Αλέκα Ζούμη
Από τον εμπόλεμο Λίβανο στην Ευρωλίγκα
Της είπαν πως δεν μπορούσε να “πετάξει”… Τη χλεύασαν για την αναπηρία της, της είπαν πως δεν υπάρχει χώρος για μια γυναίκα με αναπηρία στο μπάσκετ. Της αρνήθηκαν επαγγελματικές προτάσεις, την απέκλεισαν… Όμως η Νεσρίν ήταν αποφασισμένη και πέτυχε, κόντρα σε κάθε στερεότυπο, σε κάθε κοινωνική επιταγή. Η ιστορία της 30χρονης γυμνάστριας θυμίζει τον «Γλάρο Ιωνάθαν». Η Νεσρίν Ακιούζ, που γεννήθηκε στον Λίβανο και κατάγεται από την Τουρκία, έγινε η πρώτη γυμνάστρια με τεχνητό μέλος της Ευρωλίγκας χάρη στην πρακτική που έκανε στη Φενερμπαχτσέ.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην “Αυγή” περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο άλλαξε η ζωή της στα δύο της μόλις χρόνια και τη μάχη που έδωσε ώστε να μη σταματήσει να υπηρετεί τη μεγάλη της αγάπη: το μπάσκετ. Μιλάει με θαυμασμό για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και αποκαλύπτει πως έχει στείλει προτάσεις συνεργασίας σε ελληνικές ομάδες προκειμένου να εργαστεί στη χώρα μας.
“Ήμουν δύο ετών στο μπαλκόνι του σπιτιού μου στον Λίβανο, κάποιοι πυροβολούσαν σε μια γιορτή και μια σφαίρα ήρθε και καρφώθηκε στο πόδι μου. Έπειτα από έξι μήνες κατάφερα να νικήσω τη γάγγραινα και να μείνω ζωντανή. Τα επόμενα χρόνια, έσπασα δύο φορές το πόδι μου παίζοντας μπάσκετ. Μετά το δεύτερο κάταγμα, συνειδητοποίησα τους περιορισμούς στην κίνηση και σταμάτησα. Σπούδασα Διατροφή και Διαιτητική αλλά το μεταπτυχιακό μου ήταν στη Διατροφική και Αθλητική Φυσιολογία”.
Προσβολές από καθηγητές και φίλους
«Η μεγαλύτερη πρόκληση ήρθε κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου. Καθηγητές αλλά και φίλοι μου δεν δίσταζαν να με προσβάλλουν λόγω του ακρωτηριασμού μου. Από την πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο είπα ότι θα σπουδάσω γυμνάστρια και θα δουλέψω στην Ευρωλίγκα. Μου έλεγαν πως είναι αδύνατον και γελούσαν με το όνειρό μου. Όμως δεν σκέφτηκα ποτέ να το εγκαταλείψω.
Τον Δεκέμβριο του 2017 αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Να δείξω ότι ο ακρωτηριασμός μου είναι η δύναμή μου και όχι το αδύνατο σημείο που νομίζουν. Ακολούθησαν συνεντεύξεις και συμμετοχή σε εκστρατείες ευαισθητοποίησης για άτομα με αναπηρίες. Αποφοίτησα το 2018 και έγινα η πρώτη γυμνάστρια με πρόσθετο πόδι. Πριν από τρία χρόνια, ξεκίνησα να παίζω ξανά, δοκιμάζω και μπάσκετ με αμαξίδιο που είναι πολύ σκληρό άθλημα».
«Τους έλεγα για τη Φενέρ και.. γελούσαν»
Σε κάθε μου συνέντευξη έλεγα πως θέλω να γίνω γυμνάστρια στην Ευρωλίγκα και να βρεθώ δίπλα στον Ομπράντοβιτς. Πολλοί γελούσαν. Αποφάσισα να στείλω το βιογραφικό μου στην Φενέρμπαχτσέ. Τον Νοέμβριο του 2018 η Defne Patir μου απάντησε ότι μπορώ να παρακολουθήσω πρακτική άσκηση τον Δεκέμβριο. Βρέθηκα κοντά στα είδωλά μου και απέκτησα πολλές σημαντικές γνώσεις. Αυτή η περιπέτεια θα έχει πάντα μια θέση στην καρδιά μου γιατί είδα σεβασμό και επαγγελματισμό που δεν είδα όταν συνεργάστηκα με τους Λιβανέζους παίκτες κατά τη διάρκεια της διατριβής μου. Δεν θα ξεχάσω τη θερμή υποδοχή του διευθυντή Mauricio Ghrendini, του προσωπικού και των παικτών. Κρατώ για πάντα το δώρο του Ομπράντοβιτς στην καρδιά μου. Το σημαντικότερο ήταν πως με αντιμετώπισαν σαν Νεσρίν χωρίς να μου δείχνουν οίκτο».
«Ζοτς: Ο Θεός του μπάσκετ»
Όταν ζητήσαμε από την 20χρονη γυμνάστρια να μας περιγράψει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ήταν συγκινητική: «Καμία λέξη δεν μπορεί να περιγράψει τον Ομπράντοβιτς. Είναι ο θεός του μπάσκετ. Εργάζεται σκληρά και είναι πολύ παθιασμένος με τη δουλειά του. Είναι ο προπονητής, ο πατέρας και ο φίλος με τους παίκτες και το προσωπικό του. Είναι πολύ ταπεινός, πολύ ήρεμος και φιλικός».
«Στον Λίβανο νιώθω τον κοινωνικό αποκλεισμό, στην Τουρκία με σέβονται»
Στόχος της 30χρονης γυμνάστριας είναι να συνεχίσει την καριέρα της στην Ευρώπη, εκεί όπου υπάρχει σεβασμός στα άτομα με αναπηρία.
«Στον Λίβανο είναι πολύ δύσκολο να εργαστώ ως άτομο με αναπηρία. Πολλές εταιρείες απορρίπτουν το βιογραφικό μου λόγω του προβλήματος. Η μεγαλύτερη υποκρισία είναι ότι ζητούν συνεργασία, καθώς, όπως λένε, αποτελώ έμπνευση, αλλά αρνούνται να με προσλάβουν ως επαγγελματία. Θεωρούν μειονέκτημα το ότι σπουδάζω.
Στην Τουρκία δεν ένιωσα ποτέ ότι είμαι κατώτερος άνθρωπος ή απλώς ένα προϊόν μάρκετινγκ. Γι΄ αυτό θέλω να μετακομίσω από τον Λίβανο στην Ευρώπη».
«Περιμένω απάντηση από ελληνικές ομάδες»
«Η Ελλάδα είναι η γειτονική μου χώρα, μοιραζόμαστε πολλές παραδόσεις και πολιτισμούς. Επίσης, οι Έλληνες είναι παθιασμένοι με το μπάσκετ και δημιουργούν εκπληκτική ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο, έστειλα μια διατροφική πρόταση για την Εθνική ομάδα. Δυστυχώς, δεν έλαβα απάντηση.
Πριν από μια εβδομάδα επικοινώνησα με ελληνικές ομάδες ζητώντας μια ευκαιρία ως βοηθός γυμναστικής και αθλητικός διατροφολόγος. Εύχομαι να απαντήσουν και να ξεκινήσω την καριέρα μου στην Ελλάδα».
Η Νεσρίν Ακιούζ έχασε το πόδι της στα δύο της μόλις χρόνια. Με πίστη στον εαυτό της και κόντρα σε κάθε στερεότυπο και κοινωνικό αποκλεισμό, κατάφερε να μετατρέψει το «μειονέκτημά» σε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Η συμβουλή που δινει στα νέα παιδιά και τα άτομα με αναπηρία είναι να μην εγκαταλείψουν τα όνειρά τους.
«Ό,τι κι αν σας πουν, ακολουθήστε το πάθος σας και πιστέψτε στο όνειρό σας. Να θυμάστε, τίποτα δεν είναι αδύνατον με σκληρή δουλειά. Είμαι έτοιμη να γράψω ιστορία σαν πρώτη γυμνάστρια με τεχνητό μέλος».
Πηγή:www.avgi.gr
