• Αρχική
  • Συνεντεύξεις
  • Τα οφέλη των 3D εκτυπώσεων και η προοπτική τους στην Ελλάδα: Ελπίδες για ΑμεΑ και νέα γενιά
Ο Σταμάτης Πολύδωρας και εκτύπωση μακέτα κτηρίου της αρχαίας Αγοράς της Άνδρου

Στο meallamatia.gr αποφασίσαμε να διερευνήσουμε τις προκλήσεις και τις προοπτικές των 3D εκτυπώσεων στην Ελλάδα, για αυτό και μιλήσαμε με έναν από τους πλέον ειδικούς τον κο Σταμάτη Πολύδωρα.

♦ Σταμάτιος Ν. Πολύδωρας, Δρ. Μηχανολόγος Μηχανικός ΕΜΠ, ΕΔΙΠ Σχολής ΜΜ ΕΜΠ

Ο Σταμάτης Πολύδωρας είναι Διδάκτωρ Μηχανολόγος Μηχανικός ΕΜΠ. Υπηρετεί σήμερα στο ΕΜΠ ως Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών (ΜΜ), με γνωστικό αντικείμενο την 3D Εκτύπωση – Ταχεία Κατασκευή Πρωτοτύπων & Εργαλείων, στην οποία διαθέτει πάνω από 24 χρόνια εμπειρίας, όντας ιδρυτικό στέλεχος του Εργαστηρίου Ταχείας Κατασκευής Πρωτοτύπων και Εργαλείων. Διδάσκει σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα, Σχεδίαση 3 διαστάσεων σε Η-Υ (3D CAD), προηγμένα θέματα Μηχανολογικού Σχεδιασμού & Ανάπτυξης Προϊόντων & Κατασκευών και φυσικά 3D Εκτύπωση/ Προσθετική Κατασκευή. Παράλληλα υποστηρίζει ενεργά ποικίλες εκπαιδευτικές, ερευνητικές και λοιπές δραστηριότητες σχετικές με την 3D Εκτύπωση εντός κι εκτός ΕΜΠ. Έχει υλοποιήσει πληθώρα σχετικών καινοτόμων εφαρμογών και ερευνητικών έργων στους τομείς των μηχανολογικών κατασκευών, του σχεδιασμού και ανάπτυξης νέων προϊόντων, της αρχιτεκτονικής, της τοπογραφίας, της παλαιοντολογίας, της αρχαιολογίας – πολιτιστικής κληρονομιάς και αλλού.

Μπορείτε παρακαλώ, σαν μια σύντομη ιστορική αναδρομή, να μας σημειώσετε συνοπτικά, σημαντικές χρονολογίες και σημαντικά γεγονότα της διαδρομής των 3D εκτυπώσεων στη χώρα μας;

Σ.Π.: Οι τεχνολογίες της 3D Εκτύπωσης πρωτοεμφανίστηκαν στη διεθνή σκηνή περί το 1987 με την επαναστατική τότε τεχνολογία της Στερεολιθογραφίας (Stereolithography). Ως το 1993 τουλάχιστον πέντε ακόμη εναλλακτικές προσεγγίσεις για την ίδια ιδέα, αυτή της αυτόματης, προοδευτικής και διαστρωματικής κατασκευής αντικειμένων, είχαν ήδη αναπτυχθεί και κατωχυρωθεί, κυρίως σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ιαπωνία. Όλες τότε περιγράφονταν κάτω από τον όρο «Ταχεία Πρωτοτυποποίηση/Ταχεία Κατασκευή Πρωτοτύπων» (Rapid Prototyping).

