Ρευματικές ασθένειες: Η ζωή μετά τη διάγνωση
της Ντάνι Βέργου
|Οι ρευματικές παθήσεις αποτελούν τη σημαντικότερη αιτία αναπηρίας,
είναι υπεύθυνες για το 6ο% των αναρρωτικών αδειών μακράς διάρκειας
και οδηγούν εκτός εργασίας το 50% των ασθενών.
Η καλύτερη κατανόηση των «σημείων πόνου» θα μας επιτρέψει να τις αντιμετωπίσουμε καλύτερα τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η επικέντρωση στην κατανόηση των «σημείων πόνου» που έχουν οι ασθενείς με ρευματικά νοσήματα, η συρρίκνωση του ιατρικού εργατικού δυναμικού, οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής για ραντεβού ή η έλλειψη κατανόησης των ρευματικών παθήσεων μεταξύ των κυβερνητικών υπευθύνων λήψης αποφάσεων είναι το φετινό μήνυμα της EULAR και της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ) με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αρθρίτιδας.
Οι ρευματικές παθήσεις αφορούν ένα ευρύ φάσμα εμπλεκομένων: αυτούς που λαμβάνουν αποφάσεις για τις πολιτικές υγείας, τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τους επαγγελματίες υγείας, τις φαρμακευτικές εταιρείες αλλά και τον γενικό πληθυσμό. Ενώ όμως η υγειονομική περίθαλψη έχει γίνει ένα πολύ ορατό θέμα διεθνούς συζήτησης λόγω της πανδημίας Covid-i9, οι ρευματικές παθήσεις παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άγνωστες και αδιευκρίνιστες σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, παρά τη σοβαρότητα και τον επιπολασμό τους. Οι ρευματικές παθήσεις αποτελούν τη σημαντικότερη αιτία αναπηρίας, είναι υπεύθυνες για το 6ο% των αναρρωτικών αδειών μακράς διάρκειας και οδηγούν εκτός εργασίας το 50% των ασθενών. Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι το 25% των ασθενών με ρευματικές παθήσεις εγκαταλείπει την εργασία του μέσα στα 5 πρώτα χρόνια από τη διάγνωση. Το δε κοινωνικό κόστος των ρευματοπαθών είναι δυσβάσταχτο και πλήττει καίρια την κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία. Οι πάσχοντες υφίστανται μεγάλες συνέπειες στην προσωπική, οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική τους ζωή. Στην Ελλάδα, με την παρατεταμένη κρίση και ύφεση, οι πάσχοντες έχουν δυσκολίες στην πρόσβασή τους στον γιατρό και στη θεραπεία, τόνισε η πρόεδρος της ΕΛΕΑΝΑ, Αθανασία Παππά.
Οι ασθενείς αντιμετωπίζουν πρόβλημα πρόσβασης σε γιατρό λόγω αδυναμίας εξασφάλισης ραντεβού στις δημόσιες δομές ή σε γιατρό συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ, λόγω αδυναμίας πληρωμής αμοιβής ιδιώτη γιατρού αλλά και λόγω απόστασης ή αδυναμίας μετακίνησης στο ιατρείο. Ασθενείς δηλώνουν ότι η κατάσταση της υγείας τους επιδεινώθηκε λόγω καθυστέρησης ή ακόμα και διακοπής της θεραπείας τους. Οι ασθενείς με ρευματικές παθήσεις θα πρέπει να έχουν κατάλληλη πρόσβαση σε εξειδικευμένη και ποιοτική ιατρική και υγειονομική φροντίδα ώστε να βελτιστοποιηθεί η μακροχρόνια ποιότητα της ζωής. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την πρόεδρο της ΕΛΕΑΝΑ, η έλλειψη πολιτικών υγείας για την ορθή αντιμετώπιση των ρευματικών παθήσεων και των συνεπειών τους έχει ως αποτέλεσμα την καθυστερημένη διάγνωση, τις δυσκολίες πρόσβασης στην κατάλληλη θεραπεία και την έλλειψη μέτρων στα άτομα ΑμεΑ.
Οι αλλαγές στην καθημερινότητα μετά τη διάγνωση
Γράφει η Νικολέττα Κουσουρή
* Ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια
Πολλές φορές η καθημερινότητα των ανθρώπων που έχουν κάποιο ρευματικό νόσημα διαφέρει αρκετά από την περίοδο πριν από τη διάγνωση. Οι δραστηριότητες που είναι επίπονες για το σώμα ποικίλλουν και συχνά δεν συνιστώνται. Παρατηρείται ότι αυτός ο περιορισμός του σώματος μπορεί να επιφέρει -σε κάποιες περιπτώσεις- ένα πλήθος συναισθημάτων, τα οποία μοιάζουν πολύ με αυτά που εμφανίζονται σε μια κοινή για όλους τους ανθρώπους κατάσταση, την κατάσταση του πένθους.
Ο περιορισμός των δραστηριοτήτων εμφανίζεται σε πολλούς τομείς της ζωής ενός ανθρώπου που νοσεί. Η φροντίδα του σπιτιού, που απαιτεί απλές κινήσεις έως και έντονη δραστηριότητα, είναι ένα δύσκολο κομμάτι για τη ζωή ενός ανθρώπου που έχεις χρόνιους πόνους, επομένως καλείται να βρει εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης. Η επαγγελματική ζωή κάποιες φορές τροποποιείται και ο ίδιος δυσκολεύεται να ανταποκριθεί σωματικά. Ακόμα και οι πιο προσωπικές ανάγκες που απαιτούν κίνηση επηρεάζονται από τη δυσκαμψία και τον πόνο (π.χ. δραστηριότητες προσωπικής φροντίδας και υγιεινής, σεξουαλική ζωή, κ.ά.). Επιπλέον, οι αθλητικές συνήθειες ενός ατόμου ενδεχομένως πρέπει να αλλάξουν εάν διαγνωστεί με ρευματικό νόσημα, αφού πρέπει να ωφελούν το σώμα και όχι να το καταπονούν.
Η διαδικασία της προσαρμογής στις παραπάνω αλλαγές για κάποιους ανθρώπους είναι ομαλή με μερικές διακυμάνσεις, ενώ για κάποιους άλλους βιώνεται λίγο πιο έντονα. Η τροποποίηση κάποιων δραστηριοτήτων και ο περιορισμός των προ νοσήματος συνηθειών μπορεί να επιφέρουν έναν κύκλο δύσκολων συναισθημάτων. Φαίνεται ότι η συνειδητοποίηση της πλάνης ενός άτρωτου και άφθαρτου σώματος, που φαντασιακά όλοι επιθυμούμε, μπορεί να βιωθεί από το άτομο ως μια σημαντική απώλεια. Στον άνθρωπο που έχει κάποιο ρευματικό νόσημα και πονάει, αυτή η συνειδητοποίηση έρχεται πιο άμεσα, δεν μπορεί να υπεκφεύγει.
Κατάσταση του πένθους
Κάποιες φορές τα συναισθήματα που ακολουθούν την παραπάνω συνειδητοποίηση ομοιάζουν σε έναν βαθμό με εκείνα του πένθους, σε ηπιότερη μορφή. Παρακάτω θα γίνει μια προσπάθεια να συμπυκνωθούν αυτά που μπορεί να βιώσει ένα άτομο, με την επιφύλαξη ότι η ένταση μπορεί να ποικίλλει, καθώς και η ακολουθία των συναισθημάτων μπορεί να είναι τελείως διαφορετική.
Στην αρχή μιας διάγνωσης λοιπόν, το άτομο, ενώ καλείται να περιορίσει λίγο τις δραστηριότητες που καταπονούν το σώμα του, παρατηρείται ότι κάποιες φορές εισέρχεται σε μια διαδικασία άρνησης. Αρνείται την αναγκαιότητα αλλαγής πολλών συνθηκών στη ζωή του, αλλά και αμφισβητεί ευθέως την ύπαρξη του νοσήματος. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτό γίνεται αδύνατο – ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί πλέον ούτε να κουράζεται, ούτε να εξαντλεί το σώμα, ακολουθώντας παλαιότερους ρυθμούς. Το άτομο βιώνει έντονα συναισθήματα θυμού και οργής. Νιώθει τρομερά αδικημένο και άτυχο για όλο αυτό που συμβαίνει στο σώμα του. Εκεί δειλά δειλά ξεκινά η διαδικασία της διαπραγμάτευσης για το τι έφταιξε, πόση ευθύνη είχε, αν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά στο παρελθόν. Έτσι, η θλίψη που ακολουθεί είναι ένα αναπόφευκτο συναίσθημα. Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι το σώμα του τον περιορίζει, τον αναγκάζει να αλλάξει κάποια κομμάτια της καθημερινότητάς του και ότι αυτό είναι αναπόφευκτο. Η θλίψη που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια αυτής της συνειδητοποίησης όμως αποτελεί και μια πολύ σημαντική βοήθεια για το άτομο. Ο άνθρωπος έτσι ωριμάζει, επεξεργάζεται τις νέες συνθήκες ζωής και τελικά ενδυναμώνεται. Βγαίνοντας από αυτή τη θλίψη, το κίνητρο για ζωή και δημιουργία είναι συχνά τόσο έντονο που προσαρμόζεται στην καθημερινότητα, βρίσκει νέες λύσεις και νέους τρόπους για να είναι λειτουργικός στη ζωή που επιθυμεί.
Παρατηρώντας κανείς τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται ότι εμφανέστατα το άτομο περνά από μια διαδικασία σημαντικών αλλαγών της καθημερινότητας όπως τη γνώριζε παλιά. Σε αυτό το σημείο, ο ρόλος του υποστηρικτικού περιβάλλοντος για άλλη μια φορά είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Οικογένεια, συγγενείς και φίλοι καλούνται να προσαρμοστούν και οι ίδιοι σε μικρές αλλαγές και να βοηθήσουν το άτομο να τις βιώσει όσο πιο ομαλά και ήπια γίνεται. Ταυτόχρονα, ο ρευματολόγος αποτελεί ένα πρόσωπο-κλειδί. Είναι εκείνος που θα δώσει το βήμα στον ασθενή για το πόσες αλλαγές πρέπει να κάνει και πόσες από αυτές τελικά είναι απαραίτητες. Άλλοι επαγγελματίες, όπως ο φυσιοθεραπευτής, ο εργοθεραπευτής, ο διατροφολόγος, κ.ά., είναι εξίσου σημαντικοί για την ευκολότερη προσαρμογή του ατόμου στην καθημερινότητα. Τέλος, ο ειδικός ψυχικής υγείας, όταν κρίνεται απαραίτητο, είναι αναγκαίος στο να ωθήσει το άτομο να εκφράσει και να αντέξει τα πιο δύσκολα συναισθήματα που βιώνει, ώστε να γίνει πιο προσαρμοστικό και ευέλικτο. Η αλλαγή της καθημερινότητας είναι μια άκρως σημαντική διαδικασία, ώστε να καταφέρει το άτομο να αποδεχθεί και να εναρμονίσει τις συνήθειές του με τις ικανότητες του σώματος, και κυρίως να αγκαλιάσει και αυτό το κομμάτι του εαυτού – όχι το ιδανικό-τέλειο, αλλά το φθαρτό, αυτό που νοσεί.
| Οι ασθενείς με ρευματικές παθήσεις θα πρέπει να έχουν κατάλληλη πρόσβαση
σε εξειδικευμένη και ποιοτική ιατρική και υγειονομική φροντίδα
ώστε να βελτιστοποιηθεί η ποιότητα της ζωής
Τι είναι η οστεοαρθρίτιδα (OA);
Η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) είναι η πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας. Μερικοί άνθρωποι την αποκαλούν εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων. Εμφανίζεται συχνότερα στα χέρια, στους γοφούς και στα γόνατα.
Με την ΟΑ, ο χόνδρος μιας άρθρωσης αρχίζει να φθείρεται και το υποκείμενο οστό αλλάζει. Αυτές οι αλλαγές συνήθως αναπτύσσονται αργά και επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου. Η ΟΑ μπορεί να προκαλέσει πόνο, δυσκαμψία και οίδημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις προκαλεί επίσης δυσκαμψία και αναπηρία. Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να κάνουν καθημερινές εργασίες ή να εργάζονται.
Ποιες αρθρώσεις προσβάλλει;
Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να προσβάλει οποιαδήποτε άρθρωση, ιδιαίτερα εάν έχει υποστεί τραυματισμό στο παρελθόν. Εμφανίζεται πιο συχνά στις εξής αρθρώσεις:
- Γόνατα
- Ισχία
- Χέρια
- Αυχένα και μέση
- Μεγάλα δάκτυλα του ποδιού
- Ωμου
Ποια είναι τα συμπτώματα;
- Πόνος ή και κριγμός
- Δυσκαμψία
- Μειωμένο εύρος κίνησης (ή ακαμψία)
- Οίδημα της άρθρωσης και παραμόρφωση
Επιδημιολογία
Η ΟΑ είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις του ανθρώπου. Επηρεάζει περισσότερους από 237.000.000 παγκοσμίως ή 3,3% του παγκόσμιου πληθυσμού. Είναι σημαντικά συχνότερη στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες, ενώ η συχνότητά της αυξάνει με την πρόοδο της ηλικίας, έτσι ώστε μετά τα 65 χρόνια, 3 στα 4 άτομα να πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα ενώ περισσότερο από το 85% των ατόμων αυτών έχουν ευρήματα στις ακτινογραφίες των αρθρώσεών τους ακόμη και όταν δεν έχουν συμπτώματα.
Τι την προκαλεί;
Η ΟΑ προ καλείται από βλάβη ή φθορά του χόνδρου των αρθρώσεων μεταξύ των οστών.
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
• Τραυματισμός στις αρθρώσεις ή υπερβολική χρήση
• Βαριά επαγγελματική ενασχόληση ή αθλητικές δραστηριότητες
• Ηλικία – Ο κίνδυνος ανάπτυξης ΟΑ αυξάνεται με την ηλικία
• Φύλο -Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ΟΑ από τους άνδρες, ειδικά μετά την ηλικία των 50 ετών
• Παχυσαρκία
• Γενετική – Τα άτομα που έχουν μέλη της οικογένειας με ΟΑ είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ΟΑ. Τα άτομα που πάσχουν από ΟΑ στο χέρι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν οστεοαρθρίτιδα και στο γόνατο.
• Φυλή – Ορισμένοι ασιατικοί πληθυσμοί έχουν χαμηλότερο κίνδυνο για ΟΑ.
Πώς διαγιγνώσκεται;
Για τη διάγνωση και παρακολούθηση της οστεοαρθρίτιδας, το ιστορικό, η κλινική εξέταση και οι απλές ακτινογραφίες επαρκούν και μόνο σε ειδικές περιπτώσεις χρειάζεται να γίνει αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Δεν υπάρχει θεραπεία για την ΟΑ, επομένως οι γιατροί συνήθως αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα της ΟΑ με συνδυασμό θεραπειών, οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Αύξηση της σωματικής δραστηριότητας
- Φυσική θεραπεία με ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών
- Απώλεια βάρους
- Φάρμακα (τοπικά ή από του στόματος), συμπεριλαμβανομένων αναλγητικών και μη, στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων όπως παρακεταμόλη, ιβουπροφαίνη, κωδεΐνη, ναπροξένη, οπιοειδή, κορτιζόνη κ.λπ.
- Υποστηρικτικές συσκευές όπως βακτηρίες
- Χειρουργική (εάν οι άλλες επιλογές θεραπείας δεν ήταν αποτελεσματικές)
Μερικοί άνθρωποι ανησυχούν ότι η σωματική δραστηριότητα θα επηρεάσει αρνητικά την άρθρωση, αλλά η σωματική δραστηριότητα που είναι με τη σύσταση του ειδικού και φιλική στις αρθρώσεις μπορεί στην πραγματικότητα να βελτιώσει τον πόνο, τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής.
Πώς μπορώ να διαχειριστώ την ΟΑ και να βελτιώσω την ποιότητα ζωής μου;
Εκτός από τις προαναφερόμενες θεραπείες, οι άνθρωποι μπορούν να διαχειριστούν με επιτυχία την ΟΑ με στρατηγικές αυτοδιαχείρισης. Αυτές οι στρατηγικές συμβάλλουν στη μείωση του πόνου και της αναπηρίας, ώστε τα άτομα με οστεοαρθρίτιδα να μπορούν να συνεχίσουν τις δραστηριότητες που είναι σημαντικές για αυτούς. Αυτές οι πέντε απλές και αποτελεσματικές τεχνικές μπορεί να σας βοηθήσουν:
√ Μάθετε δεξιότητες αυτοδιαχείρισης.
√ Συμμετάσχετε σε ένα μάθημα αυτοδιαχείρισης, το οποίο βοηθά τα άτομα με αρθρίτιδα και άλλες χρόνιες παθήσεις -συμπεριλαμβανομένης της ΟΑ- να κατανοήσουν πώς η αρθρίτιδα επηρεάζει τη ζωή τους, να αυξήσουν την εμπιστοσύνη τους στον έλεγχο των συμπτωμάτων τους και να ζήσουν καλά.
√ Γίνετε σωματικά ενεργοί. Οι ειδικοί συνιστούν στους ενήλικες να ασχολούνται 150 λεπτά την εβδομάδα τουλάχιστον με μέτρια σωματική άσκηση. Κάθε λεπτό δραστηριότητας μετράει και κάθε δραστηριότητα είναι καλύτερη από καμία. Οι προτεινόμενες μέτριες, χαμηλού αντίκτυπου δραστηριότητες περιλαμβάνουν περπάτημα, κολύμπι ή ποδηλασία. Η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί επίσης να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης άλλων χρόνιων παθήσεων όπως καρδιακών παθήσεων, εγκεφαλικού επεισοδίου και διαβήτη.
√ Συμμετάσχετε σε εξειδικευμένα προγράμματα σωματικής άσκησης που συστήνονται από τους ειδικούς. Για άτομα που ανησυχούν ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να επιδεινώσει την ΟΑ ή δεν είναι σίγουροι πώς να ασκούνται με ασφάλεια, η συμμετοχή σε εξειδικευμένα προγράμματα σωματικής άσκησης μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου και της αναπηρίας που σχετίζεται με την αρθρίτιδα και να βελτιώσει τη διάθεση και την ικανότητα κίνησης.
√ Προστατέψτε τις αρθρώσεις σας. Οι τραυματισμοί στις αρθρώσεις μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την οστεοαρθρίτιδα. Επιλέξτε δραστηριότητες που είναι εύκολες στις αρθρώσεις, όπως περπάτημα, ποδήλατο και κολύμπι. Αυτές οι δραστηριότητες χαμηλού αντίκτυπου έχουν χαμηλό κίνδυνο τραυματισμού και δεν στρίβουν ούτε ασκούν υπερβολική πίεση στις αρθρώσεις.
√ Συζητήστε με τον γιατρό σας. Μπορείτε να παίξετε ενεργό ρόλο στον έλεγχο της οστεοαρθρίτιδας επικοινωνώντας τακτικά με τον γιατρό σας και ακολουθώντας το προτεινόμενο πρόγραμμα θεραπείας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν έχετε και άλλες χρόνιες παθήσεις, όπως διαβήτη ή καρδιακές παθήσεις.
√ Μειώστε το βάρος σας. Για άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, η απώλεια βάρους μειώνει την πίεση στις αρθρώσεις, ιδιαίτερα τις αρθρώσεις που φέρουν βάρος όπως τα ισχία και τα γόνατα. Η επίτευξη ή η διατήρηση ενός υγιούς βάρους μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο, να βελτιώσει τη λειτουργία και να επιβραδύνει την εξέλιξη της ΟΑ.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΑΝΑ
| Η αλλαγή της καθημερινότητας είναι μια άκρως σημαντική διαδικασία,
ώστε να καταφέρει το άτομο να αποδεχθεί και να εναρμονίσει τις συνήθειές του
με τις ικανότητες του σώματος,
και κυρίως να αγκαλιάσει και αυτό το κομμάτι του εαυτού – όχι το ιδανικό-τέλειο,
αλλά το φθαρτό, αυτό που νοσεί.
Τι είναι η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα (P.A.);
Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα μπορεί να εμφανίζεται ως νόσος των αρθρώσεων. Είναι νόσος του ανοσοποιητικού συστήματος. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα στρέφεται εναντίον του ίδιου του οργανισμού προκαλώντας καταστροφές σε αρθρώσεις αλλά και άλλα όργανα (μάτια, δέρμα, πνεύμονες, καρδιά). Η Ρ.Α. προκαλεί χρόνιο πόνο και μη αναστρέψιμη βλάβη των αρθρώσεων εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
Είναι χρόνια πάθηση; Ναι.
Η βλάβη στις αρθρώσεις προκαλείται από φλεγμονή, μια διαδικασία που χρησιμοποιεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα για να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις και να επουλώσει τα τραύματα. Φυσιολογικά, μόλις ο οργανισμός σας απαλλαγεί από τη λοίμωξη, η φλεγμονή υποχωρεί. Στη Ρ.Α. όμως, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού σας αναγνωρίζει λανθασμένα ορισμένα φυσιολογικά κύτταρα ως ξένα και στρέφεται εναντίον τους. Αυτό προκαλεί βλάβη στις αρθρώσεις σας και σε άλλα όργανα.
Τ ι πρέπει να γνωρίζουμε;
Η βλάβη που προκαλεί η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα μπορεί να συνεχίζεται ακόμα και όταν ο πόνος και η φλεγμονή ελέγχονται Μ με παυσίπονα. Αυτά τα φάρμακα δεν επηρεάζουν την εξέλιξη της νόσου που καταστρέφει τις αρθρώσεις και τα οστά σας. Η βλάβη είναι μόνιμη. Σε αντίθεση με πολλά τραύματα που επουλώνονται με τον χρόνο, η καταστροφή των αρθρώσεων, των οστών και των χόνδρων που προκαλεί η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα δεν υποχωρεί. Επειδή η βλάβη δεν μπορεί να αντιστραφεί, είναι πολύ σημαντικό να συνεργαστείτε με τον ρευματολόγο σας, ώστε να γίνει έγκαιρη διάγνωση και να ξεκινήσετε νωρίς τη θεραπεία που μπορεί να βοηθήσει να επιβραδυνθεί ή να σταματήσει η πρόοδος της νόσου.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΑΝΑ
Τι είναι η ινομυαλγία;
Η ινομυαλγία είναι ένας τύπος ρευματοπάθειας που επηρεάζει τους μυς και τους συνδέσμους αλλά όχι τις αρθρώσεις. Δεν θα προκαλέσει μόνιμη βλάβη αλλά θα διαρκέσει μήνες ή και χρόνια. Επειδή δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια, άλλα άτομα μπορεί να μη ν κατανοούν τον πόνο και την κούραση που αισθάνεστε. Τα άτομα με ινομυαλγία συχνά φαίνονται καλά και αισθάνονται χάλια. Είναι μια κοινή κατάσταση, μερικές φορές τόσο σφοδρή που παρεμβαίνει στην προσωπική και την οικογενειακή ζωή. Στην ινο-μυ-αλγία οι ινώδεις (ινο-) ιστοί και οι μύες (μυ-) προσβάλλονται από πόνο (-αλγία) και ευαισθησία. Μπορεί συχνά να αισθάνεστε ότι ο πόνος επηρεάζει ολόκληρο το σώμα.
Ευαίσθητα σημεία υπάρχουν συνήθως σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος. Αυτό βοηθάει τον γιατρό να κάνει τη διάγνωση. Εάν ικανή πίεση ασκηθεί σε αυτά τα σημεία ενώ στους περισσότερους ανθρώπους θα φανεί άβολο στην ινομυαλγία αποτελεί μια αλλαγή στο κατώφλι στο οποίο η πίεση προκαλεί πόνο και πολλά από αυτά τα ση μεία μπορεί να είναι εξαιρετικά ευαίσθητα. Κάποια τυπικά ευαίσθητα σημεία φαίνονται απέναντι. Καμιά φορά μπορεί να προκύψει ευαισθησία σε απομονωμένα σημεία και αυτό να δώσει αφορμή για τοπικές καταστάσεις όπως «tennis elbow». Στην ινομυαλγία, ωστόσο, υπάρχει ευαισθησία σε έναν αριθμό σημείων.
Στο παρελθόν η ινομυαλγία συχνά διαγιγνωσκόταν ως μυϊκός ρευματισμός ή συνδετικίτιδα.
Ή, διαφορετικά, διαγιγνωσκόταν λανθασμένα ως εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων (σημάδια φθοράς και σχισίματος είναι πολύ κοινά στις ακτινογραφίες της σπονδυλικής στήλης καθώς μεγαλώνουμε, είτε υπάρχει πόνος είτε όχι).
Η έρευνα τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει σε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της ινομυαλγίας και η διάγνωση γίνεται πιο συχνά από ρευματολόγους και γενικούς ιατρούς.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΑΝΑ
Τι είναι η Ψωριασική Αρθρίτιδα (Ψ.Α.);
Η Ψωριασική Αρθρίτιδα (Ψ.Α.) είναι ένας τύπος φλεγμονώδους αρθρίτιδας που σχετίζεται με την ψωρίαση.
Οι άνθρωποι με Ψ.Α. μπορεί να έχουν προσβολή του δέρματος ή και των ονύχων (λεπιδώδεις, δερματικές βλάβες, γραμμώσεις και βαθουλώματα στα νύχια), πόνο στις αρθρώσεις, δυσκαμψία και οίδημα στα δάχτυλα που τα κάνει να μοιάζουν στο σχήμα με λουκάνικα.
Η Ψ.Α. προχωράει βαθύτερα από το δέρμα
Όπως η ψωρίαση και η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η Ψ.Α. είναι νόσος του ανοσοποιητικού συστήματος. Στην Ψ.Α. το ανοσοποιητικό σύστημα προκαλεί πολύ γρήγορο πολλαπλασιασμό των δερματικών κυττάρων, με αποτέλεσμα αυτά να εμφανίζονται σαν κόκκινες πλάκες με λέπια στην επιφάνεια του δέρματος (ψωρίαση). Η φλεγμονή μπορεί να επεκταθεί και στις αρθρώσεις σας, προκαλώντας οίδημα και πόνο. Αν δεν αντιμετωπιστεί θεραπευτικά, η Ψ.Α. μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση ή καταστροφή των αρθρώσεων και αναπηρία. Ετσι, αν νομίζετε ότι ίσως έχετε συμπτώματα που υποδηλώνουν πιθανή Ψ.Α., μιλήστε στον ρευματολόγο σας το συντομότερο δυνατόν.
Για πολλούς ανθρώπους που πάσχουν από Ψ.Α. , τα συμπτώματα ίσως είναι ήπια. Ομως, εκτιμάται ότι στους μισούς ασθενείς με Ψ.Α., η αρθρίτιδα εξελίσσεται σε βαριά μορφή, όμοια με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Καθώς ο χρόνος περνάει χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η καταστροφή των αρθρώσεων μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη. Τα αίτια δεν είναι γνωστά. Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τι είναι αυτό που πυροδοτεί την εμφάνιση της νόσου. Ορισμένα πράγματα που γνωρίζουμε είναι τα εξής:
• Μπορεί να ενέχονται περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως λοίμωξη και τραυματισμός.
• Μπορεί να είναι κληρονομική. Συχνά η Ψ.Α. προσβάλλει μέλη της ίδιας οικογένειας, αλλά τα ακριβή γενετικά αίτια δεν είναι γνωστά.
• Η Ψ.Α. είναι νόσος του ανοσοποιητικού συστήματος. Δεν είναι λοιπόν μεταδοτική. Δεν μπορείτε να προσβληθείτε ερχόμενοι σε επαφή με κάποιο άλλο πρόσωπο και δεν μπορείτε να τη μεταδώσετε σε κανέναν.
Η έρευνα για τα αίτια της Ψ.Α. συνεχίζεται.
Τα συμπτώματα της Ψ.Α. μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή σας με πολλούς τρόπους. Τα συμπτώματα της Ψ.Α. μπορεί να έχουν επιπτώσεις σε διάφορες πλευρές της ζωής σας. Μπορεί να σας επηρεάσουν σωματικά, συναισθηματικά και κοινωνικά. Πρέπει να τα βγάλετε πέρα όχι μόνο με τα σωματικά συμπτώματα που εμφανίζετε και με τις τυχόν συνέπειες της θεραπείας σας, αλλά και με τις αντιδράσεις των άλλων απέναντι στην κατάστασή σας. Αυτό μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολο αν εμφανίζετε εξάρσεις της ψωρίασης.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΑΝΑ
Η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ) είναι ένας κοινωφελής, μη κερδοσκοπικός οργανισμός, αναγνωρισμένος από το κράτος. Ιδρύθηκε το 1978 στην Αθήνα. Μέλη της ΕΛΕΑΝΑ είναι κυρίως άτομα που πάσχουν από αρθρίτιδα/ ρευματισμό, ρευματολόγοι και άτομα που ενδιαφέρονταινα συμπαρασταθούν σε αυτούς που πάσχουν από αρθρίτιδα/ ρευματισμό. Ολα τα μέλη εργάζονται εθελοντικά.
Πηγή: Από την έντυπη έκδοση “Εφημερίδα των Συντακτών”
