Κάποτε ξυπνάνε οι λέξεις
πριν από τον άνθρωπο.
Και τότε γίνονται
πραγματικοί εφιάλτες
Αργ. Μαρνέρος, Ecce homo
Τί κακό είναι αυτό με τις διάφορες ελίτ;
Αλληλοβραβεύονται ασταμάτητα και αδιάκριτα.
◊ Οι «μασονικής κατασκευής» τιμούν τους δήθεν αριστερούς για να ξεκαρφωθούν.
◊ Οι γνήσιοι (;) αριστεροί τιμούν τους μεγαλο-αστούς επιστήμονες για να δείξουν «ψευδο-αντικειμενικότητα».
◊ Οι λαϊκοδεξιοί τιμούν τους μετα-νεωτεριστές καλλιτέχνες ,χρησιμοποιώντας την «τέχνη» για να ισορροπούν παντού και πάντοτε.
◊ Τα λαμόγια τιμούν τους έντιμους για να αισθανθούν κι αυτοί (έστω και για λίγο) «εξαγνισμένοι».
Η μισή Ελλάδα τιμάει την άλλη μισή κι έτσι αποκαθίσταται η ισότητα. Ποια ισότητα; Αυτή των ομοίων εντός συστήματος.
Διότι οι άλλοι ζουν «εκτός δικτύων» άρα δεν τους πρέπει αναγνώριση.
Κι όμως οι αρχές και οι αξίες είναι παγκοίνως γνωστές [τόσο για τους δίκαιους όσο και για τους αδικούντες]:
1. Όταν έχεις τη δύναμη να αδικήσεις σημασία έχει να μην θέλεις να το κάνεις κι όχι να μην το κάνεις γιατί φοβάσαι την τιμωρία. Το ίδιο ισχύει όταν ωθείσαι να “δικαιώσεις” τους μη-άξιους
2. Να είσαι μεγαλόψυχος γιατί έτσι νοιώθεις κι όχι γιατί έτσι σε συμφέρει
3. Να συμμετέχεις σε μια ηθική κοινότητα (και όχι μόνο σε πολιτικές οικογένειες και κοινωνικές ομάδες) ώστε να να ενισχύσεις την αίσθηση του συν-ανήκειν;
Επειδή οι κακές ιδέες αφομοιώνονται ταχύτατα από το πλήθος, ενώ οι καλές ιδέες είτε αργούν να γίνουν κατανοητές ή τις πολεμούν οι διάφορες εξουσίες, οφείλουμε να προσέχουμε ποιούς τιμάμε.
Η Ιστορία μας το έχει διδάξει, ότι κάθε φορά που αδικούμε τους “μικρούς κι αδύναμους” για να δοξάσουμε τους “μεγάλους και δυνατούς” κάτι κακό θα συμβεί στην Πόλη…
