Στο meallamatia.gr αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε μία σειρά από ενημερωτικά άρθρα που ανοίγουν το μεγάλο θέμα της προσβασιμότητας. Ένα θέμα που αφορά και όσους έχουμε κάποια αναπηρία αλλά και γενικότερα εμποδιζόμενα στην κίνηση άτομα, ηλικιωμένους, έγκυες, αλλά και γονείς με καροτσάκι των παιδιών τους, καθώς και όποιον θέλει να απολαμβάνει τη μετακίνηση του σε ένα ελεύθερο από εμπόδια πεζοδρόμιο, αλλά και να κινείται άνετα στο δομημένο περιβάλλον. Για αυτό ο συνεργάτης μας, Τοπογράφος Μηχανικός, κύριος Γιάννης Λαμπρόπουλος, συνδυάζει κάθε φορά την εμπειρία του επαγγελματικά, την εξοικείωση του με θέματα που αφορούν τους ανθρώπους με αναπηρία και την προσβασιμότητα και παράλληλα τις πληροφορίες που αντλούμε για να σας παρουσιάσουμε τα ενημερωτικά αυτά άρθρα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, τη Νομοθεσία αλλά και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος.
Μήκος και πλάτος ράμπας
Το μήκος και το πλάτος σε συνάρτηση με την κλίσης της, πρέπει να εξασφαλίζουν την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και άνεση στον χρήστη. Για μήκος μεγαλύτερο των 10 μ. επιβάλλεται πλατύσκαλο 1.50 μ.. το οποίο κατασκευάζεται στην αρχή και το τέλος μιας ράμπας καθώς και σε κάθε σημείο αλλαγής της διεύθυνσής της. Το ελάχιστο απαιτούμενο πλάτος για την διασταύρωση δύο αμαξιδίων είναι 1,70μ. και για την δυνατότητα στροφής των αμαξιδίων, απαιτείται ελεύθερος χώρος διαμέτρου 1,50μ.
Το σχήμα μιας ράμπας καθορίζεται από την κατεύθυνση του δαπέδου της και μπορεί να είναι αντίστοιχα ευθύγραμμο, τεθλασμένο, καμπύλο ή και μικτό.
Δάπεδο ράμπας
Η επιφάνεια αυτή πρέπει να είναι από υλικό αντιολισθητικό, ομοιογενές, σταθερό, με αντοχή στην χρήση και τις καιρικές συνθήκες (για εξωτερικές ράμπες), με μικρή αντανακλαστικότητα και ευκολία στον καθαρισμό και τη συντήρηση. Μέριμνα πρέπει να λαμβάνεται ώστε η υφή του δαπέδου να μη δυσχεραίνει την κίνηση των αμαξιδίων και των ατόμων με πατερίτσες, μπαστούνια ή άλλα βοηθητικά μέσα.
Στοιχεία Προστασίας και Ασφάλειας του χρήστη
⇒ Tο στηθαίο και το κιγκλίδωμα πρέπει να εξασφαλίζουν τον χρήστη από πιθανή πτώση ή τραυματισμό και παράλληλα να παρέχουν την δυνατότητα ασφαλούς τοποθέτησης των χειρολισθήρων σε κατάλληλο ύψος. Ως το πιο κατάλληλο συνολικό ύψος του στηθαίου ή κιγκλιδώματος θεωρούνται τα 0,90μ.
⇒ Το υλικό, η μορφή και αγκύρωσή του του χειρολισθήρα πρέπει να εξασφαλίζουν την συγκράτηση ή την έλξη του χρήστη από αυτόν, χωρίς ταυτόχρονα να διακόπτουν τη συνέχεια της κίνησης της παλάμης του χεριού πάνω σε αυτόν. Η επιφάνεια χρήσης πρέπει να είναι λεία και ευχάριστη στην αφή. Η μορφή του πρέπει να επιτρέπει την ασφαλή και άνετη λαβή από την παλάμη του χρήστη. Μία τέτοια μορφή είναι εκείνη με στρογγυλή ή στρογγυλεμένη διατομή. Η αγκύρωση του χειρολισθήρα μπορεί να γίνει επί του στηθαίου ή στην εσωτερική πλευρά του ή επί τοίχου.
Συνιστάται η τοποθέτηση πάντα δύο συνεχών χειρολισθήρων και από τις δύο πλευρές της ράμπας, σε ύψη 0.90 και 0,70μ από το δάπεδο, ώστε να διευκολύνονται όλοι οι χρήστες , καθώς και τα παιδιά, τα άτομα μικρού ύψους και οι χρήστες αμαξιδίου.
Το περίζωμα ή σοβατεπί, είναι απαραίτητο να υπάρχει σε κάθε περίπτωση ράμπας, ώστε να εμποδίζει αφενός τους τροχούς του αμαξιδίου να πλησιάζουν τα κατακόρυφα στοιχεία της ράμπας με κίνδυνο τραυματισμού του χρήστη, και αφετέρου την εκτροπή του αμαξιδίου. Σε περίπτωση μη ύπαρξης περιζώματος εκατέρωθεν της ράμπας και εφόσον υπάρχει κιγκλίδωμα αντί στηθαίου, θα πρέπει να τοποθετείται οριζόντια μπάρα, σε απόσταση 10εκ από το δάπεδο.
Σήμανση
Είναι απαραίτητο, οπουδήποτε υπάρχει ράμπα, να επισημαίνεται κατάλληλα η ύπαρξή της, ιδιαίτερα αν οι χρήστες της είναι και άτομα με προβλήματα στην όραση. Έτσι στην αρχή, το πέρας και τα σημεία αλλαγής της διεύθυνσης της ράμπας πρέπει να κατασκευάζονται λωρίδες επισήμανσης, κάθετες στον άξονα της κίνησης, πλάτους 0,30-0,60μ, διαφορετικής υφής και χρώματος από το δάπεδο της ράμπας.
