Θυμάστε όλοι ότι – πρόσφατες οι μνήμες- τον τέως πρωθυπουργό να μάς λέει ότι «…τώρα που βγήκαμε από τα Μνημόνια….» . Και πολύ σύντομα, έχασε τις εκλογές με συντριπτική διαφορά. Τι γίνεται όμως με τα «Μνημόνια»; Βγήκαμε; Γιατί αρκετοί από ΄δω κι από ΄κει γράφουν και λένε για τα «νέα Μνημόνια» που δεν τα λέμε «Μνημόνια» αλλά «ρυθμίσεις» . Είτε έτσι, είτε αλλιώς, χρέη είναι. Διάβαζα τις προάλλες ένα σχετικά σύντομο άρθρο μου του 2010, με αφορμή μιαν «επέτειο» όπου –τότε- έγραφα:
«Περίπου σαν σήμερα, πριν από 167 χρόνια, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το 50% των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως.
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση είχε πάρει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν απέδωσαν. Έτσι, ενημέρωσε τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατούσε να καταβάλει το ποσό που χρωστούσε.
Ζήτησε νέο δάνειο. Της το αρνήθηκαν. Γιατί; Οι «Μεγάλες Δυνάμεις» (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) αποφάσισαν – μόνες τους βέβαια- να καταλήξουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο και να υπογράψουν…. μνημόνιο, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει 3,6 εκ. δραχμές που θα δοθούν στους δανειστές της.
Επιπλέον απαίτησαν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους.
Επιτρέψτε μου να καταθέσω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου:
1. Απολύθηκε το 1/3 των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης” (φόρος αγροτικής παραγωγής)
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
9. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Φαντάζομαι ότι δεν επιθυμείτε να συνεχίσω.
Ωστόσο, η Ιστορία γράφεται ΠΑΝΤΑ με λέξεις.
Και ξαναδιαβάζοντας αυτό το σύντομο άρθρο αρκετά χρόνια αργότερα, το μυαλό μου σ αυτά που έγραφα για το Πρώτο Μνημόνιο της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας και έκανα μια σύγκριση με τα χρόνια που ακολούθησαν το 2010 αλλά και με το σήμερα. να το συγκρίνετε με τα σημερινά. Εκεί που γράφει δραχμές, βάλτε ευρώ, κρατείστε τη λέξη «δανειστές», σκεφτείτε πώς λέγεται σήμερα η «δεκάτη» και φυσικά σας είναι γνωστές οι λέξεις «αυξήσεις, απολύσεις, καταργήσεις, μειώσεις, συντάξεις».
Όλα αυτά πριν από 180 τόσα χρόνια για να ξεπληρώσουμε δάνεια που από την αρχή ξέραμε ότι ΔΕΝ θα μπορούσαμε επ΄ ουδενί να ξεπληρώσουμε στον αιώνα τον άπαντα και παρ΄ όλα ταύτα, πρόθυμες «Μεγάλες Δυνάμεις» μας τα έδωσαν και πρόθυμες «Μικρές Κυβερνήσεις», μας υποθήκευσαν.
Οικονομολόγος δεν είμαι και πολύ εύκολα μπορεί ένας καλός οικονομολόγος να με «τουμπάρει».
Να μου πει για «συν» και «πλην», για επιτόκια, για περιόδους χάριτος…. άσε που μας έπεσε στο κεφάλι ο κορωναιός και χρειάστηκε να πληρώσουμε – και καλά κάναμε- τα μαλλιά της κεφαλής μας για να ξαναγίνουμε Κράτος με στοιχειωδώς καλό Σύστημα Υγείας . Και η νέα κυβέρνηση να εξαγγείλει – σε μερικές περιπτώσεις να εφαρμόσει κι όλας- ελαφρύνσεις, να δώσει κάποια επιδόματα, να ρίξει και μια ματιά σε πολλούς «μη έχοντες».
Και επειδή οικονομολόγος δεν είμαι, ας μου εξηγήσει κάποιος ποιος θα «πληρώσει το μάρμαρο»; Θα βρεθούν πάλι κάποιοι «πρόθυμοι» να μας … χρηματοδοτήσουν; Με…. ευνοϊκούς όρους εννοείται. Διότι τα λεφτά δεν δίνονται τζάμπα.
