Yπογραφές και παραγραφές;
Ηττηθείσα κραυγή
η αρχαία φωνή σου
Στοίχειωσε τις λέξεις
Μ.Βλάχου-Καραμβάλη, Η προφητεία έσφυζε σιωπής
Όσοι συν-υπογράφουν τα διάφορα κείμενα υπο-στήριξης κομμάτων είναι αυτονόητο ότι πρωτίστως τιμούν το όνομά τους και την ιστορία τους με τον τρόπο που ζουν και πολιτεύονται σήμερα κι όχι μόνο με τις δάφνες ή και τους αγώνες του χθες.
Και βέβαια έχουν το δικαίωμα να υπο-γράφουν αυτά που πιστεύουν, όπως επίσης θέλω να ελπίζω ότι αναγνωρίζουν και στους άλλους το ίδιο δικαίωμα, δηλαδή να πιστεύουν αντίθετα πράγματα και να υπογράφουν κείμενα εντελώς διαφορετικού περιεχομένου. Δεν υπάρχουν εξαρχής χρυσές και τσίγκινες υπογραφές, γνήσιες και κάλπικες.
Το συναίσθημα και οι αναμνήσεις δεν πρέπει όμως να τυφλώνουν,να εξωραΐζουν ή και ν’αντικαθιστούν τη νηφάλια ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας. Τα ‘συντροφικά συνθήματα’ της νιότης , δίχως αυτοκριτική για τα τότε λάθη, καθώς και η [αιδήμων;] σιωπή για τις σημερινές αποκλίσεις καθιστούν τις υπογραφές χάρτινες, με τη έννοια της αναίρεσης οποιασδήποτε αξιοπιστίας ως προς την πολιτική εκτίμηση[χωρίς βέβαια να αίρεται η αξιοπιστία των προσώπων].
Ο ελληνικός λαός δεν θέλει μόνο να θυμάται τα όσα ωραία είχαν γίνει κάποτε από κάποιους αλλά θα ήθελε αυτοί οι κάποιοι να γράψουν κάτι για όσα άσχημα διαπιστώνουν σήμερα στο χώρο τους, τα οποία τελούν κάποιοι [πρώην;] δικοί τους. Δεν θα υιοθετήσω το δίκοπο και άδικο ‘’τα στερνά τιμούν τα πρώτα’’ όμως σιγή για τα μεν, επευφημίες για τα δε, νομίζω πως χαρακτηρίζουν κομματικές τερατογενέσεις κι όχι ιδεολογικές /αγωνιστικές δρακογενιές.
Οι αριστεροί της θυσίας και των κινδύνων θα πρέπει να δίνουν εσαεί το παράδειγμα της αντί-στασης σε κατεστημένες αντιλήψεις, αυταρχικές πολιτικές, αλαζονικές συμπεριφορές ,ίσως κι εκμαυλιστικές πρακτικές κι όχι να συγ-καλύπτουν τα πάντα στο όνομα του ‘κόκκινου ονείρου’ ή της κοινής μήτρας.
Ο κώδικας αξιών αποτελεί το μελάνι ,στο οποίο θα βυθιστεί η πένα για να υπογράψει το έντιμο χέρι.Η λασπωμένη γραφίδα ούτε δικαιώνει ζωές,ούτε παραγράφει ανομίες ,ούτε παράγει Ιστορία.
Επειδή έχω μάθει, ως αριστερός με αστική ηθική, να τιμάω τους αγώνες και τις αγωνίες των άλλων,θα αισθανόμουνα ιδιαίτερα διαψευσμένος εάν οι συν-υπογράφοντες[ή έστω ορισμένοι εξ αυτών]θεωρούν ότι το όνομά τους ‘λευκαίνει ανθρώπους΄,οι οποίοι τώρα δηλώνουν συναγωνιστές[sic].
Οι αρνητικοί συμβολισμοί αυτών των ‘νέων συντρόφων’ είναι τόσο μεγάλοι και διαρκείς που υπερβαίνουν κάθε είδους σκοπιμότητες,δίνοντας την εντύπωση ότι η υπογραφή των έντιμων συνιστά πλυντήριο παραγραφής ανομημάτων των προθύμων.
ΥΓ. Σε κάθε περίπτωση οι κατ-έχοντες διπλούς ρόλους [ιδεολογικούς του χθες και κυβερνητικούς του σήμερα] καλά θα ήταν να μην υπογράφουν ‘υπέρ του εαυτού τους’
