σήμα αναπηρικό αμαξιδιο

Ανάγκη ενός συνολικού σχεδιασμού παρέμβασης για τα άτομα με αναπηρία

Γράφει η Τζέλα Αλιπράντη.

Κατά κύριο λόγο στα ΜΜΕ θυμούνται τα άτομα με αναπηρία σε περιπτώσεις, που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, καταφέρνουν κάποιο αθλητικό ή άλλο επίτευγμα, κάνοντας λόγο για «δύναμη» ή «θέληση» ζωής κτλ, που χάρη σε αυτήν ξεπερνούν τα προσωπικά τους εμπόδια. Στην καθημερινότητα, όμως, τα κυριότερα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία δεν είναι τόσο προσωπικά, όσο κοινωνικά, οδηγώντας τους στον αποκλεισμό.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα αυτού έγινε γνωστό πριν λίγο διάστημα μέσω του facebook, όπου ένας πατέρας παιδιού με κινητική αναπηρία περιέγραψε ένα από τα συχνά προβλήματα προσβασιμότητας που αντιμετωπίζουν. Το περιστατικό συνέβη στην Γλυφάδα, μια Παρασκευή μεσημέρι. Αφού έχουν ήδη μπει στη διαδικασία να εξηγήσουν σε ένα ζευγάρι ανθρώπων που δεν ήταν ανάπηροι, γιατί δεν πρέπει να αφήσουν το αμάξι τους σε πάρκινγκ ΑμεΑ, γυρίζοντας από τη βόλτα τους και κατευθυνόμενοι προς το πάρκινγκ, δεν μπορούν να φθάσουν γιατί κάποιος ασυνείδητος είχε παρκάρει πάνω στη ράμπα αναπήρων. Αποτέλεσμα ήταν να περιμένουν περίπου μια ώρα στο σημείο, μέχρι να έρθει ο οδηγός του αμαξιού να ξεπαρκάρει. «Μην παρκάρετε σε ράμπες και διαβάσεις πρόσβασης των ΑμΕΑ. Μην κλείνετε τα πεζοδρόμια. Μην παρκάρετε σε θέσεις ΑμΕΑ. Αφήστε εμάς τις οικογένειες, τους συνοδούς, αλλά σκεφτείτε τα ίδια τα άτομα και τον εαυτό σας, γιατί είμαστε όλοι εν δυνάμει άτομα με αναπηρία, σε μια κακή στιγμή… η συνείδηση μας είναι η πρόσβασή τους στην καθημερινότητα, στη ζωή, στη συμμετοχή και όχι στον αποκλεισμό…» ήταν το μήνυμα του πατέρα, ευχαριστώντας ταυτόχρονα και όσους είχε μαζευτεί στο σημείο και περίμεναν μαζί τους για συμπαράσταση.

Εξόρμηση από την Τροχαία

Το περιστατικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο, αλλά ένα αρκετά συχνό γεγονός, οδηγώντας μάλιστα την Τροχαία να οργανώσει από τις 14 έως τις 20 Ιανουαρίου ειδική εξόρμηση για τον εντοπισμό οδηγών που σταθμεύουν τα οχήματά τους σε ράμπες διάβασης και θέσεις ατόμων με αναπηρία. Συνολικά καταγράφηκαν 736 παραβάσεις για τις ράμπες διάβασης και τη στάθμευση σε θέσεις ατόμων με αναπηρία, με τις περισσότερες να αφορούν την Αττική (158), τα Χανιά (47), το Ηράκλειο (40), τη Θεσσαλονίκη (35), την Αρκαδία (35), τη Λάρισα (31) και τις Σέρρες (25).

Παρότι αυτή η εξόρμηση αποτελεί σημαντική δράση, δεν αρκούν μεμονωμένες λύσεις για τον τερματισμό των προβλημάτων, προσβασιμότητας και άλλων, που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρία. «Η ύπαρξη οάσεων, επιβεβαιώνει την ύπαρξη ερήμου. Το κράτος, οι δήμοι και οι περιφέρειες έχουν κάνει σημαντικές παρεμβάσεις για το ζήτημα. Όμως, αυτό που χρειάζεται, είναι ένας ενιαίος σχεδιασμός για να αντιμετωπιστούν συνολικά τα προβλήματα των ανθρώπων με αναπηρία και των οικογενειών τους, δηλαδή στην υγεία, την εκπαίδευση, την εργασία, την πρόσβαση, την ψυχαγωγία κτλ, ώστε να μεγιστοποιείται το αποτέλεσμα της προσπάθειας, αλλά και των πόρων που διατίθενται. Εμείς για αυτό αγωνιζόμαστε», εξηγεί ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης, πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία και του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία.

Η καθημερινότητα

Δραστηριότητες που για τους υπόλοιπους πολίτες είναι αυτονόητες, όπως τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ, η χρήση ΑΤΜ, η παρακολούθηση θεάτρου ή κινηματογράφου, η χρήση του διαδικτύου και πολλά άλλα, για τους ανθρώπους με αναπηρία αποτελούν μεγάλη πρόκληση, αφού σπάνια λαμβάνεται μέριμνα το φάρδος των χώρων των κτιρίων και το ύψος των μηχανημάτων να είναι κατάλληλο για όλους τους πολίτες ή να δίνεται η περιγραφή προϊόντων και υπηρεσιών στη νοηματική γλώσσα και σε κώδικα Μπράιγ, σύμφωνα με τη διπλωματική της Νικολίτσας Παπαγεωργίου, «Τα προβλήματα και οι ανάγκες των ΑμεΑ: Κοινωνικό πρόβλημα και λειτουργική επίλυση».

«Στην καθημερινότητα οι άνθρωποι με αναπηρία στερούνται του δικαιώματός τους να ζήσουν τη ζωή τους όπως ο μέσος πολίτης. Είτε εξαιτίας της έλλειψης προσβασιμότητας σε κτίρια, μέσα μεταφοράς, δρόμους, ακόμα και στο ψηφιακό περιβάλλον, είτε εξαιτίας αυτών που δεν σέβονται τις υποδομές που γίνονται για τα άτομα με αναπηρία, είτε λόγω άσχημης συμπεριφοράς απέναντί τους από δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίας», επισημαίνει ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης.

Στο ζήτημα της ευαισθητοποίησης των πολιτών, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος. Παρόλα αυτά πρέπει να εντατικοποιηθεί και να δοθεί έμφαση μέσω της εκπαίδευσης, αλλά και των ΜΜΕ, για το πώς αναπαριστούνται μέσω των κειμένων και άλλων μέσων επικοινωνίας τα άτομα με αναπηρία.

Τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρία αφορούν όλους μας, πέραν από το γεγονός ότι «είμαστε όλοι μας εν δυνάμει ανάπηροι», όπως τόνισε ο πατέρας του παιδιού με αναπηρία στο facebook, αλλά και γιατί, όπως σημειώνει ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης, «μια κοινωνία ανεκτή και ανοιχτή σε όλους, είναι καλύτερη για όλους».

Ο εργασιακός αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία

«Η νομοθετική μεταρρύθμιση που έγινε το 2016 για την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στην εργασία στο δημόσιο ήταν πολύ σημαντική, και την καλωσορίσαμε ιδιαίτερα. Αντίστοιχα και τώρα για τις προσλήψεις στην εκπαίδευση είδαμε πως ενσωματώθηκαν αρκετές από τις προτάσεις μας από το υπουργείο, αν και όχι όλες. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε και θα αναμένουμε να δούμε. Το πρόβλημα, όμως, είναι με την εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί οι άνθρωποι με αναπηρία να είναι μόνο στο δημόσιο και να μην μπορούν να προσληφθούν παντού, όπως όλοι οι πολίτες;», τονίζει ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης για ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρία.

Η ανεργία στη συγκεκριμένη ομάδα φαίνεται να είναι διπλάσια σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Και ενώ για το δημόσιο τομέα υπάρχει κάποια μέριμνα, στον ιδιωτικό τομέα σημειώνονται και ιδιαίτερα ανησυχητικά περιστατικά, όπως για παράδειγμα στο παράρτημα της τράπεζας Πειραιώς στη λεωφόρο Ηρακλείου.

Το μη προσβάσιμο κτήριο της Πειραιώς

«Στο συγκεκριμένο παράρτημα έχουν μεταθέσει συναδέλφους με αναπηρία, που είχαν προσληφθεί στις τράπεζες που απορρόφησε η Πειραιώς το 2012 και μετά, την Αγροτική κτλ, όπου λόγω του δημόσιου χαρακτήρα τους, είχαν μια υποχρέωση πρόσληψης και ανθρώπων από ευπαθείς ομάδες. Τους συσσωρεύει εκεί, με στόχο στην πραγματικότητα να τους εξωθήσει σε παραίτηση, αφού το κτίριο δεν πληροί τις προδιαγραφές για την εργασία τους. Δεν έχει ειδικές τουαλέτες, οι σκάλες είναι πολύ μικρές, όπως και ο ανελκυστήρας, έχει προβλήματα εξαερισμού κ.ά.», περιγράφει η Ήβα Καρυώτη, μέλος του κλαδικού σωματείου και του Αγωνιστικού Μετώπου στην τράπεζα Πειραιώς.

Για την ακρίβεια, το συγκεκριμένο κτίριο δεν έχει τις προδιαγραφές εν γένει για τη στέγαση των 200 εργαζομένων, που κατά κύριο λόγο είναι όλοι στη «μαύρη λίστα» της τράπεζας, καθώς ήταν χώρος έκθεσης επίπλων. Μετά από παρέμβαση του ΠΑΜΕ και της Επιθεώρησης Εργασίας, πραγματοποιήθηκαν κάποιες τροποποιήσεις, όπως στην κουπαστή της σκάλας και τον εξαερισμό, χωρίς όμως να κάνουν το κτίριο κατάλληλο. Η κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση να αλλάξει από τη διοίκηση της τράπεζας, γεγονός στο οποίο βοηθάει και η νομοθεσία, σύμφωνα με την Ήβα Καρυώτη, αφού «απαιτείται πιστοποιητικό από την πυροσβεστική, αλλά χωρίς επιτόπιο έλεγχο, δίνοντας τη δυνατότητα στην εργοδοσία να το λαμβάνει μόνο κατά δήλωσή της».

Το ζήτημα της βελτίωσης της νομοθεσίας, άλλωστε, αποτελεί εν γένει αναγκαίο βήμα, ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της εργασίας των ανθρώπων με αναπηρία στον ιδιωτικό τομέα, σύμφωνα και με τον Ιωάννη Βαρδακαστάνη. «Για το ζήτημα θα πρέπει να παρέμβει οργανωμένα το κράτος, να γίνουν συγκεκριμένες αλλαγές στη νομοθεσία. Υπάρχουν αντίστοιχα επιτυχημένα μοντέλα και παραδείγματα στην ΕΕ, και θα πρέπει να τα μελετήσουμε, γιατί δεν γίνεται το δημόσιο να καλύψει όλη την προσφορά εργασίας των ατόμων με αναπηρία και ούτε γίνεται να παραμείνουμε αποκλεισμένοι».

Πηγή: Εφημερίδα «Η εποχή»

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Ο στατικός ρατσισμός της Αθήνας

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή