Δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου αδύνατος.
Από μικρός ήμουνα «στρουμπουλός» , στη συνέχεια έγινα «χοντρούλης» και τελικά, γύρω στα τριάντα μου χρόνια, ο γιατρός μού συνέστησε κάποιες «δίαιτες» γιατί μπορεί να ήμουνα «ψηλός» και «μεγαλόσωμος» αλλά τα κιλά μου είχαν αρχίσει να …ξεφεύγουν. Οι προσπάθειές μου ήταν πολλές και δύσκολες, οι «μέρες των σπορ» και του αθλητισμού είχαν περάσει , δούλευα πολλές ώρες, έκανα καθιστική ζωή, έτρωγα ακατάστατα, πολύ αλλά και τα λάθος πράγματα, είχα αρχίσει και να πίνω περισσότερο απ΄ όσο ήταν κοινά αποδεκτό αλλά η υγεία μου ήταν καλή. Λίγο αργότερα, όταν είχα αρχίσει να βγαίνω και στην τηλεόραση και διαπίστωσα ότι έπρεπε να αγοράζω ρούχα μεγαλύτερου μεγέθους, άρχισα να παρουσιάζω «προβληματάκια» σε διάφορους δείκτες σε ιατρικές εξετάσεις που έκανα σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Σιγά-σιγά, έμαθα λέξεις όπως «λιπίδια», «χοληστερίνη», «τριγλυκερίδια» και τα τοιαύτα, τα σακάκια μου δεν κούμπωναν, τα παντελόνια μου με στένευαν και το καλοκαίρι, στη θάλασσα, φίλοι και …εχθροί άρχισαν να μου λένε χαμογελαστά ότι «Σαν να πήρες μερικά κιλάκια». Όντας και καπνιστής, λαχάνιαζα εύκολα. Και η απόφαση ελήφθη. Τα 104 κιλά, έπρεπε να γίνουν 98, τα 98 έπρεπε να γίνουν 92, τα 92 έπρεπε να πέσουν από τα 90. Και έτσι έγιναν.
Τώρα πια που μεγάλωσα, είμαι σταθερά 82-83κιλά. Όχι αδύνατος. Αλλά φοράω μικρότερο νούμερο ρούχα, κινούμαι καλύτερα, περπατάω πιο άνετα, αισθάνομαι πιο άνετα με τον εαυτό μου, οι «δείκτες» μου είναι καλύτεροι και …με βρίζω για όλες τις υπερβολές που έκανα. Ωστόσο ταυτόχρονα, διαπιστώνω ότι τριγύρω μου, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πάχυναν. Και μπορεί κάποιες ηλικίες να είναι του τύπου “super model” (κόκκαλα σκέτα λόγω ….μόδας) αλλά ΠΟΛΛΑ νέα παιδιά ακόμα και στην τηλεόραση δεν προσέχουν, «βάζουν» αδικαιολόγητα πολύ περισσότερα κιλά κι αν κάποιος τους το πει, απαντάνε περίπου περήφανα : «Δικό μου είναι το σώμα και το κάνω ό,τι θέλω». Και δεν μού επιτρέπεται να επιμείνω γιατί θα γίνω κακός, έστω κι αν έχω περάσει απ΄ τους ίδιους δρόμους και έχω υπάρξει κι εγώ «χοντρούλης».
Σήμερα διάβασα ένα δημοσίευμα σε ιντερνετικά Μ.Μ.Ε. που βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα από την «διαΝΕΟσις», έναν ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικό ερευνητικό οργανισμό, ότι:
«Περισσότεροι από τους μισούς ενήλικες είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι» και ότι «η παχυσαρκία αποτελεί πρόβλημα». Και γιατί η παχυσαρκία αποτελεί πρόβλημα;
Η παχυσαρκία λοιπόν « συνδέεται με μια σειρά από καρδιακές και μεταβολικές διαταραχές, οι οποίες μπορεί να εξελιχθούν σε χρόνια νοσήματα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 (το 80-85% του ΣΔ2 στους ανθρώπους αποδίδεται στην παχυσαρκία) τα καρδιαγγειακά νοσήματα, κάποιοι καρκίνοι, η οστεοαρθρίτιδα, οι πέτρες στη χολή και σοβαρές διαταραχές του ύπνου. Σ πολλές περιπτώσεις, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης στεφανιαίας νόσου κατά 27% και ο κίνδυνος εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 18%. Η παχυσαρκία έχει, επιπλέον, επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, κοινωνικό αντίκτυπο αλλά και οικονομικό κόστος (ιδιαίτερα στο σύστημα υγείας). Στα παιδιά συνδέεται με τη σιδηροπενία και την υποβιταμίνωση D οι οποίες μπορεί να επηρεάζουν αρνητικά τη γνωσιακή, μυοσκελετική και σωματική τους ανάπτυξη. Και, βεβαίως, τα παιδιά που είναι παχύσαρκα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν και παχύσαρκοι ενήλικες».
Επιπλέον: «Η αύξηση του λίπους πυροδοτεί και μια σειρά από άλλες βιοχημικές διεργασίες, από την αύξηση του επιπέδου κάποιων ορμονών μέχρι τη διαταραχή της μεταφοράς της χοληστερόλης από το συκώτι στο έντερο καθώς και μια σειρά από άλλες διαταραχές, από τη συσσώρευση λίπους στο φάρυγγα που μπορεί να προκαλεί προβλήματα στην αναπνευστική λειτουργία κατά τη διάρκεια του ύπνου, μέχρι την πίεση στο μυοσκελετικό σύστημα και στις αρθρώσεις. Τα παχύσαρκα άτομα, καθώς έχουν αυξημένο σωματικό λίπος, συχνά έχουν χαμηλότερη συγκέντρωση βιταμίνης D στο αίμα. Μεταξύ άλλων συνεπειών αυτού του φαινομένου, έρευνες έχουν δείξει ότι άτομα με έλλειψη βιταμίνης D εμφανίζουν μεγαλύτερες πιθανότητες βαριάς νόσησης ή θανάτου αν νοσήσουν με Covid-19».
Με συγχωρείτε αλλά ΤΡΟΜΑΞΑ.
Στα παιδιά, πέρα από τις πιθανές επιπτώσεις της παχυσαρκίας στην υγεία τους πριν από την ενηλικίωση (από αυξημένες πιθανότητες αναπνευστικών ή ορθοπεδικών προβλημάτων, μέχρι διαταραχές στην έμμηνο ρύση), αλλά και την αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν από την παιδική ή την εφηβική ηλικία παθολογικές καταστάσεις που κατά κανόνα εμφανίζονται στην ενήλικη ζωή (σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση -περίπου τα μισά παιδιά σχολικής ηλικίας με παχυσαρκία εμφανίζουν ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα αρτηριακής πίεσης) υπάρχουν και άλλες: τα υπέρβαρα παιδιά φαίνεται ότι έχουν χαμηλότερες επιδόσεις στο σχολείο και απουσιάζουν συχνότερα και για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από τα μαθήματα. Και, βεβαίως, το 70-80% των παχύσαρκων εφήβων παραμένουν παχύσαρκοι και ως ενήλικες».
Η «διαΝΕΟσις» ανέθεσε σε μια ερευνητική ομάδα υπό τον συντονισμό του καθηγητή Γιάννη Μανιού από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο την εκπόνηση μιας μελέτης που χαρτογραφεί το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις, και προτείνει μια σειρά από δράσεις σε σχολεία και στις δομές πρωτοβάθμιας υγείας για την αντιμετώπισή του.
Και πάλι, ζητώ συγγνώμη αν σας τρομάζω αλλά τα στοιχεία αυτά λένε. Κι αν ανήκετε κι εσείς στους υπέρβαρους, για προσέξτε το.
