«Με το «όχι» έχουν πάει πάρα πολλοί άνθρωποι μπροστά. Όπως και η Ελλάδα»
Συνέντευξη στον Βαγγέλη Αυγουλά
Μπορεί να μην σας λέει τίποτε το όνομα «Χαράλαμπος Ξενίδης», ούτε το ότι γεννήθηκε στη Γερμανία με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη, ότι στα 13 του επέστρεψε στην Ελλάδα με τη μητέρα του και την αδερφή του, έμεινε με την αδερφή του στο πατρικό τους στη Θεσσαλονίκη και είχαν τη βοήθεια του παππού και της γιαγιάς τους και ότι παράτησε το σχολείο στο γυμνάσιο γιατί έπρεπε να εργαστεί.
Πιθανώς δεν γνωρίζετε και ότι ξεκίνησε να δουλεύει το 1992 στο «Σκορπιό» στη Θεσσαλονίκη ως χορευτής, χορογράφος και ράπερ ενώ το 1996 αποφάσισε να μετακομίσει στην Αθήνα.
Από εκεί και πέρα, μόλις μιλήσουμε λίγο περισσότερο γι αυτόν, θα καταλάβετε ότι τον γνωρίζετε και τον συμπαθείτε όλοι. Δεν υπάρχει πιθανότητα να μην τον γνωρίζετε με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο «Μπο» ως ράπερ, πρώην μέλος του Family The Label. Σήμερα είναι 46 ετών, πασίγνωστος και αγαπητός και από την πορεία του στη μουσική και από τη συμμετοχή του στο Survivor όπου του δόθηκε η ευκαιρία όχι μόνο να χάσει κοντά τριανταπέντε κιλά αλλά και να ξεδιπλώσει όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του: Την ανθρώπινή του συμπεριφορά, την ευγένεια, την αγωνιστικότητα, στοιχεία που τον έκαναν αγαπητό σε όλους τους συναγωνιστές του και δημοφιλή σε όλο το τηλεοπτικό κοινό που πλέον τον παρακολουθεί σε όλες του τις δραστηριότητες.
Ο «Χαράλαμπος» γίνεται «Μπο»
Ο Μπο μίλησε στον Βαγγέλη Αυγουλά και το meallamatia.gr και εξήγησε πώς το «Χαράλαμπος» έγινε απλώς «Μπο»
Μπο: «Έγινε από έναν επιχειρηματία που δουλεύαμε στην Αλεξάνδρας σε ένα μαγαζί , ο οποίος πήγαινε πολύ συχνά στην Κούβα, στη Βραζιλία και σε αυτά τα μέρη και είχε ένα λατινικό ύφος ο άνθρωπος αυτός γενικά και αγάπη προς τους «λατίνους». Αυτός από μόνος του με φώναζε Μπο, χωρίς λόγο. Μου άρεσε . Ήταν έτσι…. γλυκούτσικο.
Β.Α.: Τι είναι το τραγούδι για σένα; Είναι δουλειά; Είναι ότι ξεφεύγεις; Είναι κάτι να βγάζεις λεφτά; Είναι κάτι παραπάνω;
Μπο: «Είναι μια τεράστια διαφυγή από πολλά πράγματα. Από καταστάσεις. Γιατί πολλές φορές γράφουμε τραγούδια τα οποία δεν βγαίνουν παραέξω ή πολλές φορές περνάμε άπειρες ώρες στα στούντιο κάνοντας πράγματα τα οποία δεν θα τα ακούσει ποτέ κανείς. Αλλά εμένα προσωπικά με βοηθάνε στο να μπορώ να έχω ισορροπία και ηρεμία στον εσωτερικό μου κόσμο. Και το λέω με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι μεγάλη θεραπεία η μουσική για μένα και μεγάλη ανάγκη να το κάνω είτε έχει απήχηση στον κόσμο είτε δεν έχει. Δεν θα σταματήσω ποτέ».
Β.Α.: Δείχνεις ένα σεβασμό για τη μουσική και για το τραγούδι. Σημαίνει αυτό ότι δεν είναι εύκολο κάποιος να γίνει τραγουδιστής ή μουσικός σήμερα; Πάει δηλαδή σε ένα ριάλιτι και βγαίνει «έτοιμος» ;
Χωρίς βάσεις δεν έχεις διάρκεια σε αυτό το χώρο
Μπο: «Όσο εύκολο είναι να το κάνει αυτό, τόσο δύσκολο είναι να διατηρήσει τη δουλειά του και την εικόνα του στο χώρο με αξιοπρέπεια και με σωστές βάσεις για να μπορεί να πορευθεί γιατί χωρίς τις βάσεις δεν έχεις διάρκεια σε αυτό το χώρο. Υπάρχουν και πολλά πυροτεχνήματα και παραδείγματα στο χώρο μας που έρχονται και εξαφανίζονται. Για να μπορείς να διατηρήσεις μία θέση σε αυτό το χώρο , διαρκείας, θα πρέπει να το κάνεις με αγάπη, πρώτα απ’ όλα, με σεβασμό και επίσης να μην προσβάλει εσένα, πάνω απ’ όλα και τον ακροατή που σ’ αγαπάει και θέλει να ακούσει ό,τι καλύτερο. Και του το οφείλεις αυτό το πράγμα».
Β.Α.: Πόσο σημαντική είναι για ένα καλλιτέχνη η σχέση του με τον κόσμο;
Μπο: «Είναι το άλφα και το ωμέγα. Χωρίς τη σχέση με τον κόσμο, είναι σαν να τρέχεις σε ένα δωμάτιο και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να έχεις απήχηση. Μερικές φορές μπορεί να έχεις και αρνητικά σχόλια. Όταν είναι καλοπροαίρετα και έχουν ουσία – άνθρωποι είμαστε, όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη, μπορεί να παρασυρθούμε- καλό είναι να μπορείς να τα αξιολογήσεις και να τα εκμεταλλευτείς ώστε να γίνεις καλύτερος».
{Δεν είναι τα λεφτά μόνο.
Όσο κοιτάμε μόνο τα λεφτά,
μπορεί να κάνουμε πράγματα που δεν θα έχουν διάρκεια.
Αν κάνεις πράγματα ουσιαστικά που τα αγαπάς και σ’ αρέσουν,
που σημαίνει ότι μπορείς να τα στηρίξεις,
θα το καταλάβει ο κόσμος και θα σε αγαπήσει περισσότερο.}
Β.Α.: Είχες από νωρίς πολύ μεγάλες, σημαντικές συνεργασίες που είναι προσωπικές σου επιτυχίες. Ξεκίνησες δυνατά με καλλιτέχνες, τραγουδιστές, ντουέτα, διασκευές δικές σου…. υπάρχει τώρα κάποια συνεργασία που ονειρεύεσαι να κάνεις με κάποιον;
Μπο:«Νομίζω στην Ελλάδα, ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που δεν έχω συνεργαστεί είναι ο Αντώνης Ρέμος που τον ξέρω και από πάρα πολύ παλιά, από το 1992. Μόνο αυτός και ο Νίκος Βέρτης πρέπει να έχουν μείνει. Αλλά δεν υπάρχει ότι «πρέπει να κάνω συμμετοχή με αυτόν ή με εκείνον». Πως θα τα φέρει ο Θεός. Γιατί όλα είναι συγκυρίες. Δρομολογείς κάποια πράγματα, αλλά στη διαδρομή τα πάντα αλλάζουν και πηγαίνουν εκεί που είναι το γραφτό τους. Μπορεί πολλές φορές να έχουμε πιο «μικρούς» καλλιτέχνες και να γίνει πιο «μεγάλο» το κομμάτι, πολλές φορές να έχουμε πιο «μεγάλους» καλλιτέχνες και να μην γίνει αυτό που πρέπει να γίνει. Σημασία έχει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να βλέπεις πως θα αγκαλιαστεί η δουλειά για να γίνει πιο όμορφη, πιο σωστή, πιο αληθινή. Και όχι, σώνει και καλά, να το υπογράφει ένα μεγάλο όνομα».
Β.Α.: Έχεις πει όχι στη δουλειά σου; Και γιατί;
Μπο: «Ναι, έχω πει πολλές φορές όχι. Και μου έχει κοστίσει οικονομικά. Αλλά «όχι» θα πω μόνο σε κάτι το οποίο δεν θα ήθελα να το κάνω, δεν θα μου άρεσε και κάνοντας το δεν θα περνούσα καλά, δεν θα ήμουν ικανοποιημένος και ευχαριστημένος. Δηλαδή όταν θα τελείωνε και θα έλεγα «ωραία, τι έκανα πέρσι το καλοκαίρι; Έκανα αυτό και αυτό και αυτό. Γιατί το έκανα; Εντάξει, πήρα κάποια λεφτά». Δεν είναι τα λεφτά μόνο. Όσο κοιτάμε μόνο τα λεφτά, μπορεί να κάνουμε πράγματα που δεν θα έχουν διάρκεια. Αν κάνεις πράγματα ουσιαστικά που τα αγαπάς και σ’ αρέσουν, που σημαίνει ότι μπορείς να τα στηρίξεις, θα το καταλάβει ο κόσμος και θα σε αγαπήσει περισσότερο. Άρα θα έχεις διάρκεια, στην πορεία των χρόνων. Εξάλλου με το «όχι» έχουν πάει πάρα πολλοί άνθρωποι μπροστά. Πάρα πολλοί. Όπως και η Ελλάδα».
Πάντα ακούω πρώτα την ψυχούλα μου. Αλλά δεν είναι πάντα αντικειμενική.
Β.Α.: Ποιος θες να ακούει πρώτος κάθε καινούριο σου τραγούδι; Να σου πει μια αντικειμενική γνώμη. Ποιον υπολογίζεις ως πρώτο ακροατή;
Μπο: «Συνήθως στην αρχή ακούω την ψυχούλα μου. Μερικές φορές όμως δεν είναι αντικειμενική. Όταν κάνεις κάτι και το κάνεις με αγάπη, σ’ αρέσει και εκείνη τη στιγμή είσαι ενθουσιασμένος. Αλλά μετά πρέπει να φύγει το συναισθηματικό για να είναι η γνώμη πιο αντικειμενική. Έχω κάποιους φίλους που είναι στο χώρο και έχω και κάποιους φίλους που δεν είναι στο χώρο. Όσοι είναι στο χώρο θα σου πούνε πράγματα τα οποία είναι σωστά. Αλλά οι άνθρωποι που δεν είναι στο χώρο θα σου πούνε πράγματα , γνώμες για μια κατάσταση στην οποία θα απευθυνθείς. Δηλαδή σε ανθρώπους που θα απευθυνθείς. Οπότε παίρνω γνώμες και από ανθρώπους εκτός της δουλειάς, φίλους μου πολύ καλούς και ανθρώπους που είναι μέσα στη δουλειά».
Β.Α.: Δηλώνεις ράπερ, είσαι ράπερ, τι είναι αυτό ως προς την Ελλάδα; Στο εξωτερικό είναι δοξασμένο είδος. Εδώ στην Ελλάδα; Εσύ για παράδειγμα, έχεις περάσει δυνατές συνεργασίες, όπως οι goin’ through. Αλλά γενικά στο είδος βλέπουμε σκαμπανεβάσματα. Δεν μπορεί κάποιος να σταθεί σαν κορυφαίος ράπερ ή κορυφαίο συγκρότημα για πολλά χρόνια. Το εξηγείς κάπως αυτό;
Μπο: «Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη εξήγηση. Καταρχήν κάνω ελληνική μουσική με ραπ στοιχεία. Δεν είναι 100% ούτε ραπ, ούτε hip hop, ούτε αυτό που θα ήθελα πιο μικρός να κάνω. Δηλαδή αυτά που κάνω είναι πράγματα που με αντιπροσωπεύουν και μ’ αρέσουν πάρα πολύ γιατί και μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε και έχουμε και πολλά ακούσματα. Όλα αυτά που ακούμε με τα ραπ και με τα hip hop, πρέπει να τα φέρουμε στα μέτρα του Έλληνα. Δηλαδή να τα «ελληνοποιούμε» όσο περισσότερο γίνεται, γιατί δεν μπορώ τώρα εγώ μεγαλωμένος στην Ελλάδα, να το παίξω αμερικανάκι. Δεν ξέρω και πως να το «πουλήσω» αυτό στον Έλληνα που θέλει να ακούσει τραγούδια ίσως και πιο λαϊκά. Εγώ κάνω και λαϊκά τραγούδια. Κάνω και pop, κάνω και τα πάντα. Είμαι μουσικός και παραγωγός και ότι κάνω μπαίνει στο «blender» και βγαίνει ένα αποτέλεσμα το οποίο θέλω από όλες τις πλευρές να με καλύπτει».
Β.Α.: Χορευτής παραμένεις;
Μπο: «Ο χορευτής έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν κουνιέται βήμα. Αλλά ήταν μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία, όπου και αυτό με το χορό ήταν ένας τρόπος να παρουσιάσεις κάτι. Δεν ήμουνα χορευτής-χορευτής. Ήταν κάτι πάνω στο rnb, πάνω στο hip hop και σε όλα αυτά. Ο χορός βοηθάει πάρα πολύ στη ζωή μας. Το βρίσκεις μπροστά σου, στην κινησιολογία σου, νιώθεις καλύτερα, είσαι λυμένος, δεν είσαι σφιχτός. Ο χορός είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα και πολύ καλή γυμναστική. Νομίζω ότι καλό είναι να χορεύουμε λίγο. Αρκετά μας χορεύουν στο ταψί οι υπόλοιποι».
Δεν ένιωσα όμως ποτέ bullying με αυτή την έννοια γιατί είμαι και τύπος που δεν θα δεχόταν από κάποιον να του κάνει bullying
Β.Α.: Εδώ στην Ελλάδα, έτσι όπως σχολιάζεται ο ανάπηρος για τη διαφορετικότητά του, σχολιάζεται και κάποιος με παραπάνω κιλά. Έχεις περάσει από αυτή τη φάση. Καλλιτεχνικά, σου κόστισε; Έχεις δεχτεί bullying ; Πως το χειρίστηκες;
Μπο: «Δεν θα σου πω ότι δέχτηκα bullying γιατί ήμουν πάρα πολύ αγαπητός στο χώρο μου τουλάχιστον, αλλά από κει και πέρα σίγουρα πολλές πόρτες δεν άνοιγαν, αν και με τα περισσότερα κιλά θα ήταν εύκολο να τις γκρεμίσω! Οι πόρτες δεν άνοιγαν τόσο εύκολα και σίγουρα έπαιζε ρόλο η εμφάνιση. Τότε εγώ ούτε το καταλάβαινα, ούτε το είχα αντιληφθεί στο έπακρον ότι γίνεται γι’ αυτό, άρα πρέπει να χάσω κιλά. Έτυχε και έχασα τα κιλά πηγαίνοντας σε ένα παιχνίδι όπου …. δεν είχαμε να φάμε. Οπότε αναγκαστικά χάσαμε τα κιλά. Αυτό ήρθε τυχαία. Δεν ένιωσα όμως ποτέ bullying με αυτή την έννοια γιατί είμαι και τύπος που δεν θα δεχόταν από κάποιον να του κάνει bullying.».
{Με βοήθησε πάρα πολύ να μάθω να σέβομαι κάποια πράγματα,
όπως είναι το φαγητό, όπως είναι το στρώμα μου.
Έμαθα να σέβομαι τα λίγα.
Αυτά που είναι δεδομένα δηλαδή.
Να μην κοιμηθείς στο κρεβάτι και να κοιμηθείς στο πάτωμα.
Το κρεβάτι σου είναι ο παράδεισος.}
Β.Α.: Στο survivor γιατί πήγες;
Μπο: «Πήγα σε μία φάση της ζωής μου στην οποία καλλιτεχνικά ήμασταν πολύ στα κάτω μας και δεν είχα να χάσω τίποτα. Δεν ήξερα ότι θα έχει αυτή τη διαφήμιση που είχαμε, αλλά από το τίποτα θα ήταν κάτι περισσότερο. Το τι πραγματικά έγινε, δεν μπορείς να το συλλάβεις 100% . Βλέπεις ότι και στις επόμενες φορές, δεν υπήρχε καμία απολύτως σύγκριση η απήχηση στον κόσμο. Πριν πάω, σκέφτηκα «Μήπως να κάτσω να το δω και να πάω στο δεύτερο;» Και λέω: «Όχι, πήγαινε τώρα που γυρίζει γιατί ποιος ξέρει τι γίνεται και αργότερα». Και όντως. Ευτυχώς πήγα. Ίσως γιατί δεν ήξερα. Φαντάσου ότι όταν φτάσαμε, ούτε που ήρθαμε ήξερα, ούτε τι κάνουμε. Δηλαδή δεν είχα καταλάβει ακριβώς. Μου λέγανε: «Μπορεί να χάσεις κάποια κιλά» και έλεγα: « Τι λέτε ρε; Να χάσω εγώ κιλά;». Και έχασα 34 κιλά σε 1.5 μήνα. Το δεύτερο μήνα δηλαδή στην ένωση που μείναμε όλοι μαζί ήμουν 85 κιλά. Από 118 που μπήκα. Σήμερα είμαι 90-92. Έβαλα 3-4 κιλάκια».
Β.Α.: Στο survivor, θα ξαναπήγαινες;
Μπο: «Δεν μετανιώνω που πήγα αλλά άλλο είναι το αν θα ξαναπήγαινα. Δεν μετανιώνω γιατί αποδείχτηκε μία πάρα πολύ καλή κίνηση. Με βοήθησε πάρα πολύ στην αναγνωρισιμότητα. Με γνώρισε κόσμος που δεν ήξερε ποτέ τι είναι ο Μπο, ποιος είναι ο Μπο, στη χειρότερη φάση ζωής που ήμουν κιόλας. Άπλυτος, πεινασμένος και ταλαιπωρημένος, χωρίς επικοινωνία, χωρίς κινητά, χωρίς καφέ, χωρίς γυαλιά ηλίου το πρωί….. μόνο ταλαιπωρία και μ’ αυτά που λέω, γνώρισε ο κόσμος το Μπο εκεί πέρα. Αν ένας άνθρωπος τον συμπάθησε εκεί, στην κανονική του ζωή, μπορεί να τον αγαπήσει κιόλας. Άσε που με βοήθησε πάρα πολύ να μάθω να σέβομαι κάποια πράγματα, όπως είναι το φαγητό, όπως είναι το στρώμα μου. Έμαθα να σέβομαι τα λίγα. Αυτά που είναι δεδομένα δηλαδή. Να μην κοιμηθείς στο κρεβάτι και να κοιμηθείς στο πάτωμα. Το κρεβάτι σου είναι ο παράδεισος. Αν το ξαναέκανα λοιπόν, είναι μία άλλη συζήτηση. Θα το ξανάκανα και σαν εμπειρία, αλλά θα πρέπει αυτή τη φορά που θα το κάνω, επαγγελματικά να μου δώσει κάτι περισσότερο γιατί όταν κάνεις ένα ρεκόρ 83-84% τηλεθέαση και έχεις φτάσει στο peak σου και τα επόμενα δεν πάνε τόσο καλά, κινδυνεύεις να χαλάσεις «το μύθο σου», το όνομά σου. Γιατί εγώ συμμετείχα σε ένα παιχνίδι που έκανε μέσο όρο 65% . Τώρα το παιχνίδι έχει πέσει και έχει πάει στο 13 και στο 10 και στο 11. Αν σε ξανακαλέσουν θα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Είναι ρίσκο».
Ένα μήνυμα στα παιδιά που σκέφτονται να σταματήσουν το σχολείο
Β.Α.: Θα ρωτήσω κάτι δύσκολο . Διαβάζω ότι σταμάτησες το σχολείο γιατί έπρεπε να δουλέψεις. Σήμερα είναι πολλά παιδιά σε δύσκολη κατάσταση, όχι μόνο οικονομική. Τα παρατάνε πιο εύκολα. Η κρίση έχει διαλύσει οικογένειες, δεν έχουν καλή επικοινωνία. Ένα μήνυμα σε αυτά τα παιδιά που είναι τώρα στο γυμνάσιο, όπως ήσουν κι εσύ και τελείως άλλες εποχές τότε με τώρα, αλλά έχουν τα ίδια ζόρια. Σου λέει: «Θα γίνω ποδοσφαιριστής, ή θα βγάλω λεφτά εύκολα, γιατί δεν θα διαβάσω»
Μπο: «Αυτό που έχω να πω σε όλα τα παιδιά είναι ότι η γνώση είναι ένα μεγάλο όπλο. Οπότε το σχολείο, όσο κι αν φαίνεται τυπικό όλο αυτό, είναι ένα μεγάλο όπλο που αργότερα στη ζωή θα το καταλάβουν. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ξέρουν γράμματα. Σαφώς όμως και η επιβίωση είναι επίσης σημαντική. Θα πρέπει να βρουν τρόπο να συνδυάσουν αυτά τα πράγματα, αλλά για κανένα λόγο να μην παρατήσουν το σχολείο. Όσο μπορούν να κάτσουν στο σχολείο, όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Αργότερα θα τους βγει. Εγώ το κατάλαβα. Εγώ έφυγα από το σχολείο μικρός γιατί προήρθα και από σπίτι το οποίο ήταν διαλυμένο αφού χώρισαν οι γονείς μου. Οπότε δεν είχα και τόσο πολύ τον έλεγχο από τους γονείς μου, να με καθοδηγήσουν . Μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα από μόνος μου. Μπορούσα να πάρω μόνος μου την απόφαση γιατί ήμουν και μαθητής και πατέρας και μητέρα και όλα μαζί για τον εαυτό μου. Και έπρεπε να πάρω τη σωστή απόφαση και τελικά δεν ξέρω αν πήρα τη σωστή απόφαση ή όχι. Έγινε πάντως αυτό που έπρεπε να γίνει. Αυτό που ήταν γραμμένο. Από κει και πέρα θεωρώ ότι το σχολείο είναι πάρα πολύ σημαντικό εφόδιο για τα παιδιά . Τα παιδιά πρέπει όσο μπορούν να μαζεύουν γνώσεις, να έχουν γεμάτη την αποθήκη τους με γνώσεις, διότι δεν θα μπορέσουν αύριο-μεθαύριο να τους κοροϊδέψουν κάποιοι άνθρωποι. Γιατί όταν δεν ξέρεις και είσαι καλοπροαίρετος, τους πιστεύεις».
Η μόνη δουλειά που είναι εύκολη είναι να έχει λεφτά ο μπαμπάς
Β.Α.: Έχεις σκεφτεί ποτέ να πήγαινες σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας; Έχουμε δει ενήλικες που επιστρέφουν και τελειώνουν.
