Δυστυχώς, το Υπουργείο Εργασίας δεν έτεινε – ακόμα τουλάχιστον- «ευήκοον ους» στις εκκλήσεις της Ε.Σ.Α.μεΑ. για τα ζωτικά προβλήματα των ορφανών παιδιών με αναπηρία και η Εθνική Συνομοσπονδία έπρεπε να συνεχίσει τις προσπάθειές της ευελπιστώντας ότι η έλλειψη απάντησης δεν οφειλόταν σε αδιαφορία αλλά «σε κάτι άλλο».
Έτσι, έστειλε δύο νέες επιστολές για το θέμα αφού μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί η προσήκουσα λύση, παρά το ότι σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν.4387/16, παρ. 4Α, περίπτωση γ, « το ορφανό παιδί και από τους δύο γονείς δικαιούται το 50% της σύνταξης του γονέα» ενώ δεν υπάρχει ξεχωριστή πρόβλεψη όταν και το παιδί έχει αναπηρία. Η Ε.Σ.Α.μεΑ. τονίζει ότι :
- «Η απουσία των γονέων παιδιού με αναπηρία σε συνδυασμό με την καταβολή μειωμένης σύνταξης, δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα στην αξιοπρεπή διαβίωση των ατόμων με αναπηρία, λόγω και της έλλειψης κρατικών υποστηρικτικών δομών».
- «Στα ανασφάλιστα ή έμμεσα ασφαλισμένα τέκνα, στα οποία χορηγείται το επίδομα βαριάς αναπηρίας, όταν σε περίπτωση θανάτου των γονέων τους, τους χορηγηθεί σύνταξη μεγαλύτερη από το ποσό του προνοιακού επιδόματος, το επίδομα κόβεται».
- Η διακοπή του εν λόγω επιδόματος, το οποίο δίνεται για την κάλυψη του πρόσθετου κόστους των αναγκών που προκύπτουν από την αναπηρία, δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα στην αξιοπρεπή διαβίωση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους.»
Και στο τέλος, η επιστολή της Συνομοσπονδίας υπογραμμίζει ότι :
«Τα παραπάνω έρχονται σε ευθεία αντιδιαστολή με τις επιταγές της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ, την οποία η χώρα μας μαζί με το προαιρετικό πρωτόκολλό της επικύρωσε με το Ν.4074/12 και ως εκ τούτου οφείλει να θέσει σε εφαρμογή σε εθνικό επίπεδο, όπου στο άρθρο 28 «Ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης και κοινωνική προστασία»
Η ΕΣΑμεΑ ζητά από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας να νομοθετήσει επιτέλους θετικά για αυτό το τόσο σοβαρό θέμα.
