Σοφία Σκαμπαρδώνη, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Θεσσαλονίκης με την παράταξη «Ομάδα για τη Θεσσαλονίκη», με Υποψήφιο Δήμαρχο τον Στέλιο Αγγελούδη
Πέντε χρόνια πριν, ένα αυτοάνοσο (οξεία πολυνευροπάθεια) με καθήλωσε για ένα 6μηνο μην μπορώντας να κουνήσω ούτε χέρια ούτε πόδια…
Από το κέντρο αποκατάστασης βγήκα χρησιμοποιώντας αμαξίδιο.
Όταν ήμουν στο κέντρο δεν είχα αποφασίσει τι με πείραζε περισσότερο: Το ότι δεν κουνούσα τα χέρια; Τα πόδια; Και τα δύο; Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να γυρίσω στην καθημερινότητα μου με κάθε τρόπο. Στην οικογένεια μου, στην δουλεία μου στους φίλους μου. Στην πρώτη μου έξοδο όμως κατάλαβα ότι μία βόλτα στο κέντρο της πόλης για έναν πολίτη με αμαξίδιο, δεν ήταν και ότι καλύτερο. Αναγκαστικά η αδερφή μου έβαλε το αυτοκίνητο σε πάρκιγνκ. Μόλις βγήκαμε στο πεζοδρόμιο άρχισαν οι «ειδικές διαδρομές»… Ζιγκ ζαγκ, ν’ αποφύγουμε το δέντρο στο στενό πεζοδρόμιο, ν’ αποφύγουμε τα σπασμένα πλακάκια, να περάσουμε ανάμεσα από τραπεζοκαθίσματα, να βρούμε τρόπο να περάσουμε στο απέναντι πεζοδρόμιο γιατί η μία ράμπα ήταν σπασμένη και στην άλλη ήταν παρκαρισμένο «προσωρινά» ένα αυτοκίνητο. Στην προσπάθεια της να με κατεβάσει στο δρόμο κόντεψε να με ρίξει γιατί δεν είδε το σπασμένο πλακάκι…
Έτσι η χαρά μου για μία βόλτα στο κέντρο έγινε θυμός, στεναχώρια και αγανάκτηση… Έτσι οι βόλτες μου ήτανε σε μέρη (εμπορικά κέντρα) που συνδύαζαν όλα αυτά που δεν μου εξασφάλιζε η πόλη μου. Ακόμη και τώρα που κυκλοφορώ με πατερίτσες, ειδικά κάποιες φορές που κυκλοφορώ μόνη πάντα προσέχω πάρα πολύ, γιατί πολλές φορές έχω πέσει κάτω. Η αλήθεια είναι ότι μέσα από την ασθένεια μου κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να κυκλοφορείς στην πόλη μας ενώ έχεις κάποιο κινητικό πρόβλημα. Πόσο εύκολα μπορεί να σε «πάρει από κάτω» και ν’ απομονωθείς στο σπίτι σου. Ν’ αποκλειστείς από κάθε κοινωνική συναναστροφή, από μία βόλτα, έναν καφέ, ένα σινεμά και πόσες άλλες δραστηριότητες.
Η πόλη μας πρέπει να γίνει προσβάσιμη και φιλική για όλα τα Άτομα με Αναπηρία
Να έχουν όλοι το δικαίωμα να ζήσουν και να κυκλοφορήσουν όπως θέλουν.
Για να βρεθούν λύσεις βασική προϋπόθεση είναι να συσταθεί μία επιτροπή αποκλειστικά από ΑΜΕΑ. Ώστε οι οποιεσδήποτε αλλαγές ή βελτιώσεις να γίνονται με βάσει την προσωπική τους εμπειρία. Στα Μ.Μ.Μ. εκπαίδευση των οδηγών για να παρέχουν βοήθεια. Στάσεις λεωφορείων με χώρο για τα αμαξίδια. Ιδανικά ακόμη και κράτηση χώρου μέσα στο λεωφορείο μετά από τηλεφωνική επικοινωνία. Στις παιδικές χαρές να υπάρχουν και παιχνίδια προσαρμοσμένα για παιδιά με κινητικά προβλήματα. Ηλεκτρικά αυτοκίνητα που μπορούν να μεταφέρουν τους πολίτες και τα αμαξίδιά τους στον προορισμό τους. Δημόσιες τουαλέτες κλειδωμένες καθαρές. Απογραφή ΑΜΕΑ δήμου Θεσσαλονίκης και κατηγορίες ανάλογα με την ιδιαιτερότητα ώστε να ξέρουμε που χρειάζονται βοήθεια, στοχευμένα. Το βασικό όμως, είναι η διαρκής συντήρηση των δρόμων, σωστά και καλοφτιαγμένα πεζοδρόμια, ράμπες και παιδεία απ’ όλους. Γιατί μόνο όταν όλοι οι πολίτες είναι ενεργοί και συμμετέχουν θα δημιουργήσουμε μια πόλη όπως την οραματιζόμαστε.
Πηγή: Εφημερίδα “KARFITSA”
