Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι δικηγόρος και συγγραφέας, ιδρυτικό μέλος του δικτύου γυναικών συγγραφέων κατά της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών «Η φωνή της».
Το νέο της βιβλίο, «Συνθετική ορμόνη», μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη
1. Ο κόσμος στα δικά σας μάτια προχωράει γρήγορα ή αργά;
«Ο κόσμος προχωράει με ζιγκ ζαγκ, ένα βήμα μπρος, δύο πίσω, μπερδεύεται στις διασταυρώσεις, άλλοτε τρέχει προς ένα καλύτερο αύριο ή πέφτει σε ένα σπιράλ του χρόνου, όπως στις μέρες μας, και άλλοτε απλώς επιπλέει. Αυτά τα πηγαινέλα διασχίζουν γραπτά μου».
2. Ο,τι είναι προοδευτικό σήμερα γίνεται συντηρητικό στο μέλλον;
«Τα ευκαιριακά, επικοινωνιακά συνθήματα μπορεί να εργαλειοποιηθούν. Η ισότητα με δικαιοσύνη και ελευθερία, αυτά είναι πρόοδος, δεν μπορεί να αλλάξουν πρόσημο».
3. Υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός το οποίο να θεωρείτε ως εμπειρία που σας διαμόρφωσε (ή σας επηρέασε);
«Το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου 1973 ο πατέρας μου με είχε στους ώμους μπροστά απ’ την πλαϊνή πύλη του Πολυτεχνείου. Παιδάκι ήμουν κι ο αχός του κόσμου, η γνήσια επιθυμία για εξέγερση, τρύπωσαν μέσα μου, με ζέσταναν. Αυτό το βράδυ ξαναζωντάνεψε το μεσημέρι της 7ης Οκτωβρίου 2020, όταν άκουσα στο ραδιόφωνο την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, μια απόφαση-ορόσημο. Απ’ το ραδιόφωνο ακουγόταν πάλι ο αχός του κόσμου που κατακλύζει τις πόλεις όταν παρίσταται ανάγκη».
4. Εγκαταλείψατε κάποια πολιτική σας πεποίθηση στην πορεία του χρόνου;
«Δεν νομίζω. Ισως επειδή δεν γραπώθηκα από στεγανά».
5. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας;
«Το μόνιμο αίσθημα ότι επιβιώνουμε από τύχη καθώς αποκαθηλώνονται βίαια τα δημόσια αγαθά της υγείας, της γνώσης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Κατρακυλάμε στην απανθρωπιά που έχει το ψευδεπίγραφο “ψηφιακή επανάσταση”».
6. Ησασταν ή όχι δημοφιλής στο σχολείο; Και τι σας έμαθε αυτό για τη ζωή;
«(Νομίζω ότι) ήμουν δημοφιλής χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο. Ισως, γιατί έλεγα καθαρά το όνομά μου ή γιατί έπαιζα ξύλο με τ’ αγόρια; Η – όποια – δημοφιλία με έμαθε να λέω καθαρά το όνομά μου».
7. Υπάρχουν ακόμη ανατρεπτικές ιδέες;
«Ανατρεπτικές είναι οι ιδέες που γίνονται πράξεις: η αλληλεγγύη, το χαμόγελο, η καλημέρα προς τον ανέστιο άνθρωπο, τον “ξένο”».
8. Ποιο βιβλίο σχετικά με την πολιτική θα συστήνατε ανεπιφύλακτα;
«Το “Φεμινισμός για το 99%”, την παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων. Ένα σύγχρονο μανιφέστο για την κοινωνική αναπαραγωγή υπό το πρίσμα όχι μόνο της τάξης αλλά και τα προφανή που αποσιωπώνται: το φύλο, τη σεξουαλικότητα, την αναπηρία, την οικολογία».
9. Με τι δεν έχετε συμφιλιωθεί ακόμη στη ζωή ή αργήσατε να συμφιλιωθείτε;
«Με τη βία, τον καθημερινό πόλεμο πάνω στα σώματά μας, την υφαρπαγή των κοινωνικών, ανθρώπινων και ατομικών δικαιωμάτων, που αποκτήθηκαν με αίμα».
10. Τι θα λέγατε πως απαντά καλύτερα στις υπαρξιακές μας αγωνίες; Η φιλοσοφία; Η τέχνη; Η θρησκεία; Κάτι άλλο;
«Ο ήλιος που ανατέλλει και δύει».
11. Ποιο πρόσωπο, ιστορικό ή από τον σύγχρονο κόσμο, θα επιλέγατε ως προνομιακό σας συνομιλητή;
«Θα ήθελα να μιλήσω με τη Ρέιτσελ Κόρι πριν τη λιώσει η μπουλντόζα μπροστά από ένα παλαιστινιακό σπίτι, στις 16 Μαρτίου 2003 στη Ράφα. Να καθίσουμε πάνω στο κρεβάτι της και να μου πει γιατί ένα 23χρονο κορίτσι, μια εβραιοπούλα, αφήνει την άνετη ζωή της και ετοιμάζεται να πάει στη Λωρίδα της Γάζας».
12. Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω; Και για ποιον λόγο;
«Θα τον γυρνούσα στο πρωινό που γέννησα τον γιο μου, να τον ξαναδώ για πρώτη φορά, στα πρώτα του χρόνια, να ξαναζήσω το θαύμα της ζωής, το άδολο βλέμμα που σε συνδέει ακατάλυτα με μια ύπαρξη. Να ξαναζήσω την ομορφότερη απώλεια του εγώ».
13. Ποια συμβουλή ζωής θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
«Χόρευε όσο περισσότερο μπορείς, θα της έλεγα, να χαίρεσαι και να πάλλεσαι σύγκορμη».
14. Και ποιο ανάγνωσμα θα συστήνατε σε έναν έφηβο σήμερα;
«Τα ποιήματα της Μάτσης Χατζηλαζάρου θα ζεστάνουν τα σωθικά της έφηβης με τον χείμαρρο του έρωτα και της ζωής, τους πόθους ή τους φόβους. Θα την ξεσηκώνουν ενάντια στην τεχνητή πραγματικότητα και τη θανατοπολιτική. “Τα μεταξωτά μου μέλη θε ν ’ απλώσω πάνω σε μιαν άμμο δροσερή,/ το βλέμμα μου θε να χάσω μες στ’ ανεξάντλητο γαλάζιο της/ δικής μου θάλασσας, οι αναπνοές μου κι οι παλμοί μου θε να ’ναι/ οι αναπνοές και οι παλμοί του διάχυτού μου έρωτα./ Ερωτα, αγάπη, πόθο, ηδονή /Ερωτα, Ερωτα”. Στο καινούργιο μου βιβλίο πρωταγωνιστεί η σωματική εμπειρία, η σωματική νοημοσύνη, οι αισθήσεις και τα αισθήματα χωρίς ενοχές, χωρίς αναστολές, χωρίς περιστροφές καθώς “γδέρνω τις παλάμες στη σκληρή επιφάνεια, φωνάζω, εδώ είμαι, γδέρνω τις γάμπες που όλο χαρά κουνάω πέρα δώθε, εδώ είμαι γδέρνοντας είμαι φωνάζω”, ως πυξίδα ζωής».
15. Θα συμφωνούσατε πως όλα, τελικά, είναι πολιτική;
«Ζούμε σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή, σε έναν κόσμο, σε μία χώρα, σε ένα συγκεκριμένο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Ακόμα κι αν αρνούμαστε να τα δούμε ή να τα πούμε, παραμένουμε φιλοξενούμενες ή παράγοντές τους». τους».
Πηγή: Εφημερίδα “Το Βήμα της Κυριακής”
