Του Στέλιου Θεοδωρίδη.
Ο Obi-wan Kenobi, σε μια σκηνή που έκανε εξάσκηση με το φωτόσπαθό του παρέα με τον Luke Skywalker, του πρότεινε να φορέσει μια μάσκα και να προσπαθήσει να εξασκηθεί ακολουθώντας όλες τις αισθήσεις του εκτός από αυτή της όρασης. Λογικό ήταν να κάνει αρκετά λάθη μέχρι να μπορέσει όντως να βασιστεί στις υπόλοιπες αισθήσεις του. Τα λάθη του ακολουθούνταν από μικρές δέσμες λέιζερ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Τα λέω επειδή περιγράφουν μια εποχή πέρα από την φαντασία και πέρα από την δικιά μας κουλτούρα. Εκείνο που θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά απ’ όταν ήμουν μικρός ήταν η στιγμή που άρχισε ο Luke να μαθαίνει από τα λάθη του και να εμπιστεύεται, ίσως για πρώτη φορά, την ακοή του — ή όπως έλεγε ο Kenobi την “Δύναμη“, the Force.
Αργότερα, όταν μεγάλωσα λίγο ακόμα, μου άρεσε πολύ να παίζω διάφορα παιχνίδια χρησιμοποιώντας την ακοή μου, όπως το να βυθίζομαι στην θάλασσα με κλειστά τα μάτια και να κάθομαι όση ώρα μπορούσα απλά… περιμένοντας, κρατώντας κάποια βαριά πέτρα για να μην με πάρει στην επιφάνεια η άνωση. Περίμενα την στιγμή που θ’ άρχιζα ν’ αντιλαμβάνομαι περισσότερα μέσα στην θάλασσα με τα αυτιά μου. Οι ήχοι γίνονταν πιο ολοκληρωμένοι και μπορούσα να αντιληφθώ περισσότερες λεπτομέρειες. Όσο περισσότερο ηρεμούσα και ξεχνούσα την κατάσταση που βρισκόμουν, τόσο μπορούσα να αντιληφθώ περισσότερα και να μελετήσω τους παραμορφωμένους ήχους που έρχονταν στα αυτιά μου. Από τον ήχο της βουτιάς, κάποιο καΐκι που περνάει, μέχρι τους λεπτεπίλεπτους ήχους του σώματος.
Αφού ήταν μια από τις πιο ιδιαίτερες και ηχοφιλικές δραστηριότητες μου, φανταστείτε πώς θα αντέδρασα όταν άκουσα για το Invisiball.
Είναι ένα project της εταιρίας Hakan Libdo Audio Industries και μέχρι στιγμής έχει λάβει αρκετά ενθουσιώδεις κριτικές λόγω της απλής, μα τόσο πρωτότυπης ιδέας. Με λίγα λόγια, μιλάμε για ένα σύστημα που μας δίνει την δυνατότητα να παίξουμε τένις αλλά με κλειστά τα μάτια και είναι πασιφανές ότι είναι ένα εκπληκτικό παιχνίδι για ανθρώπους που έχουν χάσει την όρασή τους. Ας δούμε από τι αποτελείται λοιπόν το Invisiball.
Εξοπλισμός
Υπολογιστής που περιέχει το πρόγραμμα για το 3D modeling του χώρου, στον οποίο οι δυο παίχτες θα παίζουν το τυφλό τένις. Ο υπολογιστής, όπως είδαμε και στο video, είναι υπεύθυνος για την δημιουργία του τρισδιάστατου χώρου στον οποίο θα ακούγονται και οι ανάλογοι ήχοι για να μπορεί ο παίχτης ν’ αντιλαμβάνεται την τοποθεσία της μπάλας. Κάθε αντικείμενο μεταφράζεται σε έναν λιτό και απέριττο ήχο για να παιχτεί το παιχνίδι.
Απαιτούνται τέσσερα ηχεία για να μπορούν οι παίχτες να παίξουν το παιχνίδι. Γιατί τέσσερα; Για να μπορεί να ακούγεται με τρισδιάστατο τρόπο ο κάθε ήχος. Έτσι όπως βλέπουμε στο σχέδιο, τα ηχεία τοποθετούνται σε συγκεκριμένα σημεία στις άκρες του δωματίου.
Sub Woofer. Όπως μας λέει και ο αφηγητής, το woofer είναι το πρόσθετο στοιχείο για να αντιλαμβανόμαστε τους ήχους με όλα τους τα μπάσα. Και χωρίς αυτό νομίζω πως το παιχνίδι είναι εφικτό, αλλά στην τελική και ποιος δεν θα ήθελε ένα sub.
Δυο WiiRemote για να μπορεί να γίνει το παιχνίδι εφικτό. Αν και όσοι γνωρίζετε περι των WiiRemote θα φαντάζεστε πως αυτά θα είναι οι ρακέτες, κάνετε λάθος — γιατί στην ουσία αυτά τα χειριστήρια, τροποποιημένα βεβαίως, τοποθετούνται στην μέση του φανταστικού γηπέδου για να λαμβάνουν τα σήματα απο τις ρακέτες σε X και Υ συντεταγμένες.
Δυο ειδικά διαμορφωμένες ρακέτες για να μπορούν οι παίκτες να αντικρούουν τις βολές των αντιπάλων τους. Οι ρακέτες έχουν ενσωματωμένους 20 IR (infrared) αισθητήρες που στέλνουν σήμα στα WiiRemote, ουσιαστικά δηλώνοντας ποια είναι η ακριβή τοποθεσία της ρακέτας και κατ’ επέκταση του αθλητή.
Οθόνη για τους θεατές. Για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν το παιχνίδι, μπορούν να παρακολουθήσουν την οθόνη μιας και εμφανίζει τον εικονικό χώρο στον οποίο παίζουν οι αθλητές.
Το παιχνίδι
Σε έναν χώρο λοιπόν που έχουν στηθεί 4 ηχεία και στην μέση 2 WiiRemote, μπαίνουν οι δυο αντίπαλοι φορώντας κάτι που κρύβει τα μάτια τους ή στην περίπτωση που είναι τυφλοί… τίποτα και περιμένουν από τον αφηγητή να τους εξηγήσει το παιχνίδι. Αφού τελειώσει η επεξήγηση, υπάρχουν φωνητικές εντολές (εκτός από τους χαρακτηριστικούς ήχους που συνοδεύουν κάθε πράξη και κίνηση απο ρακέτα και μπαλάκι) που δίνουν περαιτέρω εξηγήσεις για το παιχνίδι.
Να σημειώσουμε πως το γήπεδο είναι 4 Χ 10 μέτρα και είναι αρκετό για έναν αγώνα δύο ατόμων.
Όσοι τώρα ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν τον αγώνα, μπορούν να κάτσουν εκεί που υπάρχει η οθόνη και δείχνει τις κινήσεις της μπάλας και της ρακέτας μέσα στο παιχνίδι. Το γήπεδο εμφανίζεται σε 3D σχέδιο.
Μιας και το παιχνίδι έχει και το καλλιτεχνικό στοιχείο μέσα, οι ήχοι του συνθέτουν ένα απλό και λιτό μουσικό κομμάτι και η ρακέτα εκτός από αντικείμενο κρούσης της φανταστικής μπάλας, είναι ένα μουσικό αντικείμενο που έρχεται σε αρμονία με τους υπόλοιπους ήχους.
Πηγή: www.texnologia.net
