Μαθητές με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής
Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής είναι μια νευροαναπτυξιάκη διαταραχή που μπορεί να συνυπάρχει με υπερκινητικότητα ή ακόμη και με παρορμητικότητα.
Ο ρόλος του δάσκαλου στην εκπαίδευση παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής προσοχής είναι πολύπλοκος και αρκετά δύσκολος.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο δάσκαλος δεν είναι εξειδικευμένος στην ειδική αγωγή και χρειάζεται ενθάρρυνση, αποδοχή και στήριξη από τους γονείς, καθώς είναι συνεργάτες και όχι αντίπαλοι!
Ο δάσκαλος αφού γνωρίσει και συλλέξει πληροφορίες για τη διαταραχή θα ήταν καλό να κάνει κάποιες αλλαγές στο περιβάλλον της τάξης, στο ίδιο τον μαθητή και στην οικογένεια, σεβόμενος πάντα τις ιδιαίτερες ανάγκες του μαθητή αλλά και το σύνολο της τάξης.
Στο περιβάλλον της τάξης θα μπορούσε ο δάσκαλος να :
Επιλέγει ο μαθητής να κάθεται στα πρώτα θρανία, μακριά από ερεθίσματα όπως είναι τα παράθυρα.
Επιπλέον θα βοηθούσε να κάθονται δίπλα του μαθητές πρότυπα, όπως ήσυχοι και με καλές αποδόσεις.
Δίνει τη δυνατότητα κίνησης στον μαθητή , όταν διαπιστώνει ότι έχει ξεφύγει η προσοχή του.
Μια καλή μέθοδος είναι να κάνει τον μαθητή βοηθό και να του δίνει κάποιες αρμοδιότητες, όπως να σβήνει τον πίνακα ή να μαζεύει τετράδια στη τάξη ή ακόμα να φέρει κάτι από το γραφείο.
Οπτικοποιεί σημαντικούς κανόνες στο θρανίο του μαθητή. Όπως ότι πρέπει να σηκώνουμε το χέρι όταν μιλάμε ή δεν σηκωνόμαστε από το θρανίο χωρίς να υπάρχει λόγος.
Σε ατομικό επίπεδο ο δάσκαλος θα μπορούσε να παρέμβει ως εξής:
Να αποφεύγει τις ερωτήσεις στο μαθητή με πολλά σκέλη και να προτιμά τις σύντομες ερωτήσεις.
Να εξηγεί το μάθημα με απλά λόγια και με τη βοήθεια οπτικών ερεθισμάτων όπως σχεδιαγράμματα.
Να χρησιμοποιεί πολυαισθητηριακές μεθόδους όπως: Χρωματιστές κιμωλίες, κίνηση, μαρκαδόρους για την εκμάθηση εννοιών.
Να προσπαθεί να είναι κοντά στο μαθητή και να τον επαναφέρει στα τεκταινόμενα της τάξης με ένα διακριτικό άγγιγμα.
Να παρέχει περισσότερο χρόνο ώστε ο μαθητής να τελειοποιήσει την εργασία του και να υπάρχει μείωση ύλης σε μαθήματα που ο μαθητής δεν τα καταφέρνει.
Επιβραβεύει και να ενδιαφέρεται σε προσωπικό επίπεδο για το μαθητή.
Σε οικογενειακό επίπεδο ο δάσκαλος θα ήταν καλό:
Να συνεργάζεται με την οικογένεια και να ανταλλάσσει πληροφορίες για το παιδί.
Να θέτει στόχους με τους γονείς για τον μαθητή.
Τέλος, μην ξεχνάτε να δομήσετε μια ρουτίνα στις δραστηριότητες της τάξης για ευκολότερη μετάβαση.
Επιπρόσθετα, αναπτύξτε έναν κώδικα επικοινωνίας με το παιδί με τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής.
Να θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν να μας διδάξουν πολλά!
