πυροτέχνημα

Ένα θαυματάκι έγινε. Τόσο δα μικρό και ταυτόχρονα τόσο τεράστιο. Στην εκπνοή του 2020. Για να κλείσει έστω όμορφα η χρονιά. Γεννήθηκε η κόρη της παιδικής μου φίλης! Ναι, η γέννηση είναι ένα θαύμα.

Τι θεωρείς εσύ θαύμα;

«Υπάρχουν δύο μόνο τρόποι να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας είναι σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος σαν όλα να είναι ένα θαύμα» λέει ο αγαπημένος μου Άλμπερτ Αϊνστάιν…

Δε θα το πάω στα άκρα παρ’ όλα αυτά. Όσο αγαπώ τον ρομαντισμό άλλο τόσο σέβομαι και τον ρεαλισμό. Ίσως όμως μπορείς και πάνω στο… ροζ σύννεφο να τα δεις όλα καθαρά. Ακόμα και από τόσο ψηλά. Γιατί άραγε όμως το λένε «ροζ σύννεφο»; Γιατί ντε και καλά ροζ; Αν ανέβαινα, θα ανέβαινα στο πιο λευκό! Γιατί λείπει πολύ το λευκό από τη ζωή μας. Το βρωμίζουμε με μαύρες σκέψεις, λόγια, φόβους, καυσαέρια… Πάνω στο λευκό σύννεφο, λοιπόν, με καθαρά κιάλια -ίσον καθαρή σκέψη- θα κοίταγα τον κόσμο. Βλέπουμε πιο καθαρά κάποιες καταστάσεις αν απομακρυνθούμε. Πιο ψύχραιμα. Και θα άρχιζα να παρατηρώ και να θαυμάζω… τα θαύματα! Τα καθημερινά θαυματάκια που περνούν απαρατήρητα. Το φούξια του ουρανού ανάμεσα στις τρομακτικές γκρι πολυκατοικίες ένα δειλινό. Τα πράσινα παπαγαλάκια στην κορυφή του δέντρου δίπλα σε ασταμάτητα και θορυβώδη αυτοκίνητα. Το λευκό φεγγάρι ένα δύσκολο πρωινό που ξεκινάς να πας στη δουλειά σου. Τον μαύρο κύκνο να περπατάει δίπλα σου στην παραλία και κάτι ακούς να σου λέει: «Μην τραγουδήσεις μόνο πριν το τέλος…».

Κάθε μέρα να τραγουδάς! Κάθε μέρα να είναι γιορτή!

Βρες ένα μικρό θαυματάκι, γράψ΄ το σε ένα χαρτάκι, δίπλωσέ το και βάλ’ το σε ένα βάζο. Κι όποτε έχεις τις… μαύρες σου, άνοιγε τα χαρτάκια που συγκεντρώνεις και λάμψε ξανά! Ναι, θα υπάρξει μέρα που δε θα καταφέρεις να δεις κάποιο θαύμα. Που θα έχει μπει τόση σκόνη στα μάτια σου και θα έχεις χάσει τη λάμψη σου. Που δε θα νιώθεις ότι είσαι σε γιορτή αλλά… ακάλεστος σε γιορτή. Και που όσα χαρτάκια και να διαβάσεις, δε θα ανακτάς τις δυνάμεις σου. Τότε, λοιπόν, το λευκό σύννεφο θα είναι εκεί για σένα. Ανέβα, πάρε τα κιάλια και κοίτα. Πάρε τον χρόνο σου, πάρε βαθιές ανάσες, πάρε… τηλέφωνο τον μελλοντικό σου εαυτό και ρώτα τον: «Θα στεναχωριόσουν τόσο για αυτό που τώρα στεναχωριέσαι;».

Ένα θαύμα είσαι κι εσύ ο ίδιος! Μην το ξεχνάς. Κι όποιος σε αντιμετωπίζει διαφορετικά, απλά έχει πολλή σκόνη στα μάτια του και δεν το βλέπει. Δεν είναι δική σου δουλειά όμως να του τα καθαρίσεις. Μη χαλάς εκεί την ενέργειά σου. Υπάρχουν τα φυσικά δάκρυα για αυτό. Χρησιμοποίησέ τα κι εσύ. Τα δικά σου, όχι αυτά του φαρμακείου. Κλάψε αν θες. Δικαίωμά σου. Αλλά και υποχρέωσή σου μετέπειτα να σταθείς στο ανάστημά σου. Είναι πολύ πιο ψηλό από όσο αντιλαμβάνεσαι. Και να ξανασυστηθείς. Στον εαυτό σου. «Είμαι ένα θαύμα. Θαυμάζω τη ζωή κι εκείνη θαυμάζει εμένα»!

Τη νέα χρονιά, λοιπόν, «γέννησε» κι εσύ κάτι. Δημιούργησε κάτι. Μια απρόσμενη εκδοχή σου… Ένα ζόρικο όνειρο… Μια αδιανόητη επανάσταση… Καλή χρονιά, λαμπερή, γιορτινή, λευκή, δημιουργική και θαυματουργή!

Διαβάστε επίσης:

Να τα πούμε;

Πού κοιτάει το αστέρι του δέντρου σου;

Σχετικά με τον συντάκτη

Εκπαιδευτικός, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή