Πολλά μικρά χάρτινα πρόσωπα μαζεμένα σε αποχρώσεις του μπεζ και του καφέ που σχηματίζουν μεγαλύτερα πρόσωπα.
Της Θαλλελαίας Ιακωβίνας Καραμολέγκου*

Δύο ζητήματα: Πολιτισμός και ΑμεΑ.

Ίσως δυο θέματα δευτερεύοντα για σας, όσο κι αν φωνάζει το μέσα μου ότι χωρίς δικαιώματα στις κοινωνικές ανισότητες και χωρίς πολιτισμό κανένας τομέας δεν επιβιώνει γιατί η ισοσκελής αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων και ο πολιτισμός χτίζει συνειδήσεις, πλάθει πρόσωπα, διαμορφώνει κοινωνική τάξη. Αυτή που σήμερα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για να ελέγχει τον τουρισμό, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τα ΑμεΑ, τις κοινωνικές ανισότητες.

Αυτοί οι άνθρωποι που είναι στη πρώτη γραμμή, αν δεν έχουν εφόδια για στήριξη κοινών ανισοτήτων και πολιτισμού, είναι ανίκανοι για λύσεις. Πολιτισμός δεν σημαίνει μόνο μνημείο, σημαίνει αμπελώνας, σημαίνει πρωτογενής δευτερογενής τομέας, σημαίνει καλλιέργεια, σημαίνει μουσική, σημαίνει παιδεία, σημαίνει όλη η ψυχή του ανθρώπου. Κοινωνία χωρίς πολιτισμό είναι πολιτεία παρακμής.

Κι όμως, φτάσαμε εδώ. Ο πολιτισμός δεν είναι βιτρίνα τουρισμού κακοσυντηρημένη. Ο πολιτισμός δεν είναι ηθοποιός στο θέατρο που λέγεται τουρισμός, ούτε παλιά σπασμένη βιτρίνα στον βωμό του κέρδους.

Ο πολιτισμός πρέπει να διδάσκεται.

Η προστασία, η ανάδειξη στους νέους μας, η αξιοποίηση, οι αποκαταστάσεις μνημείων, η δημιουργία κέντρων πολιτισμών στις Κυκλάδες, η ένταξη στον κατάλογο της Ουνέσκο άυλου πολιτισμού και μνημείων, η στελέχωση των μνημείων, η διαδραστικότητα με τα παιδιά και όλες τις ηλικίες, είναι σπουδαία έργα για να αναγεννήσουμε τις Κυκλάδες από έκθετες στον τουρισμό σε μέρη που αξίζεις να μείνεις όλον τον χρόνο, όπου τα παιδιά καλλιεργούνται με ιδανικά. Να δημιουργείται και νέος πολιτισμός και να συμπλεύσουμε αρμονικά με τον παλιό. Γιατί θέλουμε πρώτα απ’ όλα ευτυχισμένους κατοίκους όλον τον χρόνο, και μετά τουρισμό. Κι όμως, υπάρχει αυτό το νησί που κανένας νέος του χρόνου δεν δίνει πανελλήνιες, κανένας νέος δεν θέλει να σπουδάσει. Ξέρετε ποιο είναι το μέλλον; Οι Κυκλάδες παραθεριστικές κατοικίες στείρου τουρισμού και οι άνθρωποι που τις διοικούν ανίκανοι να λειτουργήσουν τον τουρισμό τον ίδιο.

Και τα ΑμεΑ μέρος πολιτισμού είναι.

Είμαστε χρόνια πίσω στο πώς βλέπουν και αντιμετωπίζουν την αναπηρία οι γύρω μας. Με μόνο το τι ιατρικά συγκροτήματα έχουμε για όλους μας, αναδεικνύεται το πρόβλημα. Δεν έχουμε γιατρούς, δεν ξέρουμε πού κινείται με το ΕΚΑΒ το οποιοδήποτε έκτακτο περιστατικό μας, δεν έχουμε επικουρικό προσωπικό να κάνει επεμβάσεις, είναι υποστελεχωμένα αλλά έχουμε κουτιά τετράγωνα που τα λέμε νοσοκομεία, κέντρα υγείας, Πολυδύναμα Περιφερειακά Ιατρεία, αγροτικά ιατρεία. Από θαύμα ζούμε ή από τις ορέξεις της ατροπού. Είναι αστείο να μιλήσω για πεζοδρόμια και προσβασιμότητα στους κεντρικούς μεγάλους δρόμους λες και μιλάω για να στείλουμε ανιχνευτή νερού στον νέο εξωπλανητη που ανακάλυψε η NASA και ομοιάζει με την Γη. Χρειαζόμαστε προσβάσιμες γειτονιές, προσβάσιμες δημόσιες υπηρεσίες και, μέχρι αυτό να υλοποιηθεί, να κάνουμε ηλεκτρονική απλοποίηση των υπηρεσιών με το Δημόσιο. Αυτά τα παιδιά δεν είναι ανίκανα, χρειάζονται πηλό για να γίνουν κι εκείνοι γλύπτες της ζωής τους. Εξάλειψη σταδιακή του αναπηρικού ρατσισμού με καμπάνιες επιμόρφωσης σημασίας της διαφορετικότητας. Έτσι σώζουμε κι εμάς, αφού υψώνουμε αξίες.

Για πόσο ακόμα θα σιωπούμε για όλα εκείνα, που η κοινωνία ξεχνούσε να μας θυμίσει και για όλα εκείνα που δε δίσταζε συνεχώς να μας τονίζει;

Κλείνουμε τα χείλη μας και σιωπούμε.

Καταπίνουμε τη φωνή μας, εκ του ασφαλούς. Και καταστρέφονται ζωές γύρω μας και επιβραβεύεται ο θάνατος των αξιών μας. Γιατί αν μιλήσεις φοβάσαι αν θα επιβιώσεις στον κόσμο, που θα αλλάξει μετά από τη φωνή σου. Και προσθέτεις στη ζωή σου άλλη μια μέρα εκ του ασφαλούς. Και για όσα θαρρούμε ότι βλέπουμε «Τυφλοί» δηλώνουμε και για όσα με στόμφο διαδίδουμε «Μουγκοί» η υπογραφή μας και για εκείνα τα τάχα ορθά πως μαθαίνουμε «Κουφοί» η προσταγή μας και παραμένουμε έτσι. Κι είμαστε ακόμα εδώ, θορυβώδεις σιγαστήρες. Αρκεί να μας ταΐζουν μες στη φάκα με ένα μικρό τυράκι μες στο στόμα, να μουρμουρίζουμε μία μονάχα ατάκα: Πώς τελικά τα έστησαν όλα; Κι ένα «ωχ, αδερφέ!», αυτό το «ωχ, αδερφέ μας!»… Αν κάποιος μπορεί να σώσει αυτήν την κοινωνία των διακρίσεων, αυτοί είμαστε εμείς. Εγώ κι εσύ. Μίλα και δράσε. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΤΟΥ. Τι ΛΕΤΕ; Ξεκινάμε;

* Δικηγόρος, Υποψήφια Βουλευτής Κυκλάδων ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Π.Σ.

Πηγή: Εφημερίδα “Kontra News”

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή