Δεν ανήκω – βεβαίως- στους «εραστές» της αυτοδικίας, ούτε καν της έμπρακτης εκδίκησης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ- ως πολίτης πλέον- να ανεχθώ το «χάιδεμα» του «πλημμελήματος» ως ποινή της παρασκευής, κατοχής, διακίνησης και -πολύ περισσότερο- της επιθετικής χρησιμοποίησης αυτοσχέδιων «κοκτέιλ μολότοφ» από τους όποιους «μπαχαλάκηδες» ή «αντιεξουσιαστές» ή οποιοδήποτε άλλο όνομα μπορεί να …
«Τι κακούργημα, τι πλημμέλημα, σάμπως πιάνουμε και κανέναν;»