Η χώρα μας μπήκε στον καινοτόμο αυτό χώρο αρκετά νωρίς, το 1995-1996 όταν στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ ιδρύθηκε και λειτούργησε το σχετικό Εργαστήριο Ταχείας Κατασκευής Πρωτοτύπων & Εργαλείων, ταυτόχρονα με ανάλογο Εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, αμφότερα στα Πλαίσια κοινού Εθνικά & Ευρωπαϊκά χρηματοδοτούμενου ερευνητικού προγράμματος. Είχα την τύχη, νεαρός μηχανικός τότε, να είμαι καίριο ερευνητικό μέλος στο Εργαστήριο του ΕΜΠ. Παράλληλα την ίδια χρονιά, στους Μηχανολόγους της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών δημιουργήθηκε ένα ακόμα σύγχρονο και καλά εξοπλισμένο Πανεπιστημιακό Εργαστήριο με το ίδιο αντικείμενο και ανάλογο εξοπλισμό.

Ως το 2000 λειτουργούσαν πλέον στην Ελλάδα εμπορικές αντιπροσωπείες των βασικότερων τότε κατασκευαστών συναφών συστημάτων και ως το 2003 είχαν ήδη εκπονηθεί αρκετά σχετικά ερευνητικά προγράμματα, εφαρμογές και συνεργασίες με την ελληνική βιομηχανία και άλλους φορείς.

Ως το 2010 τα περισσότερα ελληνικά πανεπιστήμια και πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις είχαν εντάξει και υιοθετήσει τεχνολογίες 3D Εκτύπωσης στις ακαδημαϊκές και παραγωγικές τους δραστηριότητες, οι δε τεχνολογίες αυτές καθαυτές είχαν ήδη με επιτυχία μεταπηδήσει και στους κλάδους της ιατρικής και υγείας, της αρχιτεκτονικής, του πολιτισμού / πολιτιστικής κληρονομιάς, της κοσμηματοποιΐας κλπ.

Σήμερα πλέον το 2020, με χαρά βλέπουμε οι τεχνολογίες 3D Εκτύπωσης να είναι παρούσες και σε κάποια σχολεία, ακόμα και Δημοτικά, (π.χ. στα Εργαστήρια Πληροφορικής), σε ορισμένες Δημοτικές Βιβλιοθήκες, σε Πολιτιστικά Ιδρύματα, αλλά και σε πολλά σπίτια, όντας πια και αρκετά προσιτές σε επίπεδο κόστους απόκτησης και χρήσης.

Ποια κίνητρα πρέπει να δώσει η Ελληνική πολιτεία και ποιες πρωτοβουλίες ή νομοθετικές παρεμβάσεις πρέπει να αναλάβει, ώστε οι 3D εκτυπώσεις να μπουν στην καθημερινότητά μας; Τι συμβαίνει στο εξωτερικό συγκριτικά με την Ελλάδα; Ο συντονισμός που ξεκίνησε μέσω του gov.gr με αφορμή των κορωναιό αρκεί;

Σ.Π.: Το βασικότερο βήμα που πρέπει εν πρώτοις να αναληφθεί από την Ελληνική Πολιτεία είναι να αναγνωρίσει ξεκάθαρα την 3D Εκτύπωση , την Προσθετική Κατασκευή αν θέλετε, όπως επίσημα λέγεται, αλλά και τις σχετικές και άρρηκτα συνδεόμενες με αυτή τεχνολογίες της ψηφιακής σάρωσης/αποτύπωσης (3D Scanning) και Σχεδίασης 3 διαστάσεων σε Η/Υ (3D CAD Modeling), ως κρίσιμα και πανίσχυρα σύγχρονα εργαλεία, τόσο τεχνολογικά, όσο και εκπαιδευτικά, που μπορούν πραγματικά να «απογειώσουν» τη μαθησιακή διαδικασία σε πολλά εκπαιδευτικά αντικείμενα. Και εξίσου σημαντικά μπορούν να εφοδιάσουν τα νέα παιδιά με δεξιότητες που θα τα καταστήσουν αύριο ισχυρούς και περιζήτητους νέους εργαζόμενους και επαγγελματίες σε διεθνές επίπεδο. Να τα δει με δυο λόγια σαν εργαλεία της πολυπόθητης ανάπτυξης, γιατί πάνω από όλα τελικά αυτό και είναι! Και κατά συνέπεια να «ξεκλειδώσει» και διοχετεύσει ευρέως σε όλες τις σχολικές βαθμίδες σχετικά κονδύλια. Ένα σύγχρονο σχολείο, δεν αρκεί να διαθέτει μόνο προτζέκτορες, διαδραστικούς πίνακες και σετ πειραμάτων ή ρομποτικής. Πλέον χρειάζεται και scanners, 3D printers, H-Y με στοιχειώδη σχεδιαστικά πακέτα. Τέτοιες δράσεις καθόσον γνωρίζω έχουν υλοποιηθεί τα τελευταία 3-4 χρόνια από την πολιτεία και κάποιους φορείς, κυρίως όμως πιλοτικά και σε πολύ λίγα σχολεία. Θεωρώ ότι οι συνθήκες είναι τώρα πια ώριμες ώστε να επεκταθεί η υλοποίησή τους σταδιακά σε όλα τα σχολεία της χώρας. Αντιλαμβάνομαι πως αυτό συνεπάγεται μια σημαντική κρατική δαπάνη για τα επόμενα χρόνια, όμως αφενός πρέπει να γίνεται αντιληπτό πως ένα σύγχρονο κράτος από τις νέες γενιές τελικά «εισπράττει» ότι επενδύει σε αυτές και αφετέρου πως πρέπει όλοι να  υπερβούν και κάποια παλαιότερα συμπλέγματα, δεχόμενοι τέτοια είδη και εξοπλισμό στα σχολεία με εύκολες και γρήγορες διαδικασίες  και στα πλαίσια σχολικών διαγωνισμών και βραβείων, ακόμα και ως απλές δωρεές φορέων, ιδρυμάτων, εταιριών, συλλόγων, ιδιωτών κ.α. Και εκεί μπορεί ενδεχομένως να χρειάζεται να αναμορφωθεί και απλοποιηθεί κατάλληλα και το σχετικό νομικό και κανονιστικό πλαίσιο. Όπως ενδεχομένως για κάποιες κατηγορίες 3D εκτυπωτών και των υλικών και παρελκομένων τους, θα μπορούσε να ισχύει και μειωμένος ΦΠΑ, εφόσον εμπίπτουν στην κατηγορία των επιτραπέζιων / εκπαιδευτικών συστημάτων. Όπως γίνεται και με τα βιβλία! Ή και πλήρης απαλλαγή/επιστροφή του ΦΠΑ τους, εφόσον αγοράζονται από νέα άτομα π.χ. έως 25ετών.

Στο εξωτερικό, κυρίως ΗΠΑ, αλλά και Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία και αλλού, τα παραπάνω ήδη εφαρμόζονται επιτυχώς τα τελευταία τουλάχιστον οκτώ χρόνια, και στο επίπεδο των κρατικών επενδύσεων, αλλά και των ιδιωτικών δωρεών. Ως παράδειγμα μάλιστα επικαλούμαι, τόσο την πολύ γνωστή εταιρία επιτραπέζιων 3D εκτυπωτών ULTIMAKER και τους πολυάριθμους εκτυπωτές που έχει δωρίσει σε σχολεία στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα) στα πλαίσια σχολικών διαγωνισμών με το όνομα Pioneer Challenge, όσο και δωρεές εκτυπωτών σε πάνω από 400 Αμερικανικά Σχολεία από τον κολοσσό του Χώρου GE (General Electric) Additive στα πλαίσια πολυετούς Προγράμματός της για την Εκπαίδευση.

