Καμιά φορά, ακόμα και ένα Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης – όπως το Facebook- ξεχωρίζει γιατί από τις εκατοντάδες χιλιάδες- πιθανότητα και εκατομμυρίων- «συνεργατών» του, μερικοί βρίσκουν, διαμορφώνουν και αναρτούν κάτι το ξεχωριστό. Κάτι που θα έπρεπε να το ξέρουμε – ή να το μάθουμε- όλοι.
Κάτι που ξεφεύγει από την καθημερινότητα και τη συνάφεια της ασημαντότητας μιας «είδησης». Κι αυτό, οφείλεται σε ξεχωριστούς ανθρώπους που εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους, έστω αναρτώντες κάποιες ιστορίες που ξεχωρίζουν. Και για παράδειγμα, η αγαπημένη μου φίλη Μαρία Φράγκου, ανακάλυψε μια ξεχωριστή ιστορία και την ανάρτησε στο Facebook, προφανώς μην έχοντας πού αλλού να την αναρτήσει. Κι επειδή αξίζει τον κόπο να διαβαστεί από όσους περισσότερους γίνεται, την στέλνω κι εγώ στο meallamatia.gr που δεν είναι Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης αλλά Μέσο Κοινωνικής Εγρήγορσης, Ευαισθητοποίησης και Εξεύρεσης Κινήτρων.
“Η ιατρική όπως θα έπρεπε να είναι”…ο τυφλός γιατρός κρατά αγκαλιά και ακροάζεται το τριών μηνών βρέφος…
Τον Μάρτιο του 1953, το περιοδικό Life έκανε ένα αφιέρωμα στον γιατρό – φαινόμενο, Albert-André Nast. Ο Γάλλος επιστήμονας ζούσε στο χωριό Chelles, λίγο έξω από το Παρίσι και ήταν η πιο αγαπητή και αξιοσέβαστη προσωπικότητα. Η διαφορά με τους υπόλοιπους συναδέλφους του ήταν ότι ο Nast ήταν τυφλός….
Δεν χρησιμοποίησε ποτέ του στηθοσκόπιο, παρά μόνο ακουμπούσε το αφτί του και ακροαζόταν το κάθε ασθενή πέφτοντας πάντα μέσα στις διαγνώσεις του. Ξεγέννησε 4 χιλιάδες γυναίκες το 1931, ενώ εξασκούσε το επάγγελμα του γιατρού για δέκα χρόνια στο χωριό Chelles, ένα ατύχημα του στέρησε το φως. Αμέσως αποτραβήχτηκε και κλείστηκε στον εαυτό του. Όταν όμως ένας παλιός ασθενής του χρειάστηκε θεραπεία απευθύνθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη στον μοναδικό γιατρό που ήξερε και εμπιστευόταν. Ήταν η στιγμή που ο Nast κατάλαβε ότι μπορούσε να κάνει διαγνώσεις χωρίς να βλέπει και δίχως τη βοήθεια του στηθοσκόπιου.
Βρήκε ξανά κίνητρο και θέληση για ζωή. Με τη βοήθεια της γυναίκας του Manon και των νοσοκόμων του, ο γιατρός είχε 22 χρόνια εξαιρετικής επιστημονικής πορείας. Οι κάτοικοι του χωριού δεν έπαψαν ποτέ να τον εμπιστεύονται. Αν και ήταν παθολόγος, η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν η μικρή κλινική μητρότητας «Le Nativité», που είχε ιδρύσει μαζί με τη γυναίκα του. Τα μάτια του ήταν οι συνεργάτες του που τον καθοδηγούσαν σε κάθε περιστατικό. Μαζί είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν μια μέθοδο αξιόπιστη για τους τοκετούς. Ήταν τόσο επιτυχημένη, που οι εγκυμονούσες ξεχνούσαν ή δεν ελάμβαναν ποτέ υπόψιν τους ότι ο γιατρός δεν έβλεπε. Ο Albert-André Nast βοήθησε στον ερχομό 4 χιλιάδων βρεφών. Τον αποκαλούσαν ο «μεγαλόκαρδος γιατρός»….
Τυχεροί οι «φίλοι» του Facebook που την βρήκαν κι αυτοί την ανάρτηση που θεώρησα σκόπιμο να τη μοιραστώ και με τους meallamatia αναγνώστες τού ιδανικού Μέσου Κοινωνικής Εγρήγορσης.
