Η διάγνωση
Η διάγνωση χρόνιων παθήσεων απαιτεί πολλαπλές εξετάσεις και επισκέψεις σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, κάτι που σημαίνει μεγάλη ταλαιπωρία για τον ασθενή. Ειδικά όταν μια ασθένεια είναι «αόρατη», δηλαδή όταν δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να δουν οι άλλοι, προκαλεί συχνά δυσπιστία και αμφιβολία για την αιτία, τη σοβαρότητα, ακόμη και την ύπαρξη των συμπτωμάτων.
Μόλις γίνει επίσημα η διάγνωση, θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος στοχευμένων εξετάσεων. Ανάλογα με τον τύπο και τα συμπτώματα της νόσου, ο ασθενής πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, η οποία μπορεί και να μην είναι τόσο ευοίωνη.
Μπορεί να υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί, συχνές επισκέψεις σε γιατρούς και νοσοκομεία, φάρμακα και οτιδήποτε άλλο αφορά χρόνιες παθήσεις, αλλά μερικές φορές το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι τόσο τα άτομα όσο και τα αγαπημένα τους πρόσωπα δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι ορισμένα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ένας ασθενής ενδέχεται να χρειαστεί να αλλάξει τις συνθήκες εργασίας του ή να μειώσει τις ώρες εργασίας του, να μην έχει τη δυνατότητα να κάνει ό,τι έκανε, δηλαδή να είναι δραστήριος όπως πριν, πράγμα που είναι φυσικό να του δημιουργεί δυσφορία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την έγκαιρη πρόληψη των ασθενειών, να αποφευχθεί η εμφάνιση ασθενειών.
Μετά τη διάγνωση
Μετά τη διάγνωση, ο ασθενής μπαίνει σε μια διαδικασία να αναθεωρήσει κάποιες αντιλήψεις του, να αλλάξει τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, αλλά και να δει κάποια γεγονότα που μπορεί να επιδεινώσουν τον αντίκτυπο της ασθένειας. Επιπλέον, μετά τη διάγνωση μιας χρόνιας νόσου, ο ασθενής ενδέχεται να εκπλαγεί από τη συμπεριφορά των φίλων του ή των δικών του ανθρώπων, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να σταθούν δίπλα του, ενώ δεν ήταν τόσο κοντά του πριν και κάποιοι άλλοι «δικοί του» μπορεί να απομακρυνθούν.
Το πως θα αντιδράσει το κάθε άτομο την ασθένεια, συνδέεται απόλυτα με τον τρόπο που τη βιώνει, τις δυσκολίες που του προκαλεί στην καθημερινότητα του, καθώς και τις στρατηγικές με τις οποίες επιλέγει να διαχειριστεί την κατάσταση και να προσαρμοστεί σε αυτή. Συνδέεται δηλαδή απόλυτα με τη βαρύτητα, το είδος, την πιθανή έκβαση και τις συνέπειες της νόσου σε προσωπικό, κοινωνικό, επαγγελματικό και ευρύτερο επίπεδο.
Η διαδικασία της διάγνωσης
Η διαδικασία της διάγνωσης μιας ασθένειας αρκετές φορές είναι αγωνιώδης και ο ασθενής από τη μία μπορεί να αισθάνεται ανακούφιση όταν δε βρίσκεται κάτι άσχημο στα αποτελέσματα των εξετάσεων, από την άλλη όμως μπορεί να αισθάνεται απογοήτευση γιατί το να μη βρίσκεται κάτι, σημαίνει πως οι εξετάσεις και οι επισκέψεις σε γιατρούς πρέπει να συνεχιστούν, πολλές φορές μπαίνει στη μέση και η αμφισβήτηση των άλλων που κάνει τα πράγματα χειρότερα. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τα άσχημα σενάρια που φτιάχνει ο ασθενής για το ποια είναι η φύση της ασθένειας τους και δεν μπορούν να το βρουν, ενώ για τον ίδιο τα συμπτώματα είναι υπαρκτά.
Είναι γεγονός πως κάποιες ασθένειες είναι δύσκολο να διαγνωστούν, απαιτούν πολύ χρόνο και ψυχική ενέργεια και τόσο τα άτομο που έχουν διαγνωστεί με ένα χρόνιο νόσημα όσο και τα άτομα που ξαφνικά έχουν συμπτώματα που δεν μπορούν να αιτιολογηθούν και να βρεθεί μία άκρη και κατά συνέπεια μία θεραπευτική προσέγγιση, χρειάζονται την υποστήριξη του περιβάλλοντος τους και είναι πολύ βασικό οι γιατροί στους οποίους απευθύνονται, να τους ακούνε με μεγάλη προσοχή, χωρίς διάθεση αμφισβήτησης και κριτικής, για να μπορούν έτσι οι ασθενείς να τους εμπιστεύονται και απευθύνονται σε αυτούς χωρίς κανένα δισταγμό.