Η συγκυρία του κορονοϊού παγκοσμίως και στη χώρα μας και η αντιμετώπισή του και με τη βοήθεια της 3D εκτύπωσης, συμβάλλει σημαντικά στην κατεύθυνση αυτή. Αφενός γιατί ανέδειξε με τον καλύτερο τρόπο την ωφελιμότητα των υψηλής ποιότητας ψηφιακών εργαλείων και δεξιοτήτων που σχετίζονται με την κατασκευή-παραγωγή γενικά, και αφετέρου γιατί έπεισε και τον πιο δύσπιστο για το υψηλό δυναμικό και ευελιξία της 3D εκτύπωσης, όχι μόνο για μεμονωμένες κατασκευές, αλλά με τον κατάλληλο συντονισμό και οργάνωση ακόμα και για την κάλυψη μαζικότερων αναγκών σε βραχύ χρονικό διάστημα και σε συνθήκες επείγοντος. Ο συντονισμός μέσω του gov.gr, από την μία δίνει  μια ελπιδοφόρα αίσθηση ως προς τη διάθεση της πολιτείας απέναντι στην 3D εκτύπωση, η μικρή χρονοκαθυστέρηση όμως της εμφάνισής της πλατφόρμας αυτής σε σχέση με ήδη τότε διαμορφωθείσες και λειτουργούσες προσπάθειες στον ιδιωτικό χώρο και στα κορυφαία ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας (π.χ. ΕΜΠ, ΕΚΠΑ), δείχνει από την άλλη πως υπάρχει ακόμα δρόμος μπροστά και περιθώριο βελτίωσης των αντανακλαστικών της πολιτείας.

Οι άνθρωποι με κινητική αναπηρία προσδοκούν μεγάλη βοήθεια από τις 3D εκτυπώσεις, έχουν δίκιο;

Σ.Π.: Σίγουρα ναι. Η κινητική αναπηρία μπορεί να αποδοθεί σε ποικιλία αιτιών. Μυϊκές και αναπτυξιακές παθήσεις και δυσμορφίες, νευρολογικές νόσους και βλάβες, μυοσκελετικούς τραυματισμούς, ακόμα και ακρωτηριασμούς. Όλες αυτές οι περιπτώσεις χρειάζονται δύο προαπαιτούμενα για την βέλτιστη αντιμετώπιση, θεραπεία, αποκατάσταση ή απλά υποστήριξή τους. Το ένα είναι τεχνολογία αιχμής (σε σχεδιασμό, ηλεκτρομηχανικά συστήματα, μηχανισμούς, ελαφρά, σύνθετα, ακόμα και βιοσυμβατά υλικά) και το δεύτερο εξατομικευμένη αντιμετώπιση, λύσεις και εργαλεία, «κομμένες και ραμμένες» όπως λέμε επάνω σε κάθε πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Με την κατάλληλη τεχνολογία διαθέσιμη και τη σωστή εξατομικευμένη εφαρμογή η βελτίωση της ποιότητας ζωής ανθρώπων με κινητικά προβλήματα μπορεί πραγματικά να φθάσει σε απίστευτα επίπεδα, είτε μιλάμε για ορθωτικά βοηθήματα, εμφυτεύματα, προσθετικά μέλη, νάρθηκες, κηδεμόνες ή ακόμα και για εξωσκελετούς ή άλλες δευτερεύουσες ιδιοκατασκευές. Οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι εδώ είναι ο χρόνος που απαιτείται για να κατασκευαστούν αυτά και πολύ περισσότερο το σε πολλές περιπτώσεις εξωφρενικό κόστος, που σημειωτέον συνήθως δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο χρόνος και το κόστος, αποτρέπουν τα ωφελήματα αυτά συνήθως και από την πιο ευαίσθητη όλων των κατηγοριών δυνητικών χρηστών τους, τα παιδιά! Καθώς αυτά με την ανάπτυξη τους, σύντομα κάνουν τα πολύ αυτά ακριβά βοηθήματα παρωχημένα και άχρηστα. Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρα σαφές πως η 3D εκτύπωση με την ταχύτητα, τα υλικά της, το χαμηλότερο κόστος της και την κατασκευαστική της ευελιξία παίζει ήδη (π.χ. Project Enable) και θα παίξει στο μέλλον πολύ σημαντικότερο ρόλο.

Είναι εύκολο να κατασκευάζονται εξατομικευμένα, τεχνικά βοηθήματα προς υποστήριξή τους και μάλιστα με χαμηλό κόστος; Και αν ναι, τι εμποδίζει παγκοσμίως τη διάδοση αυτής της τεχνικής; Η άγνοια; Κάποια συμφέροντα;

Σ.Π.:  Νομίζω πως είναι αντιληπτό πως η 3D εκτύπωση μπορεί και εύκολα και οικονομικά να κατασκευάσει πρωτότυπα, εξατομικευμένα στελέχη, ευρύτερες κατασκευές και βοηθήματα για άτομα με κινητικά προβλήματα, βασισμένα στα ακριβή ανθρωπομετρικά τους δεδομένα που θα έχουν συλλεγεί με τη βοήθεια ενός 3D scanner, ή και άλλων απεικονιστικών μεθόδων (π.χ. CT, MRI, Ultrasound). Αρκεί άνθρωποι με την κατάλληλη δεξιότητα να έχουν σωστά ενσωματώσει και προσαρμόσει τα δεδομένα αυτά στα γενικά «σχέδια» που ισχύουν σε κάθε περίπτωση με τη χρήση λογισμικών σχεδίασης, καταλήγοντας στα προς κατασκευή πραγματικά μοντέλα. Δεν θέλω να είμαι καχύποπτος, ούτε συνομωσιολόγος. Θεωρώ πως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην «καθετοποίηση» τέτοιων παραγωγικών διαδικασιών είναι οι πολύ αυστηρές πιστοποιήσεις, κατασκευών, εξοπλισμού και υλικών που χρησιμοποιούνται στις βιοϊατρικές εφαρμογές διεθνώς και οι λίγοι σχετικά ακόμα άνθρωποι που στην αγορά εργασίας κατέχουν σήμερα σωστά και με τα ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα τέτοιες δεξιότητες. Σχετικά διεθνή πρότυπα και δοκιμές όμως αναπτύσσονται πλέον σταθερά, έτσι ώστε οι σχετικές πιστοποιήσεις να λαμβάνονται από 3D εκτυπωμένα αντικείμενα όλο και πιο εύκολα και συχνά. Το ίδιο ισχύει και στην πιστοποίηση δεξιοτήτων χειριστών και προσωπικού. Δευτερευόντως, ένα πολύ μεγάλο ζήτημα αφορά την κάλυψη ακόμη και αυτών των μικρότερων εξόδων που θα προκύπτουν μέσω 3D εκτύπωσης από τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τη στιγμή που τέτοια έξοδα είναι διαπραγματεύσιμο το κατά πόσον αυτή τη στιγμή καλύπτονται ακόμα και από ιδιωτικές ασφαλίσεις. Άγνοια για τη 3D εκτύπωση τολμούμε να πούμε πια πως (ειδικά στις νεανικές ηλικίες) σχεδόν εκλείπει, τουλάχιστον στα προηγμένα κράτη. Τα δε συμφέροντα, όποια κι αν αυτά είναι, όπως συνήθως συμβαίνει, όσο κι αν αντισταθούν δεν θα είναι σε θέση τελικά να ανακόψουν ένα ευρέως αποδεκτό και επιθυμητό από το κοινό κύμα προόδου και ευημερίας. Πολλά λοιπόν περιμένω να αλλάξουν σύντομα.

Οι 3D εκτυπώσεις, μπορούν εύκολα να προσδώσουν ποιότητα στην εκπαίδευση των ατόμων με προβλήματα όρασης. Για παράδειγμα, μπορούν εύκολα να παραχθούν ανάγλυφοι χάρτες και αντίγραφα παγκόσμιας σημασίας μνημείων και έτσι, οι άνθρωποι με οπτική αναπηρία να αποκτούν εικόνες μέσω της αφής. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική.

Σ.Π.: Τέτοια απτικά βοηθήματα για τα άτομα με προβλήματα όρασης αποτέλεσαν σχεδόν αμέσως αξιόλογες μη αυστηρώς τεχνικές εφαρμογές και προοπτικές της 3D εκτύπωσης, ήδη από τη δεκαετία του 1990. Αν το καλοσκεφθείτε κι εμείς οι μηχανικοί, αυτό που επιδιώκαμε αρχικά  χρησιμοποιώντας την «Ταχεία Πρωτοτυποποίηση» όπως λέγαμε τότε, ήταν να καταλαβαίνουμε καλύτερα ένα νέο αναπτυσσόμενο αντικείμενο/προϊόν «πιάνοντάς το στα χέρια μας», κι όχι βασιζόμενοι στην οποιαδήποτε προβολή του σε κάποια οθόνη! Πριν από οποιοδήποτε καλούπι, πριν την κανονική του παραγωγή, ανακαλύπτοντας έτσι την εργονομία του και τα ελαττώματά του και διορθώνοντας τα νωρίς! Φανταστείτε τι μπορεί να προσφέρει στην κατανόηση του κόσμου μας του ίδιου, αλλά και της αρχαίας και νεότερης πολιτιστικής και φυσικής μας κληρονομιάς σε άτομα και ιδιαίτερα σε παιδιά μειωμένης όρασης η 3D εκτύπωση! Να ψηλαφίσουν με τα χέρια τους πράγματα που τους απαγορεύεται να αγγίξουν, Καρυάτιδες, αγάλματα, μνημεία, μακέτες με γεωλογικούς σχηματισμούς, π.χ. το φαράγγι της Σαμαριάς,…., είναι πραγματικά άπειρες οι δυνατότητες. Ακόμη και για παιχνίδι!

Έχω τη χαρά ήδη από ετών να τα έχω γράψει, δημοσιεύσει, υποβάλλει προτάσεις και συμβάλλει και ο ίδιος σε παρόμοιες αξιόλογες προσπάθειες και εφαρμογές και μέσα στο Πολυτεχνείο, στο Εργαστήριο Ταχείας Κατασκευής Πρωτοτύπων της Σχολής ΜΜ (π.χ. 3D Εκτύπωση νάνου ελέφαντα), με τη Σχολή Αγρονόμων Τοπογράφων συνεργαζόμενος με τις ερευνητικές ομάδες των καθηγητών κ.κ. Πανταζή, Γεωργόπουλου και Κάβουρα (για μακέτες σχηματισμών, 3D αγάλματα και χάρτες), όσο και στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ με την Ομότιμη Καθηγήτρια κα Παλαιοκρασσά και τους συνεργάτες της (μακέτες αρχαίων κτηρίων), αλλά και με την εταιρία 3D εκτυπώσεων NeoMech σε πολλές ιδιαίτερα καινοτόμες για την Ελλάδα δράσεις.

Η πολιτεία θεωρώ πως πρέπει να κινηθεί τάχιστα και προς αυτή την κατεύθυνση, δημιουργώντας στα περισσότερα ελληνικά μουσεία συλλογές από 3D εκτυπωμένες ρέπλικες, κάνοντας τα έτσι φιλικά και ωφέλιμα στα άτομα μειωμένης όρασης και γιατί όχι, με τα ίδια μέσα να τονώσει τα έσοδά τους από πωλούμενα 3D εκτυπωμένα τουριστικά πιστά αντίγραφα και παιχνίδια.

Πόσο εύκολο είναι κάποιος να ασχοληθεί με τις 3D εκτυπώσεις; Τι θα πρέπει να έχει σπουδάσει και τι προσόντα θα πρέπει να έχει για να ξεκινήσει;

Σ.Π.: Όπως και με τα διπλώματα οδήγησης, δεν χωρά εδώ μια μόνο απάντηση. Οι κατηγορίες στην 3D εκτύπωση είναι πολλές. Ξεκινούν από το χόμπι και καταλήγουν στη βαριά βιομηχανία και τις αεροδιαστημικές εφαρμογές.

Κάποιος μπορεί να ξεκινήσει από πολύ νεαρή ηλικία στο σπίτι του με μικρό κόστος και με μόνο εφόδιο το μεράκι του, τη φιλομάθεια και την όρεξή του για δουλειά και πειραματισμό. Θα πρέπει να περιμένει και κάποιες αποτυχίες, που θα τον μάθουν πως θα φτάσει στην επιτυχία και θα γίνεται καλύτερος. Πάνω κάτω τα ίδια που ισχύουν δηλαδή και για όσους καταπιάνονται με Η-Υ, λογισμικό, ρομποτική, ηλεκτρονικά, μα και…ζωγραφική, γλυπτική…ένα μουσικό όργανο!

Όσο το επίπεδο όμως και οι απαιτήσεις ανεβαίνουν, δεξιότητες σε 3D CAD, επεξεργασία και διόρθωση τρισδιάστατων πλεγματικών μοντέλων, φινίρισμα, αποπεράτωση, μετεπεξεργασίες διαφόρων ειδών, αρχίζουν «μπαίνουν στο παιχνίδι».

Σίγουρα όμως αν φτάσουμε να φανταστούμε κάποιον τελικά να χειρίζεται επαγγελματικά μια μηχανή κατασκευής αντικειμένων με σύντηξη laser κόνεων  από τιτάνιο για την ESA, αξίας περίπου 1,5 εκ.Ευρώ,  τον φαντάζομαι μάλλον ως απόφοιτο κάποιου ΤΕΙ ή Πολυτεχνικής Σχολής, ή με Πτυχίο Φυσικής ή Τεχνολογίας Υλικών. Και σίγουρα με μια ειδίκευση/εκπαίδευση σε Προσθετική Κατασκευή και κάτοχο σχετικής πιστοποίησης χειριστή βάσει κάποιου προτύπου του ISO /ASTM.

Μπορούν οι 3D εκτυπώσεις να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας; Επίσης μπορούν να δώσουν προοπτική εξειδίκευσης και νέες κατευθύνσεις σε ήδη υπάρχοντες κλάδους;

Σ.Π.: Σαφώς. Όλες αυτές οι δεξιότητες που έχουμε προαναφέρει και σχετίζονται με τη 3D εκτύπωση, όλες σχεδόν ανοίγουν ήδη και από ένα νέο επαγγελματικό παράθυρο. Η ίδια η παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή εκτιμάται πως λόγω της 3D εκτύπωσης, θα αρχίσει στο εγγύς μέλλον να παίρνει όλο και πιο έντονα τοπικό χαρακτήρα. Προϊόντα θα οριστικοποιούνται και θα ολοκληρώνονται στην εκάστοτε περιοχή διάθεσης τους, ανάλογα με τις εκεί ανάγκες και με έντονη χρήση της 3D εκτύπωσης, δημιουργώντας τις ανάλογες τοπικές κατασκευαστικές κυψέλες και τις αντίστοιχες θέσεις εργασίας. Η ίδια η τάση της προστασίας του περιβάλλοντος θα μας οδηγεί σύντομα όλο και συχνότερα στον «μάστορα» της 3D εκτύπωσης στη γειτονιά μας, για «σκανάρισμα», ανασχεδιασμό και εκτύπωση ενός σπασμένου π.χ. πλαστικού οικιακού εξαρτήματος που χρειαζόμαστε προκειμένου να ξαναλειτουργήσει μια συσκευή μας αντί να αγοράσουμε νέα. Ίδια πορεία μπορώ εύκολα να φανταστώ σε τσαγκάρηδες, μοδίστρες, ράφτες, αργυροχρυσοχόους και πολλές-πολλές ακόμα παραδοσιακές ασχολίες και επαγγελματικούς κλάδους! Λίγη υπομονή, …. να είμαστε καλά και θα δούμε πολύ όμορφα πράγματα!

 

3D Printed Προσθετικά Μέλη

3D Σάρωση & 3D Εκτυπωμένες ρέπλικες Αρχαιολογικών Αντικειμένων

 

 

3d εκτύπωση μακέτα Αρχαία Αγορά Άνδρου
3D Εκτυπωμένη μακέτα κτηρίου της αρχαίας Αγοράς της Άνδρου
3D Εκτύπωση του προϊστορικού ελέφαντα της Τήλου
3D Εκτύπωση του προϊστορικού ελέφαντα της Τήλου

 

3D Εκτύπωση του προϊστορικού ελέφαντα της Τήλου
3D Εκτύπωση του προϊστορικού ελέφαντα της Τήλου

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

One comment for “Τα οφέλη των 3D εκτυπώσεων και η προοπτική τους στην Ελλάδα: Ελπίδες για ΑμεΑ και νέα γενιά

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή