«Μου αρέσει να ψυχαγωγώ», λέει ο Αριστοτέλης Ρήγας σε μια συνέντευξη στο «Με Άλλα Μάτια».
Ο γνωστός κωμικός μιλά για το podcast στην Ελλάδα, τη σάτιρα αλλά και το stand up comedy. Εξηγεί τι σημαίνει για εκείνον «Είμαι Υπέρ» και στέκεται στην τραγωδία στα Τέμπη. Μια εθνική τραγωδία που του έχει δώσει τροφή για το podcast, μια τραγωδία που τον πόνεσε – όπως και όλη την Ελλάδα – μια τραγωδία που κάθε φορά που έρχεται κάτι νέο στην επικαιρότητα, τον κάνει να συγκινείται, να θυμώνει, να ζητά απαντήσεις.
Άλλωστε, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, «ποτέ δεν με απασχόλησε να είμαι political correct» και με τη δική του γλώσσα συνεχίζει αυτό που λατρεύει…
▪️ Με σπουδές στη Νοσηλευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και με μεταπτυχιακό στη πληροφορική, πώς επιλέξατε το stand up comedy;
Α.Ρ.: Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι το stand up comedy ήταν επιλογή καριέρας για να είμαι ειλικρινής, όταν έδινα πανελλήνιες και όταν σπούδαζα αγνοούσα εντελώς την ύπαρξή του, προέκυψε κάπως «κατά λάθος» κατά την ενασχόλησή μου με το ερασιτεχνικό θέατρο. Δεν μεγάλωσα λέγοντας ότι κάποια στιγμή θέλω να γίνω stand up κωμικός.
▪️Τι κάνει τελικά έναν stand-up comedian καλό σε αυτό που κάνει; Ποια είναι τα μυστικά μίας επιτυχημένης performance;
Α.Ρ.: Η επιμονή και η ικανότητα να καταλαβαίνει τις αντιδράσεις του κοινού. Το κοινό μας λέει τι κάνουμε σωστά και τι όχι, πρέπει ο κωμικός να καταλαβαίνει πότε αυτό που θεωρεί ότι είναι αστείο, “περνάει” και πότε όχι, και να το αλλάζει, ή να το αντικαθιστά μέχρι να φτάσει στο σημείο να κάνει το κοινό να γελάει συχνά και δυνατά. Πρέπει να είναι παρών στη σκηνή και να δέχεται διορθώσεις από τους αρμόδιους, τους θεατές του.
▪️Στερεύει άραγε ποτέ ένας stand up comedian από ιδέες;
Α.Ρ.: Θα έλεγα πως όχι, γιατί δεν στερεύει η ζωή από ερεθίσματα και η κωμωδία είναι απλά ένας τρόπος θεώρησης της πραγματικότητας. Κάθε φορά όμως που πρέπει να γράψω νέα παράσταση, νιώθω πως είπα ό,τι αστείο είχα να πω στη ζωή μου.
▪️ Στόχος είναι μόνο να ψυχαγωγείτε το κοινό ή παράλληλα και να το προβληματίζετε; Σας έχει φέρει ποτέ κάποιος σε δύσκολη θέση από το κοινό;
Α.Ρ.: Ο στόχος μου είναι να το ψυχαγωγώ. Δεν θεωρώ ότι μπορώ να διδάξω κανέναν, δηλαδή αν είναι να διδαχτεί κανείς από κάποιον κωμικό μάλλον αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει τους γονείς και τους δασκάλους του. Εγώ διασκεδαστής είμαι, απλά είμαι αυτός που είμαι και έρχομαι ολόκληρος στη σκηνή και ίσως η αλληλεπίδραση να προκαλέσει και τέτοιου είδους αντιδράσεις.
▪️Πιστεύετε τελικά ότι η πολιτική σάτιρα έχει όρια στην Ελλάδα; Γίνεται μόνο για κομματικό σκοπό τελικά;
Α.Ρ.: Η πολιτική σάτιρα στην Ελλάδα είναι μεγάλο θέμα συζήτησης. Θεωρώ ότι έχει εξοβελιστεί από τα mainstream μέσα, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο επειδή ο σκοπός της είναι να ενοχλεί και εδώ φαίνεται ότι για κάποιο λόγο οι στόχοι της πολιτικής σάτιρας έχουν «αλλεργία» στο γέλιο. Τώρα το αν γίνεται για κομματικό σκοπό θα έλεγα ότι η πολιτική είναι κάτι που ξεπερνά τα κομματικά όρια. Πολιτική είναι τα πάντα, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο αξιακός κώδικας, η συμπεριφορά προς τους ασθενείς της κοινωνίας, όλα. Οπότε θα έλεγα ότι η κομματική στράτευση είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να τη χαρακτηρίζει
▪️Μπορείτε να παράξετε σχόλιο και γέλιο, τηρώντας το political correct;
Α.Ρ.: Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν με απασχόλησε το political correct. Είναι μια έννοια που την άκουσα κάποια στιγμή στη ζωή μου και θεωρώ ότι υπερκαλύπτεται σε γενικές γραμμές από τις οδηγίες που συνήθως παίρνουν τα παιδιά από τους δασκάλους και τους γονείς τους, το «να είσαι καλό παιδί». Δηλαδή, πριν μας απασχολήσει ο ορισμός της κακοποιητικής συμπεριφοράς προς τους ψηλούς, τους κοντούς, τους χοντρούς, τις γυναίκες, τους μετανάστες, τους gay, υπήρχε ήδη το “μην κοροϊδεύεις τα άλλα παιδάκια” στο σχολείο. Μάλλον ήμουν ήδη καλυμμένος από αυτή την άποψη, εμένα οι γονείς μου, μου το έμαθαν αυτό.
▪️Γιατί κάποιος επιλέγει σήμερα να κάνει podcast; Υπάρχουν δυσκολίες στην προβολή της δουλειάς του; Εσείς αντιμετωπίζετε δυσκολίες;
Α.Ρ.: Προσωπικά διάλεξα κάποια στιγμή επί covid να ασχοληθώ με τον σχολιασμό της επικαιρότητας λόγω της ιδιαιτερότητας της συνθήκης. Για εμένα μάλλον ήταν ένα πάρεργο σε σχέση με τις παραστάσεις που είναι η βασική μου δουλειά. Ωστόσο λόγω του περιεχομένου της εκπομπής, του γεγονότος ότι τοποθετούμε για πολιτικοκοινωνικά θέματα, έχω διαπιστώσει ότι οι αλγόριθμοι στα social media δεν με συμπαθούν ιδιαίτερα. Το podcast προς το παρόν δεν εξαρτάται από αλγόριθμους, δηλαδή οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν την εκπομπή, κάθε βδομάδα λαμβάνουν μια ειδοποίηση όταν ανεβαίνει νέο επεισόδιο. Οπότε, ναι είναι ένας τρόπος περισσότερο αδιαμεσολάβητος σε σχέση με τις πλατφόρμες του βίντεο και για εμένα και κάπως πιο προσωπικός, γιατί στο δεύτερο μέρος του podcast μιλάω μάλλον πιο ελεύθερα σε σχέση με το πρώτο, που έχει το χαρακτηριστικό του performance του επεισοδίου.
▪️Σας έχουν στοχοποιήσει; Αν ναι γιατί συνεχίζετε;
Α.Ρ.: Το πιο ακραίο που μου έχει συμβεί, και μιλάω για αυτό και στις ζωντανές παραστάσεις μου, είναι ότι κάποια στιγμή ασχολήθηκε μαζί μου η ντόπια ιντερεντική ακροδεξιά με αποτέλεσμα να γίνει ένα τηλεφώνημα – φάρσα στο θέατρο που έπαιζα ότι έχει τοποθετηθεί βόμβα. Κατά τα άλλα δεν έχω νιώσει απειλή προσωπικά. Πάντως δεν μπορώ να φανταστώ κάποια συνθήκη που θα με ανάγκαζε να παραιτηθώ από αυτό που κάνω και βασικά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να με απειλεί ώστε να σταματήσω να λέω ότι πάνω απ όλα είναι ο άνθρωπος.
▪️Πώς επιλέγετε με τι θέμα θα ασχοληθείτε; Ποιος είναι τελικά ο άνθρωπος/πολιτικός που σας δίνει πιο εύκολα ένα θέμα;
Α.Ρ.: Μάλλον ενστικτωδώς επιλέγω θέματα. Νομίζω ότι όσο πιο παράλογη είναι η είδηση τόσο πιο πολύ με “γαργαλάει”. Το θέμα που δυστυχώς με προκαλεί να ασχοληθώ μαζί του εδώ και δυόμιση χρόνια είναι τα Τέμπη. Βρίθει παραλογισμών και δεν μπορώ να σταματήσω να εκπλήσσομαι κάθε φορά που κάποια σχετική με αυτό είδηση έρχεται στη δημοσιότητα.
Ο Αριστοτέλης Ρήγας, αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους του, είναι υπέρ του ανθρώπου, του αδύναμου, του ασθενή, του φτωχού, του μετανάστη, του ανθρώπου με αναπηρία και σε γενικές γραμμές του να μην μαλώνουμε γιατί όσα και αν μας χωρίζουν όλοι έχουμε κοινή μοίρα
▪️Διαβάζετε αρκετά; Ενημερώνεστε; Βλέπετε ειδήσεις; Παρακολουθείτε τα σχόλια;
Α.Ρ.: Δυστυχώς, ναι. Και λεώ δυστυχώς γιατί η επικαιρότητα είναι ένα μεγάλο βάρος, δύσκολα βλέπω λόγους να είμαι αισιόδοξος για το μέλλον μας.
▪️Στην Ελλάδα τελικά το podcast έχει μέλλον ή φοβάστε για την εξέλιξή του;
Α.Ρ.: Δεν έχω αναρωτηθεί μέχρι τώρα για το μέλλον του podcast, φαντάζομαι ότι ήρθε να καλύψει ένα κενό στην καθημερινότητα των ανθρώπων που βρίσκονται offline, όταν ταξιδεύουν ίσως ή όταν κάνουν δουλειές στο σπίτι, είναι κάπως σαν το ραδιόφωνο αλλά χωρίς τη μουσική. Το οποίο κρίνοντας απ τη μουσική που ακούγεται από τις playlist των ραδιοφώνων, είναι μια βελτίωση. Δεν ξέρω τι να φανταστώ για την εξέλιξή του, ίσως γίνει στο μέλλον συνδρομητικό, δεν ξέρω που θα οδηγηθεί, αλλά προς το παρόν φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος
▪️Αν σταματούσατε τώρα τα podcast, τι ήταν αυτό που θα κάνατε;
Α.Ρ.: Ίσως το πιο κοντινό σε αυτό είναι το ραδιόφωνο, αλλά θα ήταν δύσκολο να το υποστηρίξω με το πρόγραμμα των παραστάσεων και των περιοδειών μου.
▪️ Τι σημαίνει για εσάς «είμαι υπέρ»; Σε τι τελικά είναι υπέρ ο Αριστοτέλης Ρήγας και τι θα έβλεπε “Με Άλλα Μάτια”;
Α.Ρ.: Για εμένα το “είμαι υπέρ” είναι ένα απροσδόκητο δώρο, είναι λίγο σουρεαλιστική η σκέψη ότι τα κείμενα που γράφω στο σπίτι μου μπορούν με κάποιο τρόπο να φτάσουν σε όλη τη γη. Τα μηνύματα που παίρνω από ανθρώπους είναι συγκινητικά, φαίνεται ότι κάνω παρέα σε πολλούς που το έχουν ανάγκη και θέλω να πω ότι όσο μπορώ θα συνεχίσω να το κάνω. Ο Αριστοτέλης Ρήγας, αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους του, είναι υπέρ του ανθρώπου, του αδύναμου, του ασθενή, του φτωχού, του μετανάστη, του ανθρώπου με αναπηρία και σε γενικές γραμμές του να μην μαλώνουμε γιατί όσα και αν μας χωρίζουν όλοι έχουμε κοινή μοίρα και ότι συμβαίνει στον διπλανό μου θα μπορούσε να έχει συμβεί και σε εμένα, και θα ήθελα πολύ να βοηθήσω τους συνανθρώπους μας να το δουν “Με Άλλα Μάτια”.
▪️Συχνά στο δημόσιο λόγο σας βάζετε πτυχές της καθημερινής ζωής ανάπηρων ατόμων και ατόμων που ζουν με χρόνια πάθηση στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας τα κακώς κείμενα: Έχετε προσωπική εμπειρία και θέτετε τόσο εύστοχα αυτά τα ζητήματα;
Α.Ρ.: Μου εκδηλώθηκε Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα το 2004 και διαγνώστηκα το 2009. Δεν είναι ορατή η νόσος ωστόσο υπάρχει και καταλαβαίνω πολύ καλά το πως είναι να ζει κάποιος με χρόνιο νόσημα και τις δυσκολίες που προκύπτουν από το περιβάλλον και όχι από την συνθήκη της αναπηρίας την ίδια.
▪️Συμμετείχατε στις προσβάσιμες βραδιές κωμωδίας των cool crips, πώς ήταν η εμπειρία; Ποιες προκλήσεις έπρεπε να αντιμετωπίσετε και τι έπρεπε να κάνετε εκεί διαφορετικά στην παράστασή σας, για να πετύχετε την προσβασιμότητα;
Α.Ρ.: Ήταν μια φοβερή εμπειρία για εμένα αυτό, και θέλω να ευχαριστώ τους cool crips για την ευκαιρία να το κάνω. Ειχε υποτιτλισμο και διερμηνεια στη νοηματική και η πρόκληση για εμένα ήταν το να μεινω πιστος στο κειμενο της παράστασης μου λέξη προς λέξη για να γίνει πιο εύκολη η δουλειά αυτών των ανθρώπων, νομίζω ;oτι ανταποκριθήκαμε όλοι ικανοποιητικά, ήταν μεγάλη ανταμοιβή για εμένα το να βλέπω τις αντιδράσεις αυτών των ανθρώπων που σε γενικές γραμμές είναι εξαφανισμένοι λόγω της έλλειψης πρόσβασης από τα θέατρα.