Μπο: Το έχουμε συζητήσει κάποτε αυτό. Το σκεφτόμασταν. Αλλά, όχι. Είναι και η δουλειά βράδυ , δεν είναι και μια στάνταρ δουλειά…. μπορεί ένα καλοκαίρι να δουλεύω συνέχεια και 2 μήνες να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα, δηλαδή θα είμαι σε ένα στούντιο και θα ψάχνω να βρω μουσική. Απλά η δική μου η δουλειά είναι ευλογημένη γιατί κάνω τη δουλειά που αγαπάω. Άσχετα που τα τριγύρω, τα επαγγελματικά μπορεί να είναι δύσκολα. Ο ανταγωνισμός, οι δισκογραφικές εταιρίες…. είναι ένα δύσκολο χωριό όλο αυτό, αλλά από κει και πέρα σαν αποτέλεσμα δουλειάς, όταν μένεις στο στούντιο 8 και 10 ώρες και κλείνουν τα μάτια σου δεν νιώθω ότι έχω κουραστεί. Δεν έχω πάει στην οικοδομή να δουλέψω με το αφεντικό από πάνω και να πρέπει να πάρω 600ευρώ το μήνα, 700 ή πόσα παίρνουν. Κι αν παίρνουν τόσα οι άνθρωποι. Που μπορεί κάνοντας και αυτό που αγαπάει, ο λογιστής να του τα φάει όλα σε ένα βράδυ. Να μην είμαστε αχάριστοι, δόξα Τω Θεώ που μπορούμε και ζούμε από την αγάπη μας. Μερικές φορές τι λέει ο κόσμος; «Ω δύσκολη δουλειά.». Όλες οι δουλειές είναι δύσκολες. Καμία δουλειά δεν είναι εύκολη. Η μόνη δουλειά που είναι εύκολη είναι να γίνεις πρίγκιπας , να μην κάνεις τίποτα, να έχεις λεφτά από το μπαμπά.
Β.Α.: Και τώρα; Τι θα ακούσουμε από σένα; Τι ετοιμάζεις;
Μπο: «Έχει κυκλοφορήσει ένας δίσκος που λέγεται «Κιβωτός» και κυκλοφορεί από την panic records και έχει πολύ ωραία τραγούδια μέσα και κάποια τα οποία έχουν γίνει γνωστά, κάποιες συμμετοχές που ήτανε πολύ σοβαρές και ισχυρές, όπως με Νότη Σφακιανάκη, όπως με Πάνο Κιάμο. Έχω μέσα πάρα πολλές συμμετοχές, με πολλούς καλλιτέχνες, με το Νίκο Βουρλιώτη, ο Σταν, ο Ράμμος ο Αναστάσιος. Είναι διάφορα παιδιά που συμμετέχουν σε αυτή τη δουλειά, η Ζοζεφίν και όσο μιλάμε μου έρχονται. Αυτό έκανα μέχρι τώρα πρόσφατα. Σε μαγαζί δεν θα είμαι το καλοκαίρι. Θα κάνουμε συναυλίες μέχρι τέλη Ιουλίου, ξεκινάμε από την Κύπρο . Κατά τα άλλα, ενδιάμεσα κανένα μπανάκι, καμιά βολτούλα.
Β.Α.: Μείνανε φίλοι από το survivor ή απλά γνωστοί;
Μπο: «Φίλοι-φίλοι μείνανε… Είχα πάρα πολλούς φίλους και από πριν, παρέα όμως και δικό μου άνθρωπο θεωρώ το Χρανιώτη, θεωρώ το Γιώργο Αγγελόπουλο, το Ντάνο και πρόσφατα κάναμε παρέα. Ο Ντάνος πάει πολύ καλά, μια χαρά. Γενικά με ό,τι ασχολείται πάει καλά. Έχει ένα δικό του τρόπο διαχείρισης όλων των πραγμάτων που αρέσει. Αλλά με όλα τα παιδιά, με τη Σάρα, την Ευρυδίκη…..»
Η Σάρα ήταν κατ’ εμέ το καλύτερο παιδί μέσα στο παιχνίδι, μακράν. Γενικά έχω επαφές με πολύ κόσμο από το παιχνίδι, αλλά αυτό έχει να κάνει και με το πόσο κοινωνικός είναι ο κάθε άνθρωπος σαν άτομο. Δηλαδή εμένα , οποιοσδήποτε να έρθει να μου μιλήσει, η πόρτα μου είναι ανοιχτή. Εγώ λειτουργώ έτσι και στη ζωή μου και έτσι λειτουργώ και στον περίγυρό μου, έτσι και στο παιχνίδι. Σε όποιον άρεσε, άρεσε αυτό που πραγματικά είμαι. Σε όποιον δεν άρεσε, δεν άρεσε πραγματικά αυτό που είμαι αλλά δεν μπόρεσε να το δει ποτέ. Οπότε ήταν τίμιο».
Άλλα βιογραφικά του στοιχεία:
Το ’96 έκανε την «είσοδό του» στην ελληνική δισκογραφία. Η συμμετοχή του σε κομμάτι και ντουέτο με τον Steve Wonder στο «Look Around», όπως και η διασκευή του «Temple of the king» των Rainbow, ήταν από τις σημαντικότερες στιγμές του. Το 1998 συμμετέχει στην παραγωγή των Goin’ Through στο CD (συμβόλαιο τιμής). Την ίδια περίοδο, συνεργάζεται μαζί με τους Goin Through, με το Γιώργο Μαζωνάκη στο τραγούδι «Θέλω να γυρίσω στα παλιά» και με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη για το τραγούδι «Οι ψυχές» και μετά συνεργάζεται ως συνθέτης με τον Γιώργο Αλκαίο σε 3 δίσκους.
Το 2005 κυκλοφορεί το πρώτο του προσωπικό CD και το ονομάζει «Bo – Η Επαφή» στο οποίο συμμετέχουν φίλοι του όπως ο Γιώργος Αλκαίος, η Καλομοίρα και η Shaya. Το CD περιέχει 15 tracks σε Ελληνικούς και Αγγλικούς στίχους με RnB, Hip – hop, Oriental και Ροκ στοιχεία.
Ο Μπο συμμετέχει με συνθέσεις και ντουέτα σε χρυσούς και πλατινένιους δίσκους επιτυχημένων εμπορικά καλλιτεχνών όπως η Δέσποινα Βανδή (Come Along Now), ο Νότης Σφακιανάκης (ντουέτο: Έχει να κάνει) , η Νατάσα Θεοδωρίδου (ντουέτο: Θα ορκιστώ σε ο,τι έχω ιερό), ο Νίκος Μακρόπουλος, η Καλομοίρα, και πολλοί άλλοι. Ακολούθησαν τα live με το Jay-Z, με τον οποίο δημιουργεί ένα video clip διασκευάζοντας το τραγούδι «Around The World». Παράλληλα συνεργάζεται με την Άννα Βίσση στο remix του Valentino για το κομμάτι «Στην Πυρά», ενώ διασκευάζει το «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε» σε R&B ρυθμό.
Το 2010 ο Μπο συνθέτει σε συνεργασία με τον Stan το «Θα ‘θελα». Τον χειμώνα του ίδιου έτους συνεργάζεται με την Χριστίνα Σάλτη για το τραγούδι «Κάνε με να τρελαθώ». Το καλοκαίρι του 2011 συνεργάζεται ξανά με την Χριστίνα Σάλτη στο τραγούδι «Πιο Κοντά». Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου συμμετέχει μαζί με την Χρύσπα στο κομμάτι «Είσαι Αστέρι».
Τον Απρίλιο του 2012 κάνει μία συμμετοχή μαζί με την Ιουλία Καλλιμάνη για το «20 χρονών». Το 2013 συνεργάζεται με την Shaya με το τραγούδι «Καλοκαίρινη Καρδιά» και συνθέτει σε συνεργασία με την τραγουδίστρια The Mode, βγάζοντας στην αγορά το τραγούδι «Πως το λένε». Το καλοκαίρι του 2014 συνεργαζέται με την Melis Kar στο hit «Gitti Gitti» και με τον τραγουδιστή Στέφανο Δημοσθένους στο «Σε θέλω ξανά».
Και αφού το 2010 συμμετέχει στο talent show «Just the two of us» ως μουσικό ζευγάρι με την ηθοποιό Μαρία Κορινθίου στο Mega, το 2017 πήρε την απόφαση να συμμετάσχει στο ριάλιτι Survivor στο ΣΚΑΪ. Σήμερα είναι ο αγαπημένος μεγάλου μέρους του μουσικόφιλου κοινού απλώς ως Μπο.
