η Αφροδίτη της Μήλου στο Μουσείο του Λούβρου με επισκέπτες θαυμαστές της
Η Αφροδίτη της Μήλου στο Μουσείο του Λούβρου με επισκέπτες θαυμαστές της

Πώς προσδιορίζεται η μοναδικότητα;

Οι λέξεις, ως γνωστόν, εκτός από το να ορίζουν έννοιες μπορεί καμιά φορά και να τις περιορίζουν ανάλογα με το πώς χρησιμοποιούνται. Κάτι σαν το μαχαίρι με το οποίο κόβεις ψωμί ή αφαιρείς ακόμη και ζωή. Επιλέγω ενδεικτικά δύο «όρους»: «ανάπηρος» και «μη ανάπηρος». Λέξεις «συμβατικές» για την περιγραφή μίας κατάστασης καθώς η αναπηρία είναι όχι μόνο μέρος της ζωής μας αλλά αναπόσπαστο γνώρισμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Έτσι, εάν κάποιος αναφέρει την αναπηρία ενός άλλου π.χ. για να καταλάβει ο συνομιλητής του για ποιον μιλά, είναι σαν να λέει κανείς για μένα, ας πούμε, ότι είμαι φαλακρός όπως κάθε στοιχείο που μπορεί να σχετίζεται με τη μοναδικότητα του καθενός μας. Και πώς (προσδι)ορίζεται η μοναδικότητα; Σε συζήτηση που ήμουν παρών, μία ανάπηρη κυρία είπε σε μη ανάπηρο φίλο της ότι δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει κάτι όπως το έκανε αυτός. Εκείνος της απάντησε πως και ο ίδιος δεν κάνει πράγματα που κάνει εκείνη. Αν μη τι άλλο, ο καθένας κάνει τουλάχιστον κάτι που δεν κάνει ο άλλος. Δηλαδή, μιλάμε για πράγματα βασικά, στοιχειώδη, αυτονόητα. Όμως, μερικές φορές, μπορεί κανείς (ακόμη και) να (ξε)χάσει το αυτονόητο.

Η ανθρώπινη φύση είναι ατελής

Ενδεχομένως αυτό μπορεί να συμβεί επειδή η ανθρώπινη φύση είναι ατελής και –κυρίως– σε σχέση με το πώς (δια)μορφώνεται, τουτέστιν με το πώς παίρνει τη μορφή του ο κάθε χαρακτήρας. Οπότε, από εκεί και πέρα, ό,τι χαράσσεται (εξ ου και ο χαρακτήρας), ό,τι σμιλεύεται στη (δια)μόρφωση του καθενός, έχει να κάνει με τον τρόπο που ο ίδιος επιλέγει τι θα κρατήσει και τι όχι από τις επιρροές που προσλαμβάνει όπως αποφασίζει τι θα φορέσει ανάλογα με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος σε σχέση με την ιδιοσυγκρασία του. Συνεπώς, κάπως έτσι σχηματίζεται η θέση του καθενός, η οποία εκφράζει και τη φύση του. Ή μήπως όχι; Όπως, για παράδειγμα, όταν κάποιος μπορεί να μη βρει ένα έναυσμα σε όποιο περιβάλλον βρέθηκε, το οποίο θα του επέτρεπε κάτι που ψάχνει και που (ακριβώς λόγω περιστάσεων εκ συνθηκών) ούτε ο ίδιος είναι σε θέση να γνωρίζει περί τίνος πρόκειται. Ποιος ξέρει; Καθένας με τον δρόμο του, που είναι τόσο μοναδικός όσο ο ίδιος. Ποιος μπορεί να πει ποτέ τίποτε για άλλον ή (άλλο πόσο) να τον (επι)κρίνει για το πώς λειτουργεί; Το μόνο, ίσως, στο οποίο θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς μιλώντας για άλλους, θα ήταν οι συνέπειες πράξεων έναντι άλλων.

Τι θα μπορούσε να είναι το κανονικό εκτός από το μοναδικό;

Όπως επίσης εάν κάποιος εστιάζει στο αυτονόητο που ο άλλος δεν το θεωρεί λ.χ. ούτε ως ζητούμενο ή (πολύ περισσότερο) δεν τον απασχολεί καν, σε κάθε περίπτωση έχει να κάνει με το πώς λειτουργεί ο καθένας σε σχέση με ό,τι τον ενδιαφέρει. Τόσο απλά. Επιλογές ή όχι, (αντι)δράσεις και (αντι)στάσεις είναι θέμα (της ζωής) του καθενός. Άλλωστε, είπαμε, η ανθρώπινη φύση είναι ατελής, κάτι που εκφράζεται και μέσα από (κατα)χρήσεις βασικών λέξεων όπως, ας πούμε, το «κανονικό» ή η «κανονικότητα» ανάλογα με το πώς, πού και από ποιον διατυπώνονται. Για παράδειγμα, υπάρχουν περιπτώσεις που αναρωτιέμαι τι εννοεί κανείς όταν λέει «κανονικό» τη στιγμή που δεν εξηγεί εάν (καθ)ορίζεται ένα μέτρο στάθμης κάποιου κανόνα ούτως ώστε να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής. Τι θα μπορούσε να είναι το κανονικό εκτός από το μοναδικό; Και για την ακρίβεια, το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς με το δυναμικό που διαθέτει στην πληρότητά του; Η κάθε αίσθηση μοιράζεται, όπως επίσης (αναλόγως στη συνέχεια) η συναίσθηση και η ενσυναίσθηση μέσα από ό,τι μοναδικό μοιράζεται ο καθένας μας στην (επι)κοινωνία του, που εξελίσσεται αντίστοιχα στη δική της μοναδικότητα, άρα στην κανονικότητά της. Όπως στον πόνο και στην αγάπη όλοι έχουν εξίσου το δικό τους μερίδιο, κανονικό όπως το δάκρυ τους και μοναδικό σαν το γέλιο τους. Παρεμπιπτόντως, υπάρχει κανείς που να θαυμάζει την Αφροδίτη της Μήλου και να τον απασχολεί πώς θα έμοιαζε εάν τα «ακρωτηριασμένα» μπράτσα του αγάλματος δεν είχαν χαθεί στη συσκευασία τους για τη μεταφορά με το πλοίο από την Ελλάδα στη Γαλλία; Όποιος ξέρει κανέναν, ας μη μου το πει.

Σχετικά με τον συντάκτη

Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Αρθρογράφος

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή