Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε με τον CEO του citycampus.gr Κωνσταντίνο Πολέμη και αποτελεί μέρος της δημοσιογραφικής έρευνας του citycampus.gr για την τηλεκπαίδευση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
“Δεν νομίζω ότι το Πανεπιστήμιο θα πρέπει να έχει σαν αρχή – και η πολιτεία στο μυαλό της -πώς θα εξοικονομήσουμε πόρους. Ωραία, να εξοικονομήσουμε πόρους, δεν λέω να γίνονται σπατάλες και να γίνει οικονομία κλίμακος. Από την άλλη δεν μπορείς να πεις θα μειώσω την ποιότητα της εκπαίδευσης για να εξοικονομήσω πόρους. Αυτό το κάνει ο ιδιωτικός τομέας γιατί το κέρδος είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγων εκεί. Στα κρατικά πανεπιστήμια δεν είναι το κέρδος μια παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και καλώς δεν λαμβάνεται υπόψη.”
Ο κ. Γεώργιος Κουρουπέτρογλου είναι Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΕΚΠΑ, Διευθυντής του Εργαστηρίου Φωνής και Προσβασιμότητας και επικεφαλής της Μονάδας Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ.
Κ. Κουρουπέτρογλου, σας ευχαριστούμε θερμά για την αποδοχή της πρόσκλησής μας να μας μιλήσετε για την Τηλεκπαίδευση στα Πανεπιστήμια. Πιστεύετε ότι η τηλεκπαίδευση, όπως προέκυψε και εφαρμόστηκε από την έναρξη της πανδημίας CoVid19 είναι μια αναγκαιότητα ή μια ευκαιρία και γιατί;
Γ.Κ.: Πιστεύω πως είναι και τα δύο. Από τη μία είναι μια αναγκαιότητα, καθώς πρέπει να εφαρμόσουμε τα υποχρεωτικά μέτρα που προτείνουν οι ειδικοί για την αποφυγή συγχρωτισμού που είναι χαρακτηριστικό της δια ζώσης διδασκαλίας. Η τηλεδιδασκαλία αποτελεί έναν τρόπο να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, καθώς οι αριθμοί των ατόμων που συγκεντρώνονται στις αίθουσες δεν είναι αμελητέοι. Συγχρόνως, είναι και ευκαιρία γιατί δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε καινούργιες μεθόδους διδασκαλίας. Υπάρχει μεγάλη συζήτηση αν το παραδοσιακό μοντέλο διδασκαλίας «από έδρας» είναι και το κατάλληλο, καθώς ζούμε στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, όπου οι τεχνολογίες αλλάζουν την πραγματικότητα, πολλά μοντέλα από τις κύριες δραστηριότητες της ζωής εξελίσσονται, ένα από αυτά είναι και η εκπαίδευση. Πολλά μεγάλα πανεπιστήμια δοκιμάζουν τα Μαζικά Ελεύθερα Διαδικτυακά Μαθήματα (γνωστά ως moocs) σαν μοντέλο διδασκαλίας. Προς το παρόν περιορίζονται σε μεμονωμένα μαθήματα, αλλά υπάρχει και ο σχεδιασμός στο να δίνουν και πτυχίο στο μέλλον. Θα μπορούσε πχ ένας φοιτητής σε μια απομονωμένη περιοχή να πληρώσει ένα μέρος των διδάκτρων παρακολούθησης γλιτώνοντας τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής. Έτσι, κερδίζουν και οι δύο, το πανεπιστήμιο που προσφέρει την εξ αποστάσεως εκπαίδευση αλλά και αυτός που τη λαμβάνει.
Στο Τμήμα μας έχουμε υλοποιήσει την τηλεδιδασκαλία εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, όταν έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του πλήθους των πρωτοετών, καθώς δεν επαρκούσαν οι διαθέσιμες αίθουσες διδασκαλίας. Το Υπουργείο Παιδείας ορίζει πάντα περισσότερες θέσεις στα τμήματα πληροφορικής από όσες ζητάμε, καθώς και η αγορά εργασίας ζητάει πολλούς αποφοίτους πληροφορικής. Τεχνολογικά σαν Τμήμα είχαμε λοιπόν την τεχνογνωσία στην τηλεδιδασκαλία. Το μάθημα μεταδιδόταν ζωντανά, και συγχρόνως το αποθηκεύαμε σε video server, ώστε να μπορούν οι φοιτητές του τμήματός μας να έχουν πρόσβαση όποτε και από όπου το επιθυμούν. Στη συνέχεια αυτό επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα Τμήματα του Πανεπιστημίου μας και αγοράστηκε ο κατάλληλος εξοπλισμός, ώστε να έχουν τουλάχιστον μία αίθουσα διδασκαλίας που να μπορεί να γίνεται τηλεμετάδοση του μαθήματος. Συνεχίσαμε αυτή την πρακτική στο Τμήμα μας για τους φοιτητές που είτε εργάζονταν κάποιες ώρες ή είχαν κάποια ασθένεια ή κάποιο ταξίδι και δεν μπορούσαν περιστασιακά να έχουν φυσική παρουσία στην αίθουσα διδασκαλίας. Τηρούνταν ταυτόχρονα και τα μέτρα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Πχ δεν ήταν υποχρεωτική η εφαρμογή της τηλεμετάδοσης του μαθήματος από όλους τους διδάσκοντες.
Θεωρείτε ότι έχει δαιμονοποιηθεί ως ένα σημείο η τηλεκπαίδευση; Ή η αρνητική κριτική που της έχει ασκηθεί είναι δίκαιη;
Γ.Κ.: Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα αφ’ ενός μεν στην τριτοβάθμια και αφ’ εταίρου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στα Πανεπιστήμια υπήρχε ήδη η εμπειρία τηλεδιδασκαλίας σε πολλά τμήματα έστω και ως υποστηρικτική μέθοδος. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λόγω έλλειψης τεχνικών υποδομών αλλά και κατάλληλης κατάρτισης του προσωπικού, αλλά και λόγω αδυναμίας πρόσβασης πολλών μαθητών στο διαδίκτυο, προέκυψαν πολλά προβλήματα. Βέβαια και στα Πανεπιστήμια υπάρχουν δυσκολίες λόγω πχ μη εξοικείωσης μερικών διδασκόντων με την τεχνολογία. Το να ζητάς από τη μία στιγμή στην άλλη σε καθηγητές δευτεροβάθμιας και δασκάλους πρωτοβάθμιας να περάσουν στην τηλεδιδασκαλία, είναι αναμενόμενο να οδηγήσει σε πραγματικά προβλήματα. Κάποιοι δάσκαλοι και καθηγητές μπορεί και να εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και να μην ανταποκρίθηκαν, έχω και προσωπικές εμπειρίες για αυτό. Ένα σοβαρό θέμα που προέκυψε στα γυμνάσια, λύκεια και δημοτικά ήταν τα προσωπικά δεδομένα από τη χρήση κάμερας καθώς αφορά ανήλικους μαθητές. Πάντως ακόμα και τώρα υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις ακόμα και φοιτητών που δεν διαθέτουν μέσα, είτε για λόγους οικονομικούς, είτε επειδή η κατοικία τους δεν διαθέτει καλή σύνδεση στο διαδίκτυο είτε γιατί υπάρχουν πολλά μέλη στην οικογένεια που χρειάζονται ταυτόχρονα τον υπολογιστή για τηλεργασία κλπ.
Γενικά όμως κρίνω ότι η χώρα έδειξε μια εύρωστη αντιμετώπιση στο ζήτημα και ως προς το τεχνολογικό του μέρος αλλά και ως προς την αναγκαιότητα για ταχύτατη ανταπόκριση στην εφαρμογή της τηλεδιδασκαλίας. Τα προβλήματα που σίγουρα υπάρχουν θεωρώ ότι στατιστικά δεν είναι σημαντικά. Από την άλλη, έστω και ένας μαθητής ή φοιτητής να μην μπορεί να συνδεθεί στην τηλεδιδασκαλία αποτελεί ένα πραγματικό πρόβλημα.
