Ο Νίκος Μαλάτος

Πριν 21 χρόνια η μοίρα τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι. Εκείνος όμως δεν το έβαλε κάτω και έγινε αγωνιστής της ζωής. Σ’ αυτό συνέβαλε η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, ο οποίος πλέον έγινε τρόπος ζωής για τον 67χρονο αθλητή, όπως εξομολογείται ο ίδιος μιλώντας στη «ΘτΔ».

Ο Νίκος Μαλάτος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Το 1997 υπέστη σοβαρό ατύχημα, που του προκάλεσε παράλυση στα κάτω άκρα. Εκείνος όμως δεν απογοητεύτηκε. Ξεπέρασε γρήγορα το σοκ και σ’ αυτό συντέλεσε σημαντικά ο αθλητισμός.

Παίζει μπάσκετ, κάνει κωπηλασία και άρση βαρών, ενώ συμμετέχει και σε αγώνες δρόμου. Πρόσφατη εμπειρία του ήταν ο 4ος Αγώνας Δρόμου «Το Πέρασμα του Αποστόλου Παύλου», ο οποίος είχε αφετηρία το μνημείο του Αποστόλου Παύλου στη Μεθώνη και τερματισμό την Αρχαία Πύδνα.

Η συμμετοχή του 67χρονου Βολιώτη ήταν ξεχωριστή. Κάτω από αντίξοες συνθήκες και με το βοήθεια του συνοδού Σωτήρη Σταμούλη διάνυσε με το αναπηρικό αμαξίδιο τα 9.700 μέτρα της διαδρομής σε 2 ώρες και 11 λεπτά. Η βροχή έπεφτε ακατάπαυστα, ενώ ο δρόμος είχε πολλές ανηφόρες. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον αθλητή των Αργοναυτών να τερματίσει κάτω από το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων, που αναγνώρισαν την τεράστια προσπάθειά του.

Ο ίδιος δηλώνει χαρακτηριστικά στη «ΘτΔ»: «Συμμετείχα στον αγώνα γιατί αγαπώ τον αθλητισμό. Ήταν ένας πολύ επίπονος αγώνας, με πολλές και εκτεταμένες ανηφόρες και όχι καλή ποιότητα οδοστρώματος. Επιπλέον οι καιρικές συνθήκες ήταν ακραίες, καθώς αγωνίστηκα κάτω από δυνατή βροχή. Σ’ αυτό το σημείο με βοήθησε αρκετά ο Σωτήρης Σταμούλης, που με συνόδευσε στον αγώνα και τον ευχαριστώ θερμά».

Ο Νίκος Μαλάτος μιλά για τα ευεργετικά οφέλη που έχει ο αθλητισμός, ειδικότερα για τους ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες: «Χρόνια τώρα για μένα ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Δεν είναι μόνο οι νίκες και τα μετάλλια, αλλά κυρίως η συμμετοχή μου στους αγώνες. Επειδή βρίσκομαι σε αναπηρικό αμαξίδιο, θεωρώ το ότι λαμβάνω μέρος σε διάφορες διοργανώσεις, μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για όσους βιώνουν την ίδια κατάσταση να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και να σηκωθούν από την καρέκλα…

Είναι πολύ σημαντικό να βγουν από το σπίτι. Ο αθλητισμός εξισορροπεί πολλά πράγματα και ιδιαίτερα την ψυχολογία, που παίζει ιδιαίτερο ρόλο σ’ έναν αθλητή με αναπηρία».

Αναγνωρίζει πως όταν κάποιος άνθρωπος πέφτει θύμα τόσο σοβαρού ατυχήματος παθαίνει σοκ. Ωστόσο δίνει τη δική του συμβουλή για το πώς μπορεί να το ξεπεράσει συνεχίζοντας κανονικά τη ζωή του:

«Έπαθα το ατύχημα το 1997. Πέρασα κι εγώ ένα στάδιο δύσκολο. Είναι σαν να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Ωστόσο αυτό που με έσωσε ήταν η στροφή μου στον αθλητισμό. Έγινα μέλος των Αργοναυτών, αρχικά στην ομάδα μπάσκετ. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με την κωπηλασία και την άρση βαρών. Εδώ και μια δεκαετία συμμετείχα σε αγώνες, αλλά πλέον το κάνω σε προσωπικό επίπεδο. Τώρα πηγαίνω στο γυμναστήριο τρεις-τέσσερις φορές την εβδομάδα, τρέχω. Γενικότερα έχω κάνει τον αθλητισμό τρόπο ζωής».

Μας εκμυστηρεύεται ότι «είμαι 67 ετών, αλλά δεν αισθάνομαι έτσι. Νιώθω πολύ νεότερος, έχω πολλές δυνάμεις, πράγμα που οφείλεται στον αθλητισμό. Δεν μπορώ να κάθομαι στο καφενείο μ’ ένα κομπολόι στο χέρι και να φιλοσοφώ όλη την ώρα. Εδώ οφείλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να ασχοληθώ με όλα αυτά».

«Τώρα τη θερινή περίοδο θα χαλαρώσω. Ολοκληρώθηκε και η αγωνιστική περίοδος στο μπάσκετ και ήρθε η ώρα για ξεκούραση. Από τον Σεπτέμβριο θα αρχίσω πάλι προπονήσεις οριοθετώντας νέους στόχους» καταλήγει ο Βολιώτης αθλητής, ο οποίος παρακινεί όλους τους ανθρώπους με παρόμοια προβλήματα να αδράξουν την ευκαιρία που τους δίνει ο αθλητισμός και να συνεχίσουν να ζουν τη ζωή τους με μεγαλύτερη αισιοδοξία…

Πηγή: Εφημερίδα «Η Θεσσαλία»

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή