Υπάλληλος μπροστά σε λάπτοπ με στοίβα χαρτιά δίπλα του κοιτάει το κινητό του

Όλοι μας, σε κάποια στιγμή της ζωής μας έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με το τέρας της γραφειοκρατίας και των δημοσίων υπαλλήλων με καλή ή όχι συμπεριφορά, με θετική ή αρνητική επαγγελματική συνείδηση.

Υπάρχουν επαγγελματίες στο Δημόσιο, ξεκινώντας πάντα από τη θετική πλευρά του πράγματος, που εργάζονται, δίνοντας όλες τις δυνάμεις τους, την καλή τους διάθεση, την επιστήμη τους για το καλό του απλού ανθρώπου στην καθημερινότητα του. Σέβονται τον πόνο, την αγωνία, τον εκνευρισμό (δίκαιο ή άδικο) μας. Αναγνωρίζω τα προβλήματα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, από τις κακές απολαβές τους, την έλλειψη ηλεκτρονικού και άλλου εξοπλισμού, την κακή νομοθεσία, την πολυπλοκότητα των νόμων και φυσικά τις κάκιστες κτιριακές εγκαταστάσεις που αναγκάζονται να εργάζονται.

Δεν παραβλέπω όμως και την απουσία καλής διάθεσης από ένα μικρό ποσοστό τους, να βοηθήσουν στην βελτίωση της τριτοκοσμικής εικόνας που έχουμε για το δημόσιο.

Εδώ στην Ελλάδα, το κυριότερο χαρακτηριστικό μας είναι η υπερβολή. Ή θα κάνουμε τα πάντα ή τίποτα στη δουλειά μας. Εμείς οι απλοί άνθρωποι, έχουμε κακή ή καθόλου ενημέρωση σχετικά μπερδεύοντας αυτούς που βλέπουμε μπροστά μας, με τους πραγματικά υπεύθυνους. Ξεχνάμε ότι η κακή δική μας συμπεριφορά φέρνει πάντα κακή συμπεριφορά με αποτέλεσμα την κακή εξυπηρέτηση μας.

Ποιος φταίει πραγματικά για την ζωή που ζούμε και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα;

Η κακή νοοτροπία μας και η τάση μας να υποβαθμίζουμε τον εαυτό μας.

Δεν διαμαρτυρόμαστε για τα λάθη, τις παραλείψεις και την ταλαιπωρία μας, που προκαλούν αυτοί οι κακοί επαγγελματίες. Το μόνο που μάθαμε να κάνουμε είναι να δεχόμαστε τη μοίρα μας, να σκύβουμε το κεφάλι και να ζούμε έτσι.

Να πληρώνουμε “γρηγορόσημα”, να βάζουμε “μέσο” και γενικά να χρυσοπληρώνουμε για τις πιο απλές έως τις πιο δύσκολες υποθέσεις μας.

Οι καταγγελίες που κάνουμε καμιά φορά, όταν έχουμε τέτοιου είδους προβλήματα, περνούν απαρατήρητες, ατιμώρητες, αναπάντητες, αφού ελεγκτές και ελεγχόμενοι είναι από την ίδια “αποθήκη”.

Μήπως ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε περισσότερο σοβαρά με αυτά τα θέματα και να ζητήσουμε δικαιοσύνη για τα προβλήματα που μας δημιουργούν τόσα χρόνια, να χρησιμοποιήσουμε τον νόμο υπέρ μας, να “σηκώσουμε” επιτέλους το κεφάλι μας;

Ήρθε η ώρα τελικά που η συνεργασία μας με το δικηγόρο μας (ή και τον Συνήγορο του Πολίτη) πρέπει να γίνει πιο ουσιαστική.

Να μάθουμε με τη βοήθεια τους, τι μπορούμε να κάνουμε στις περιπτώσεις που μας “αδικούν” ή μας “γράφουν” στο δημόσιο ή την τοπική αυτοδιοίκηση.

Να μπούμε επιτέλους στην διαδικασία της διεκδίκησης του δικαίου μας, αυτού του πανάκριβου αγαθού που μας “τάζουν” πριν από κάθε εκλογική διαδικασία και μας το “χρωστάνε” μετά από αυτή.

Να μην αφήνουμε κανένα να μας “πατάει” χωρίς να αντιδρούμε.

Να πηγαίνουμε τις καταγγελίες μας μέχρι την τελική δικαίωση μας.

Να μην σταματάμε στα “πειθαρχικά” συμβούλια, να φτάνουμε σε κανονικά δικαστήρια όσο κι αν αργούν στις αποφάσεις τους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι οι καταγγελίες δεν πρέπει να γίνονται κατά κάποιου απλού υπαλλήλου ή των διευθυντών.

Καταγγέλουμε την πολιτική ηγεσία και ζητάμε ευθύνες από αυτήν, γιατί πάντα, όπως λέει ο λαός μας, το “ψάρι βρωμάει από το κεφάλι”. Δεν μας ενδιαφέρει αν ο υπουργός δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο του υπουργείου του. Αφού οι κυβερνήσεις δεν είναι ικανές να φροντίσουν για την ομαλή λειτουργία του Δημοσίου, θα αναγκαστούν με αυτό τον τρόπο, τον “ακριβό”.

Μπορούμε να κερδίσουμε ακόμα και στην έδρα του “αντιπάλου”, χρησιμοποιώντας τα όπλα του.

Εις το επανιδείν

Διαβάστε επίσης:

Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης και ελληνική πραγματικότητα

Σχετικά με τον συντάκτη

Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου ΑμεΑ Ιλίου

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή