Παύση;

Η δημοκρατική κοινωνία του 21ου πρώτου αιώνα σε παύση.

Ένα βήμα πριν τον τερματισμό λειτουργίας. Αλλά όταν η μπαταρία σου κάνει κλικ, βάζεις το φορτιστή, επαναλειτουργία και όλα βαίνουν καλώς.

Κι η ζωή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και ρυθμό. Μια δυναμική προσπάθεια προς την ολοκλήρωση, ή απλώς συντήρηση δυνάμεων για να βγει η καθημερινότητα;

Το μεγαλύτερο αγκάθι; Τα προβλήματα διογκώνονται. Οι απαιτήσεις αυξάνονται και η ατομικότητα χειροκροτεί από το ρετιρέ με τη συλλογικότητα να πασχίζει να βρει λίγο φως στο ημιυπόγειο. Θα μου πεις, ανέκαθεν αυτό ίσχυε, ωστόσο είχαμε μια ελπίδα όσο βρισκόταν σε μια υποκριτικά λανθάνουσα μορφή.

Λίγο χαμόγελο και παύση. Οι ανθρώπινες σχέσεις κρέμονται από μια κλωστή. Παύση. Η ανυπομονησία κατανικάται από την ευερεσθησία. Η ανθρώπινη επαφή σε καταστολή. Ο κίνδυνος υπαρκτός, αδιαμφισβήτητος και δύσκολα διαχειρίσιμος από τους υπερήρωες που γεμίζουν τον κενό δημοσιογραφικό χρόνο όταν αυτό απαιτείται.

Παύση.

Παύση στην εξυπηρέτηση των θεμελιωδών βιοτικών αναγκών συνανθρώπων μας. Παύση στη σκέψη. Παύση στη διεκδίκηση. Παύση στην αλληλεγγύη. Παύση στον ανθρωπισμό.

Λογίσου τον συνάνθρωπο και δε θα χάσεις. Μην περιμένεις το μάνα εξ ουρανού ορμώμενο. Η διαφυγή από τον μικρόκοσμο που μας περικλείει δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως είναι πράξη αναγκαία για την κοινωνική πρόοδο. Η παραγωγική ανοικοδόμηση της καθημερινότητας έχει αφεθεί σε τείχη που υψώνονται το ένα μετά το άλλο. Όπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του, στον κόσμο, στην Ευρώπη, στην Επικράτεια, στην κοινότητα, στη γειτονιά.

Όμως, η παύση εξυπηρετεί μόνο στη διακοπή της απρόσκοπτης λειτουργίας του κόσμου. Και ο κόσμος με ένα κλικ θα συνεχίσει την πορεία του αγκαλιάζοντας τα όποια κατάλοιπα ατομικότητας, συγκρούοντάς τα με τα ψεγάδια ζωής και ψυχής που όσο κι αν έχουν καταπιεστεί υπάρχουν εκεί να μας θυμίζουν ότι έχουμε χρέος να παλέψουμε.

Όχι για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Χρέος μας είναι να επαναφέρουμε τη ψυχή μας. Να την καλλιεργήσουμε, να την εξευγενίσουμε, να την διανθίσουμε με αξίες και ιδανικά.

Λογιζόμαστε σα μια ιδέα στη διαδρομή του σύμπαντος. Ας φροντίσουμε αυτή η ιδέα να λάβει συλλογική υπόσταση για να λέμε κι εμείς ότι δεν τη χαραμίσαμε την ευκαιρία που μας δόθηκε.