Έχει μια βάση η συζήτηση αυτή, περί δαιμονοποίησης, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να έχει και ένα όριο. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, υπάρχει μια μειοψηφία διδασκόντων που πραγματικά δεν μπορεί να διδάξει από το σπίτι, καθώς χρειάζεται πχ να χρησιμοποιεί πίνακα. Και αυτό αντιμετωπίστηκε στο τμήμα μας με την αγορά ειδικών ταμπλετών με γραφίδα για κάθε διδάσκοντα. Τα Πανεπιστήμια έλαβαν κρατική χρηματοδότηση για να υποστηρίξουν την τηλεδιδασκαλία.
Είστε διευθυντής της Μονάδας Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ. Πιστεύετε ότι οι φοιτητές ΑμΕΑ είχαν ίση πρόσβαση στις διαδικασίες τηλεκπαίδευσης;
Γ.Κ.: Το ερώτημα έχει πολλές παραμέτρους.
Ένα θέμα είναι αν οι διαθέσιμες πλατφόρμες τηλεδιδασκαλίας προσφέρουν τον ίδιο βαθμό ψηφιακής προσβασιμότητας, καθώς αυτή εξαρτάται και από τον τύπο αναπηρίας. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι η περισσότερο προσβάσιμη πλατφόρμα σήμερα είναι η zoom για έναν φοιτητή με τύφλωση που είναι χρήστης της γραφής braille. Η zoom συνδέεται εύκολα με όλα τα λογισμικά αναγνωστών οθόνης για φοιτητές με τύφλωση και τα συστήματα απτικής παρουσίασης γραφής braille σε πραγματικό χρόνο. Την άνοιξη εκδώσαμε από τη Μονάδα Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ σε συνεργασία με το Εργαστήριο Φωνής και Προσβασιμότητας χωριστές οδηγίες για καθηγητές και για φοιτητές ως προς την επίτευξη της ψηφιακής προσβασιμότητας για όλες τις πλατφόρμες τηλεδιδασκαλίας. Ωστόσο, δεν μπορεί να υποχρεωθεί ο διδάσκων να χρησιμοποιήσει μία συγκεκριμένη πλατφόρμα τηλεδιδασκαλίας για πολλούς λόγους, π.χ. επειδή η διαθέσιμη έκδοση δεν υποστηρίζει μεγάλο αριθμό φοιτητών ή έχει χρονικό όριο. Επομένως, τεχνολογικά δεν είναι ισότιμες όλες οι πλατφόρμες ως προς την ψηφιακή προσβασιμότητα που προσφέρουν. Η υποστήριξη των φοιτητών με κώφωση μπορεί να γίνει με την προσθήκη υπότιτλων σε πραγματικό χρόνο μέσω αυτόματης αναγνώρισης ομιλίας, η οποία δεν είναι ακόμη διαθέσιμη για την ελληνική γλώσσα. Για τους φοιτητές με κώφωση οι οποίοι είναι χρήστες της νοηματικής γλώσσας θα ήταν πολύ βολικό να μπορούμε να έχουμε έναν διερμηνέα σε πραγματικό χρόνο μέσω της πλατφόρμας τηλεκπαίδευσης. Η λύση αυτή απαιτεί κάποιες τεχνικές ρυθμίσεις στην πλατφόρμα τελεκπαίδευσης που δεν είναι γνωστές ούτε στον καθηγητή, ούτε στο διερμηνέα ούτε στον φοιτητή. Έτσι, η Μονάδα Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ εξέδωσε οδηγίες υποστήριξης της Διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατά την τηλεδιδασκαλία.
Ένα σημαντικό σχετικό πρόβλημα είναι η ψηφιακή προσβασιμότητα του ψηφιακού εκπαιδευτικού περιεχομένου. Για παράδειγμα, ένας φοιτητής με τύφλωση μπορεί να έχει πρόσβαση στην πλατφόρμα τηλεδιδασκαλίας, αλλά οι διαφάνειες που προβάλλονται μπορεί να περιέχουν εικόνες ή μαθηματικές εξισώσεις που δεν είναι σε προσβάσιμη μορφή. Αν δεν γίνει λοιπόν και το εκπαιδευτικό περιεχόμενο προσβάσιμο, δεν αρκεί η υποστηρικτική τεχνολογία από μόνη της ώστε να επιτευχθεί η ψηφιακή προσβασιμότητα. Στο Εργαστήριο Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ έχουμε εκδώσει εδώ και χρόνια σύντομες και αναλυτικές Οδηγίες Παραγωγής Προσβάσιμων Εγγράφων και Παρουσιάσεων για όλους τους τύπους εκπαιδευτικού υλικού.
Εφαρμόζουμε και άλλους τρόπους υποστήριξης των φοιτητών με αναπηρία κατά την τηλεδιδασκαλία. Συζητάμε με τον κάθε φοιτητή χωριστά, ώστε από κοινού να προσδιορίσουμε τις εξατομικευμένες παρεμβάσεις διευκολύνσεων κατά την τηλεδιδασκαλία. Για παράδειγμα, στην περίπτωση φοιτητών με απώλεια ακοής που χρησιμοποιούν χειλεανάγνωση οι οδηγίες προς τον διδάσκοντα είναι να χρησιμοποιεί κάμερα υψηλής ανάλυσης, να μην κρύβονται τα χείλη του στην οθόνη, να μιλά αργά, να φοράει μάσκα με διαφανές παράθυρο ή προσωπίδα αν είναι στην αίθουσα διδασκαλίας. Η Μονάδα Προσβασιμότητας έχει προμηθευτεί μάσκες με παράθυρο και προσωπίδες και τις διαθέτει στους διδάσκοντες που έχουν φοιτητές με απώλεια ακοής. Επίσης, όταν το εκπαιδευτικό υλικό δεν είναι προσβάσιμο, μπορεί ο φοιτητής ή ο διδάσκων να το στείλει στη Μονάδα Προσβασιμότητας και το κάνουμε εμείς προσβάσιμο. Το ίδιο γίνεται και με τα συγγράμματα: κάθε φοιτητής με αναπηρία μπορεί να ζητήσει να κάνουμε ένα σύγγραμμα προσβάσιμο. Η Μονάδα Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ διαθέτει ένα ολοκληρωμένο σύνολο υπηρεσιών οι οποίες υποστηρίζουν όλο τον κύκλο της μετατροπής και διάθεσης ακαδημαϊκών συγγραμμάτων σε διαφορετικές προσβάσιμες ψηφιακές μορφές (ανάλογα με τον τύπο αναπηρίας) ακολουθώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίες.
Είναι στελεχωμένη η Μονάδα Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ;
Γ.Κ.: Η Μονάδα Προσβασιμότητας λειτουργεί επίσημα από το 2006. Μέχρι το 2018 η χρηματοδότηση γινόταν από ιδίους πόρους του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν είχαμε καμία κρατική επιχορήγηση. Το 2018 για πρώτη φορά όλα τα πανεπιστήμια έλαβαν χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ για να δημιουργήσουν Μονάδες Προσβασιμότητας και υποστήριξης των φοιτητών με αναπηρία. Στο πλαίσιο αυτό αυξήσαμε το προσωπικό μας κυρίως για την παραγωγή προσβάσιμων συγγραμμάτων που είναι μια διαδικασία χρονοβόρα. Κατορθώσαμε επίσης, εν μέσω πανδημίας, να δημιουργήσουμε παράρτημα της Μονάδας Προσβασιμότητας στο συγκρότημα Ευρίπου του ΕΚΠΑ στα Ψαχνά Ευβοίας, ώστε να υποστηρίζουμε τους φοιτητές των νέων τμημάτων. Συγκυριακά, λοιπόν, είχαμε τη δυνατότητα να υποστηρίξουμε τις αυξημένες ανάγκες των φοιτητών με αναπηρία λόγω τηλεδιδασκαλίας.
Υπήρξε κάποιο αρνητικό feedback από φοιτητές σας, όπως πχ για θέματα πρόσβασης, για συναδέλφους που πιθανά απείχαν κλπ;
Γ.Κ.: Τα συνήθη προβλήματα των φοιτητών είναι πώς θα συνδεθούν στα εργαστήρια μαθημάτων στα οποία απαιτείται η χρήση ειδικού εξοπλισμού (όπως τα μαθήματα δικτύων, τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρονικής). Σε συνεργασία με όλο το προσωπικό του Τμήματος αντιμετωπίσαμε τα προβλήματα και τώρα έχουμε πλήρη τηλεδιδασκαλία ακόμα και σε αυτά τα εργαστήρια. Για παράδειγμα, δημιουργήσαμε μικρές ομάδες φοιτητών στα εργαστήρια όπου ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό παρακολουθεί την ανάπτυξη μιας εφαρμογής λογισμικού, τους καθοδηγεί και λύνει τις απορίες τους. Η οργάνωση της διαδικασίας αυτής απαιτεί ειδικές ρυθμίσεις στις πλατφόρμες τηλεδιδασκαλίας. Προβλήματα με τους συναδέλφους μου δεν είχαμε, μιας και όλοι ήμασταν εξοικειωμένοι με την τεχνολογία. Από την άλλη πλευρά οι φοιτητές πολλές φορές θεωρούσαν ότι είναι πλεονέκτημα να έχουν τηλεδιδασκαλία. Σαν Τμήμα στις αρχές Οκτωβρίου πήραμε την απόφαση για τους 214 πρωτοετείς μας (που με τις ειδικές περιπτώσεις και τις μετεγγραφές μπορεί να ξεπεράσουν τους 300) να προσφέρουμε όλο το πρόγραμμα με τηλεδιδασκαλία. Έτσι, πολλοί που διαμένουν στην επαρχία δεν χρειάστηκε εν μέσω της πανδημίας να μετακινηθούν και να νοικιάσουν σπίτι κλπ. Για όσους διαμένουν στην Αθήνα δώσαμε τη δυνατότητα να έρθουν από κοντά και να χρησιμοποιήσουν τα εργαστήρια τηρώντας τα μέτρα.
Θεωρείτε πως η τηλεκπαίδευση σαν πρακτική ευνόησε την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων σε ζητήματα προσβασιμότητας (πχ φοιτητές με πολύ χαμηλό εισόδημα, άτομα με αναπηρία) ή βοήθησε στην άρση τους;
Γ.Κ.: Δεν υπάρχει μία απάντηση σε αυτό, καθώς δεν υπάρχει ομοιογένεια ως προς τους φοιτητές μας. Υπάρχουν αυτοί που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές, δεν έχουν πόρους και χρειάζεται και να δουλεύουν. Για αυτούς ήταν πλεονέκτημα η τηλεδιδασκαλία και να παρακολουθούν το μάθημα όταν τους βολεύει. Αλλά, η φυσική αλληλεπίδραση φοιτητών μεταξύ τους και με τους καθηγητές τους χάνεται. Στα δικά μου τα μαθήματα πχ οι ερωτήσεις είναι λιγότερες, δεν μπορώ να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, οι φοιτητές κουράζονται να παρακολουθούν μάθημα πάρα πολλές ώρες στον υπολογιστή τους και η «ακαδημαϊκή κοινωνικότητα» (φιλίες με βάση τα ίδια επιστημονικά ενδιαφέροντα που είναι πολύ σημαντικές και διαφορετικές από τις κοινές φιλίες, καθώς συζητούν τα μαθήματά τους) ενώ μπορεί να γίνει με τηλε-τρόπο, δεν είναι το ίδιο με τη φυσική παρουσία.
Ποια είναι η άποψή σας για τη χαμένη κοινωνικότητα των φοιτητών;
Γ.Κ.: Η τηλεδιδασκαλία θα μπορούσε να είναι αποδοτικότερη, στην περίπτωση που το πρόγραμμα σπουδών ήταν σχεδιασμένο για τηλεδιδασκαλία, όπως συμβαίνει στα ανοικτά πανεπιστήμια. Στη δική μας περίπτωση το πρόγραμμα σπουδών έχει στηθεί για φυσική παρουσία, για μικρές ομάδες φοιτητών που χρειάζεται να μάθουν να συνεργάζονται για τη λύση ενός προβλήματος, για να μην αναφέρω ξανά τα προβλήματα που ανακύπτουν με τα εργαστήρια κλπ.
Φαντασθείτε, να έχεις κάνει μεγάλο αγώνα να γίνεις φοιτητής, να περιμένεις αυτό που όλοι ονομάζουν φοιτητική ζωή η οποία συμβαδίζει με την ενηλικίωση και την ωρίμαση. Αυτή τη φοιτητική ζωή τους την στερεί η τηλεδιδασκαλία. Προσπάθησα σαν Πρόεδρος του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα, πχ με την υποδοχή των πρωτοετών φοιτητών. Την πραγματοποιήσαμε με τηλε-τρόπο. Τεχνικά ήταν μια πρόκληση για εμάς πώς θα κάνουμε την υποδοχή των φοιτητών. Επιλέξαμε τις τεχνικά καταλληλότερες λύσεις. Το επόμενο ήταν να μπορέσουμε να τους δώσουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουν την αίσθηση της φοιτητικής ζωής. Δημιούργησα ένα «μάθημα» στο e-class μόνο για τους πρωτοετείς φοιτητές, όπου μπορούν από μόνοι τους να φτιάξουν ομάδες, πχ για κινηματογράφο, μουσική ή για αθλητισμό ή ακόμα και για ένα ειδικό θέμα πχ για έξυπνες φορητές συσκευές. Μπορούν να ανοίξουν από μόνοι τους νέες συζητήσεις και μάλιστα και ζωντανές. Πριν την αυστηροποίηση των μέτρων το Νοέμβριο, μπορούσαν να κλείσουν και μια αίθουσα του Τμήματος, και να συναντηθούν με φυσικό τρόπο τηρώντας τα μέτρα, τουλάχιστον όσοι διαμένουν στην Αθήνα. Ανοίξαμε επίσης και τα εργαστήρια υπολογιστών για να μπορούν να έρχονται και να ασκούνται όσοι διαμένουν στην Αθήνα.
Πιστεύετε ότι η τηλεκπαίδευση είναι ένας θεσμός που ήρθε για να μείνει μόνιμα έστω σε κάποια έκταση αν όχι συνολικά; Ποια είναι η άποψή σας στο ζήτημα;
Γ.Κ.: Θα δοθεί η ευκαιρία αυτή πιστεύω, πχ για προπτυχιακά μαθήματα που θα είναι όμως από την αρχή σχεδιασμένα για τηλεδιδασκαλία. Βλέπω ότι θα αλλάξει και η νομοθεσία. Το ίδιο ισχύει και για τις μεταπτυχιακές σπουδές. Είναι και μια ευκαιρία για εργαζόμενους φοιτητές και ή με αναπηρία να υποστηρίζονται με τηλεδιδασκαλία, αφού υπάρχει και ο κατάλληλος εξοπλισμός. Κάποιοι νομίζουν, ωστόσο, ότι για φοιτητές με αναπηρία πάντοτε είναι θετική η χρήση της τηλεδιδασκαλίας. Δεν συμφωνώ και η πράξη έχει δείξει ότι οι φοιτητές με αναπηρία που είναι συνήθως απομονωμένοι στο σπίτι τους και δεν έχουν τα μέσα να μεταφερθούν στο πανεπιστήμιο, θέλουν τη φυσική παρουσία, γιατί για αυτούς είναι μια ευκαιρία να συμμετέχουν ισότιμα και να κοινωνικοποιηθούν. Αυτός ήταν και ο λόγος που δημιουργήσαμε την υπηρεσία μεταφοράς στη Μονάδα Προσβασιμότητας. Δυστυχώς στην περίοδο οικονομικής κρίσης η “τρόικα” από το 2014 μας μείωσε στο 50% τη δυνατότητα εξυπηρέτησης των αιτημάτων για μετακίνηση φοιτητών που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο, γιατί μπήκε πλαφόν στη μηνιαία κατανάλωση καυσίμων των κρατικών αυτοκινήτων, ενώ δεν λαμβάναμε οικονομική επιχορήγηση από το κράτος για τη λειτουργία της υπηρεσίας μεταφοράς. Ευτυχώς φέτος αποκτήσαμε ακόμη δύο αυτοκίνητα στη Μονάδα Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ για την εξυπηρέτηση φοιτητών με αναπηρία.
Πιστεύετε ότι η τηλεκπαίδευση αποτελεί μια ευκαιρία για εξοικονόμηση οικονομικών πόρων στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Ποια είναι η άποψή σας για την οικονομική παράμετρο της τηλεκπαίδευσης;
Γ.Κ.: Πιστεύω καταρχάς ότι το Πανεπιστήμιο είναι δομημένο για να παρέχει εκπαίδευση με φυσική παρουσία. Αυτό είναι υπέρ των φοιτητών από πάρα πολλές απόψεις. Τα Πανεπιστήμια θα πρέπει να έχουν τους πόρους για δια ζώσης εκπαίδευση και αλληλεπίδραση όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας. Δεν θα πρέπει το κράτος να χρησιμοποιήσει σαν κριτήριο την οικονομική παράμετρο. Η τηλεδιδασκαλία θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε άλλες περιπτώσεις, όπως προγράμματα για φοιτητές εκτός ελληνικών συνόρων στην αγγλική γλώσσα, καθόσον μπορούμε να έχουμε φοιτητές Έλληνες της διασποράς ή και ξένους σε επίπεδο μεταπτυχιακών σπουδών. Κατά τη γνώμη μου, η τηλεδιδασκαλία είναι ευκαιρία για να αποκτήσουμε περισσότερους πόρους και όχι για την εξοικονόμησή τους.
Δεν νομίζω ότι το Πανεπιστήμιο θα πρέπει να έχει σαν αρχή – και η πολιτεία στο μυαλό της -πώς θα εξοικονομήσουμε πόρους. Ωραία, να εξοικονομήσουμε πόρους, δεν λέω να γίνονται σπατάλες και να γίνει οικονομία κλίμακος. Από την άλλη δεν μπορείς να πεις θα μειώσω την ποιότητα της εκπαίδευσης για να εξοικονομήσω πόρους. Αυτό το κάνει ο ιδιωτικός τομέας γιατί το κέρδος είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγων εκεί. Στα κρατικά πανεπιστήμια δεν είναι το κέρδος μια παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και καλώς δεν λαμβάνεται υπόψη. Η εξοικονόμηση πόρων αλλά χωρίς μείωση ποιότητας, ναι, είναι ένα ζητούμενο. Δεν νομίζω όμως ότι η τηλεδιδασκαλία προσφέρεται για να χρησιμοποιηθεί από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις έξω από το πανεπιστήμιο για άλλους σκοπούς πχ για τη μείωση των πόρων.
Σας ευχαριστώ θερμά, αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για το citycampus.gr η συζήτηση μαζί σας.
Γ.Κ.: Ευχαριστώ και εγώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσουμε. Θεωρώ ότι η έρευνά σας είναι σημαντική καθώς η χρήση της τηλεδιδασκαλίας είναι κάτι πρωτόγνωρο για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Τα αποτελέσματα πιστεύω θα είναι χρήσιμα και για εμάς τους ακαδημαϊκούς αλλά και για αυτούς που παίρνουν αποφάσεις.
Πηγή: citycampus.gr
