Χέρι με τηλεκοντρολ και τηλεόραση απέναντι

Ψυχαγωγία και άτομα με πρόβλημα όρασης

Γράφει η Σταυρούλα Παρίση, Μέλος Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών

Με την αφορμή που μου δίνει το «Με Άλλα Μάτια» να εκφράσω την άποψη μου, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ήσσονος σημασίας θέμα, αλλά που έχει και αυτό την δική του βαρύτητα και σημασία στην καθημερινότητα μας.

Τηλεόραση. Ένα μέσο που έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της ζωής όλων μας. Ένα μέσο, που σε όλες τις ώρες της ημέρας, μας ψυχαγωγεί, μας ξεκουράζει, μας ενημερώνει. Όταν γυρίζουμε από την δουλεία, ή ένα πρωί Κυριακής, ή το βράδυ πριν κοιμηθούμε, με μια μηχανική κίνηση, που, πολλές φορές, ούτε καν την συνειδητοποιούμε, πατάμε ένα κουμπί και γεμίζουμε το σπίτι μας, την ζωή μας, με ξένες ιστορίες και προβλήματα, προσπαθώντας έτσι να δραπετεύσουμε από τα δικά μας προβλήματα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, με το πάτημα ενός κουμπιού, και ξεκινώντας να κάνουν το λεγόμενο zapping, έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν από ένα πλήθος προγράμματα τα οποία υπάρχουν. Ενημέρωση, μία ελληνική ταινία, μία ξένη ταινία, μία σειρά κοκ. Τι συμβαίνει όμως με τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα όρασης; Εδώ οι επιλογές μειώνονται δραματικά. Τι θα μπορούσαμε αλήθεια να παρακολουθήσουμε; Ενημέρωση, μία ελληνική σειρά, μία ελληνική «χιλιοπαιγμένη» ταινία, που πολλές φορές γνωρίζουμε απέξω κάποιες ατάκες, κάποιο ντοκιμαντέρ. Εδώ οι επιλογές τελειώνουν.

Εδώ και ένα μήνα δημοσιεύτηκε και ισχύει η Υπουργική απόφαση που αναφέρεται σε ισότιμη ψυχαγωγία για άτομα με ειδικές ανάγκες. Μιλάει για υποτιτλισμό ταινιών, ενημέρωση στην νοηματική γλώσσα, πράγματα που, κατά την γνώμη μου εφαρμόζονται είδη από τα κανάλια. Δεν αναφέρεται τίποτα με μεταγλώττιση ταινιών, σειρών και ντοκιμαντέρ.

Πόσες ξένες ταινίες μπορούν να δουν τα άτομα με πρόβλημα όρασης;

Εδώ, θεωρώ απαραίτητο να αναφέρω ότι σε ταξίδια που έχω πραγματοποιήσει σε κάποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανοίγοντας την τηλεόραση, δεν ακούγεται πουθενά άλλη γλώσσα, παρά μόνο η εθνική. Η Ελλάδα είναι και αυτή μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως προσπαθούμε να μιμηθούμε τις άλλες χώρες σε όλους τους τομείς, μήπως θα έπρεπε και στο θέμα αυτό να αρχίσουμε να κάνουμε κάποια βήματα;

Ζούμε σε μία εποχή, όπου η έννοια της παγκοσμιοποίησης έχει μπει για τα καλά στην ζωή μας. Από μικρά παιδιά, υποχρεωνόμαστε να μάθουμε και να μιλάμε σωστά την παγκόσμια γλώσσα την αγγλική. Και ως ένα σημείο τα καταφέρνουμε. Όσο καλά όμως και αν ξέρουμε μια ξένη γλώσσα, το βράδυ που θέλουμε να χαλαρώσουμε μπροστά στην τηλεόραση, είναι ακατόρθωτο έως αδύνατον να μεταφράζουμε αυθόρμητα και χωρίς συνειδητή προσπάθεια μια ξένη σειρά.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι σχεδόν όλες οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας έχουν μια δική τους ψηφιακή πλατφόρμα. Όλες αυτές οι εταιρίες, κάνουν προσπάθεια για προσβάσιμα sites και τεχνολογίες. Δεν αναφέρουν όμως τίποτα για το γεγονός ότι καμία από τις σειρές που προβάλλονται στις ψηφιακές τους πλατφόρμες δεν είναι προσβάσιμη σε ένα άτομο με πρόβλημα όρασης.
Αλήθεια, οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την όραση τους, πόσες ξένες ταινίες έχουν δει. Είναι σίγουρο ότι είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Έχουν γυριστεί επικές ταινίες, ιστορικές, που ο κάθε άνθρωπος έχει δει τουλάχιστον μία φορά στην ζωή του και που θα έπρεπε να είναι προσβάσιμες για όλους.

Βήμα-βήμα για μια νέα εποχή

Έτσι λοιπόν θα μπορούσε να ξεκινήσει μία προσπάθεια. Βήμα-βήμα. Μία ταινία τον μήνα. Μία μικρή σειρά. Ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ. Και έτσι, σιγά-σιγά, να ξεκινήσει μία νέα, προσβάσιμη, ισότιμη εποχή για την ελληνική τηλεόραση.

Γνωρίζω ότι τα θέματα που ταλανίζουν τον χώρο των ΑΜΕΑ είναι πάρα πολύ σοβαρά. Οι άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά σε ένα κόσμο, δύσκολο, εχθρικό πολλές φορές, απροσπέλαστο και έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πλήθος προβλήματα, που για τους περισσότερους ανθρώπους δεν υφίστανται και δεν θεωρούνται καν σαν προβλήματα. Η αναφορά μου λοιπόν σε αυτό το ήσσονος, όπως προανέφερα θέμα, ας θεωρηθεί και αυτή σαν ένα μικρό αγκαθάκι που υπάρχει και αυτό στην ζωή μας.

Ας γίνει λοιπόν η ψυχαγωγία πραγματικά προσβάσιμη για όλους. Ας ξεκινήσει μια νέα εποχή για τα κανάλια, βήμα-βήμα στην αρχή, όπου η ψυχαγωγία θα είναι πραγματικά ισότιμη για όλους. Και ίσως στο μέλλον, να ανοίγουμε και εμείς την συσκευή αυτή, που είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας και να λέμε: «Τίποτα δεν έχει και σήμερα.» Και αυτό να το εννοούμε πραγματικά, καθώς θα έχουμε απορρίψει ένα πλήθος ξένων σειρών και ταινιών, που όμως θα έχουμε την δυνατότητα να κρίνουμε ισότιμα αν μας αρέσουν ή όχι.

 

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή