταγή και φεύγουν και πάνε σπίτι τους. Και εμείς εδώ περιμένουμε να πάρουμε τα λεφτά μας, ποσά χρόνια περνάνε; 4 με 5 χρόνια; Θα ζω μέχρι τότε; Αν πεθάνω θα τα πάρει η γυναίκα μου, η θα τα πάρει το κράτος πάλι;
Ο Βαγγέλης Λώνας τοποθετήθηκε επί του θέματος, ειδικότερα είπε: Για αυτό εγώ προτείνω, στο δημόσιο κομμάτι να δίνεται από την πολιτεία ονομαστική επιταγή στο όνομα του αθλητή που είναι μέλος της εθνικής ομάδας και κάνει διακρίσεις, για να μπορέσει να βγάλει την χρόνια, που αυτή μπορεί να έχει τραυματισμούς, προβλήματα, αλλά και το βιοποριστικό κομμάτι. Πρέπει η πολιτεία να δώσει ένα κοινωνικό βοήθημα, με την μορφή της ονομαστικής επιταγής στο όνομα του κάθε αθλητή που θα μπορεί να του παρέχει τα ως προς το ζειν για να ζει με αξιοπρέπεια για να μπορεί να φέρνει μετάλλια στην πατρίδα.
Ο Χρήστος Καπέλας έκλεισε την συζήτηση υπογραμμίζοντας την συμβολή του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια τους. Εγώ μέχρι στιγμής που είμαι στο ΟΑΚΑ, δηλαδή τα 3 – 4 τελευταία χρόνια που είμαι εδώ μέσα ακόμη, είναι λόγω του ομίλου υγεία. Πραγματικά με έχουν βοηθήσει από το νοσοκομείο υγεία, για να πάρω τα τεχνητά μου μέλη, αλλιώς δεν θα ήμουν εδώ. Δεν είχα λεφτά για να έρθω. Η λάμα έχει 9.000€, δεν έχω σταθερά εισοδήματα από κάπου να την πάρω. Με ένα γράμμα και με ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ με βοήθησαν από εκεί. Και από την πλευρά του ο κ. Άγγελος Χρονόπουλος έκανε ότι καλύτερο μπορούσε, χοντρική δηλαδή, για να μπορέσω να πάρω το πόδι. Και πάλι φέτος έστειλα ένα γράμμα στον όμιλο υγεία, μου δίνει δύο χιλιάρικα τον χρόνο να πάω ταξίδια έξω για meeting, για να έχω αγώνες στην πλάτη μου. Τα 2.000 φτάνουν για έναν αγώνα. Τους ζήτησα ως χάρη να πληρώσουν τον κ. Χρονόπουλο, για να πάρω κάποια πράγματα που χρειάζομαι να συνεχίσω τους αγώνες μου. Μόνο έτσι επιβιώνουμε, αλλιώς αν δεν ήταν κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι να βοηθήσουν, δεν θα υπήρχε ο αθλητισμός, δεν ξέρω τον λόγο, αλλά πάνε να πεθάνουν τον αθλητισμό, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, πως ο Έλληνας δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Πάντα εκεί θα είμαστε και πάντα με την σημαία ψηλά.
Γραπτή τοποθέτηση έκανε και ο πρωταθλητής, Κωνσταντίνος Βέλτσης, με διακρίσεις 12η θέση στο μήκος και 5η θέση στη σκυταλοδρομία στους Παραολυμπιακούς του Ρίο το 2016, ο οποίος δεν κατέφερε να παρευρεθεί στο ΟΑΚΑ λόγω υποχρεώσεων, ωστόσο σημείωσε πως:
Ο πρωταθλητής Κωνσταντίνος Βέλτσης
«Εγώ είμαι ο πρώτος που έδειξε την ανάπηρια – ακρωτηριασμό σε βίντεο στο YouTube με δραστηριότητες, το 2012 2 χρόνια μετά το ατύχημα, και τότε με πήρε για συνέντευξη η Μενεγακη. Μέχρι τότε δεν υπήρχε ούτε ένα βίντεο, ούτε στο youtube ούτε στα social media. Αθλητικά παλεύω όσο μπορώ, κάνω δύο δουλειές για να ζήσω… Τον αθλητισμο τον κρατάω γιατί τον αγαπώ, όχι για τα λεφτά και για τα πριμ. Σταμάτησα 6 μήνες γιατί δεν είχα λεφτά να συνεχισω και έπαθα κατάθλιψη μέχρι που βρήκα δουλειά και ξανά ξεκινησα. Τα ξέρεις πως είναι δεν χρειάζεται να στα λέω, ο καθένας μας τραβάει κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Αλλά όλοι μας πρέπει να ενωθούμε και να διεκδικήσουμε και να παλέψουμε για κάτι καλύτερο».
Ο Κωνσταντίνος Βέλτσης την ώρα του αγώνα
Μετά το τέλος της συζήτησης με ξενάγησαν στο ανοιχτό προπονητικό γήπεδο που αγωνίζονται όλοι οι αθλητές του στίβου και κάποιοι σύλλογοι.
Εκεί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον πρωταθλητή του στίβου στο αγώνισμα των 100 μέτρων, Άγγελο Παυλακάκη που κατέχει ακόμα και σήμερα το πανελλήνιο ρεκόρ στο αγώνισμα με 10,11 δευτερόλεπτα από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 1997, που διεξάχθηκε στην Αθήνα.
Πηγή:thepost.news
