Χρωματιστές κιμωλίες

Ανοίγουν τα σχολεία και πάλι… Μάλλον δηλαδή. Δε θέλω να γράψω όμως γι΄ αυτό. Θα ήθελα να γράψω για ένα άλλο σχολείο. Που ανοιγοκλείνει κι αυτό. Αλλά είναι στο χέρι σου να το κρατάς πάντα ανοιχτό. Να κάθεσαι στο θρανίο και να παρατηρείς τι καινούριο γράφει κάθε μέρα ο πίνακας. Δε θα φανερώσω αμέσως το όνομά του. Θα σου πω τι μαθαίνεις από αυτό και θα καταλάβεις. Ή πιο σωστά, τι μαθαίνει από αυτό όποιος θέλει να μάθει…

Δευτέρα, γράφει ο πίνακας. Ως δασκάλα οφείλω να ομολογήσω ότι ξεχνάω να γράψω κάποιες φορές την ημερομηνία στον πίνακα. Στη ζωή όμως μην ξεχνάς να «γράφεις» μέσα σου κάθε ημέρα. Σαν ένα τετράδιο κι η καρδιά μας. Με φύλλα πολλά. Άλλα άδεια, άλλα πυκνογραμμένα, άλλα σκισμένα, άλλα βρεγμένα, άλλα ζωγραφισμένα…

Δευτέρα, λοιπόν. Πρώτο μάθημα: Μαθαίνω να μην εκδικούμαι.

Η εκδίκηση εκδικείται την δική σου ψυχή και μόνο. Μια άσχημη ημέρα με ανθρώπους που δεν τιμούν τον τίτλο αυτό, μπορεί να έχει δύο καταλήξεις. Είτε να κυλιστείς μαζί τους στη λάσπη είτε να καθαρίσεις το μυαλό σου, να χαμογελάσεις που η ηθική σου είναι πιο ακριβή από οποιοδήποτε χαρτονόμισμα και να συνεχίσεις τη μέρα σου. Μη γεμίζεις την ψυχή σου με σκουπιδάκια. Μόνο με λουλούδια. Πάρε γυρνώντας σπίτι σου φρέσκα λουλούδια, γέμισε ένα βάζο με νερό και άστα να μοσχομυρίσουν τον χώρο. Στην ψυχή σου χώρο μόνο για ευωδιαστές στιγμές να αφήνεις…

Τρίτη. Δεύτερο μάθημα: Μαθαίνω να ζητάω συγγνώμη.

Συνηθισμένο θα πεις… Κι εγώ θα διαφωνήσω! Είσαι σίγουρος ότι προχθές που μίλησες απότομα για κάτι ασήμαντο, ξεστόμισες έπειτα τη σημαντική λέξη «συγγνώμη»; Γιατί τους ασήμαντους τσακωμούς τους αφήνεις να περνούν έτσι; Είσαι σίγουρος ότι δεν έχει ξεχειλίσει το σακούλι με ασήμαντα καβγαδάκια; Θα γίνουν ένα στο τέλος. Και το βάρος τους μπορεί να προξενήσει ανυπολόγιστο κακό. Υπολόγισε, λοιπόν, στη λέξη συγγνώμη. Υπολόγισε τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Θα χαμογελάσει αν νιώσει ότι το νιώθεις. Και ξέρεις κάτι; Αυτά τα μικρά χαμογελάκια γεμίζουν ένα άλλο σακούλι που όποτε δε βρίσκεις τη δύναμη για γέλιο, μπορείς να τα αδειάσεις στον χώρο και να ομορφύνει η μέρα σου.

Τετάρτη. Τρίτο μάθημα: Μαθαίνω να φοβάμαι!

Δεν είναι κακό να φοβάσαι. Κακό είναι να μην το εκφράζεις. Θέλει και ο φόβος τον… τρόπο του. Μαθαίνω να φοβάμαι χωρίς αυτό να με τρομάζει, αλλά να με διδάσκει. Αν αναλύσεις τους φόβους σου θα μάθεις αμέτρητα πράγματα για σένα. Κι αν τα τους μοιραστείς θα γιατρέψεις ενδεχόμενες πληγές σου. Φοβάσαι μήπως τσαλακωθείς; Την τέλεια εικόνα όμως ποτέ και κανένας δεν αγάπησε. Βαρετή θα τη χαρακτήριζα.

Πέμπτη. Τέταρτο μάθημα: Μαθαίνω να παραιτούμαι!

Σοκ ε; Πάντα φωνάζουμε: «πολέμα!», «μην τα παρατάς!» και διάφορα άλλα συναφή. Ε  λοιπόν, όχι πάντα. Υπάρχουν καταστάσεις, άνθρωποι, δουλειές που δεν αξίζουν τον αγώνα σου, την ενέργειά σου, το πείσμα σου, την αγάπη σου, το μυαλό σου. Κράτα τα όλα αυτά για κάτι αντάξιό σου και χαιρέτα. Με χειρονομία ή χωρίς… Παραιτούμαι και αιτούμαι να ξυπνάω χωρίς βάρος στο στήθος και να κοιμάμαι με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!

Παρασκευή. Πέμπτο μάθημα: Μαθαίνω να γράφω.

Δε λέω να γίνουμε συγγραφείς, αλλά άκουσέ με! Μια δυο προτάσεις με κάτι που σε βαραίνει. Η γραφή έχει μαγικές ιδιότητες. Σαν το μαγικό φίλτρο στον Αστερίξ και τον Οβελίξ. Γράφεις και δυναμώνεις. Αποδυναμώνεις ό,τι σε πνίγει και αναπνέεις ξανά.

Σάββατο. Έκτο μάθημα: Μαθαίνω να αλλάζω.

Από στυλ μαλλιών μέχρι στάση ζωής. Αλλάζω τη διατροφή μου. Αλλάζω την ώρα που ξυπνάω. Αλλάζω περιοχή. Αλλάζω χόμπι. Αλλάζω το χρώμα στους τοίχους. Αλλάζω προτεραιότητες. Αλλάζω δουλειά. Αλλάζω στόχους. Αλλάζω βλέμμα.

Φτάσαμε επιτέλους και στην Κυριακή. Μάθημα έβδομο: Μαθαίνω να ανεβαίνω στον έβδομο ουρανό.

Γιατί φοβάσαι να χαρείς; Ίσως κάποια στιγμή στο παρελθόν να καταγράφηκε αμέσως μετά από μια χαρούμενη στιγμή μια λυπητερή κι από τότε χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι θεωρείς δεδομένο ότι αν χαρείς, μετά θα πάθεις κάτι κακό! Κι έτσι αποφεύγεις τη χαρά σαν κάτι δηλητηριώδες. Το μπουκαλάκι όμως που σου προσφέρει η χαρά δεν έχει μέσα δηλητήριο. Όταν νιώσεις έτοιμος, άνοιξέ το. Στην υγειά σου! Κυριολεκτικά. Υγεία φέρνει η χαρά. Υγεία και μόνο.

Στην υγειά σας φίλοι μου! Στην υγειά των 7 μαθημάτων ζωής. Ναι, το σχολείο που σας έλεγα στην αρχή λέγεται ζωή. Ανοιγοκλείνει γιατί ξεχνάμε κάποιες μέρες να τις ζήσουμε και να μάθουμε από αυτές. Δε θα σου πω «άδραξε τη μέρα». Θα σου πω «άλλαξε άρδην τη μέρα». Τίποτα βαρετό πια. Πλύσου, ντύσου, πήγαινε σχολείο και μην ξεχάσεις να γράψεις την ημερομηνία στον πίνακα…

Σχετικά με τον συντάκτη

Εκπαιδευτικός, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας

4 comments on “Μην ξεχνάς να γράφεις την ημερομηνία στον πίνακα…

  • Νάσος λέει:

    Κατανοητή γραφή , όμορφα δοσμένη χωρίς φανφάρες και χρήση λέξεων μόνο προς χάριν εντυπωσιασμού. Η ουσία κρύβεται στην απλότητα . Χωρίς αυτό να σημαίνει έλλειψη καλαισθησίας , επιπέδου , η σκέψεως . Οι λέξεις κρύβουν πάντα την αλήθεια . Άλλος βλέπει απλά με τα μάτια του και άλλος με την ψυχή του .

    Απάντηση
  • Αθανασία Δαμπολιά λέει:

    Εξαιρετικό!!!!!!!!!!
    Ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει!!!!!!!!!
    Συγχαρητήρια!!!!!!!!

    Απάντηση

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή