Διαφήμιση η τέχνη της απάτης
Η τέχνη του καπιταλισμού να δημιουργεί τεχνητές ανάγκες στο καταναλωτικό κοινό να αγοράζει όσο γίνεται περισσότερα προϊόντα.
Η διαφήμιση είναι μια “επιστήμη” που συνδυάζει πολλά κομμάτια για να είναι πετυχημένη.
Η προσεγμένη εικόνα του προϊόντος με φόντο χρώματα τοπία ανθρώπους που ευχαριστούν το μάτι. Εκθέτεις όλα τα προτερήματα του προϊόντος και κρύβεις με μαεστρία τα μειονεκτήματα
Η “περίεργη” (η λέξη αρνητική δεν δίνει ακριβώς το νόημα που θέλουμε) διαφήμιση στοχεύει στην προώθηση του προϊόντος με παράδοξο ή περίεργο τρόπο. Κάτι που θα μείνει στο μάτι του καταναλωτή χωρίς απαραίτητα να έχει άμεση σχέση με αυτό. Συνήθως αυτή η διαφήμιση έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο, χρησιμοποιώντας ένα έξυπνο σλόγκαν που θα το θυμάσαι για την απλότητα του, την εφευρετικότητα ή για κάτι που θα σου προκαλεί ένα συναίσθημα (γέλιο, αποστροφή). Αυτό έχει χρησιμοποιηθεί, επιτυχημένα με βάση το αποτέλεσμα, κατ’ επανάληψη από γνωστή εταιρεία παιχνιδιών.
Η διαφήμιση για να πετύχει το σκοπό της, πρέπει να έχει ένα – δύο από τα παρακάτω:
♦ Χιούμορ: μέσα από έξυπνο και αστείο περιεχόμενο.
♦ Φόβο: ως τεχνική πειθούς, αναδεικνύοντας το προϊόν ή την υπηρεσία ως τέλεια απάντηση σε ένα σοβαρό πρόβλημα.
♦ Ενθουσιασμό: ενεργοποιεί άμεσα το μυαλό και το σώμα ενός ανθρώπου να αντιδράσει, πολλαπλασιάζοντας, έτσι, τις πιθανότητες λήψης μιας αγοραστικής απόφασης.
♦ Θλίψη: ασφαλής τακτική είναι να προκαλέσει στους καταναλωτές το αίσθημα της λύπης ή της συμπόνιας – όσο «λυπηρό» κι αν ακούγεται αυτό!
Η προσπάθεια να επηρεαστούν οι καταναλωτές είναι συνεχής και με πολλούς τρόπους που μπορεί να είναι :
● Το περισσότερο προϊόν στην ίδια τιμή (αφού το ίδιο προϊόν έχει χαμηλό κόστος)
● Το 1+1 (εδώ συνήθως η τιμή είναι κανονική)
● Τα 2+1 (αν προσέξει κανείς, πληρώνεις πάντα παραπάνω από 2)
● Οι μεγάλες εκπτώσεις σε είδη ρουχισμού, υπόδησης (λίγο πριν αρχίσουν, οι τιμές αυξάνονται τόσο ώστε με τη έκπτωση να ίδιες ή και μεγαλύτερες από πριν).
Η διαφήμιση στην Ελλάδα ξεκινάει
Η Ελλάδα είναι εδώ και πολλά χρόνια το πεδίο δοκιμών του λανσαρίσματος νέων προϊόντων. Η επιλογή της σε αυτό το ρόλο μόνο τυχαία δεν είναι.
Ο καταναλωτής εδώ είναι λίγο δύσκολος (αντιδρά διαφορετικά σχετικά με άλλους Ευρωπαίους) αν ένα προϊόν τον κέρδιζε τότε θα πήγαινε καλά παντού.
Η διαφήμιση στην Ελλάδα ξεκινάει αρκετά παλιά, στην πρωτογενή της μορφή με τους πλανόδιους πωλητές, τον κουλουρά, τον καστανά, τον μανάβη τον χασάπη και τον ψαρά στις κεντρικές αγορές κάθε μεγάλης πόλης.
Στη δεκαετία του 60 και 70 η διαφήμιση πέρασε στις διαφημιστικές ταμπέλες , τις αφίσες και δειλά δειλά στον έντυπο τύπο.
Η σοβαρότερη εμφάνιση της άρχισε μετά την οικονομική έκρηξη του 80.Με τη είσοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης και ιδιωτικού ραδιοφώνου η διαφήμιση απογειώθηκε.
Άρχισε δειλά δειλά στο τέλος και την αρχή εκπομπών, φτάνοντας στην υπερβολή, στα χρόνια μας.
Διαφημιστικά φυλλάδια, κάποιες κοπέλες στα super market ή τα καταστήματα εστίασης, εκπτωτικά κουπόνια, δωρεάν δείγματα.
Στις επόμενες δεκαετίες έως και λίγο μετά την Ολυμπιάδα της Αθήνας οι εταιρείες που ήθελαν να προωθήσουν τα προϊόντα τους έγιναν Άγιοι Βασίληδες. Δώρα με λογότυπα σε όλο τον κόσμο σε μεγάλη ποσότητα, για να μειώσουν στην ουσία τη δαπάνη και η διαφήμιση να γίνεται αυτόματη μέσω της μεγάλης εμφάνισης του λογοτύπου.
Ένα καλό παράδειγμα ήταν στις διανομές φυλλαδίων. Πάντα οι εταιρείες έβγαζαν μεγαλύτερο αριθμό φυλλαδίων από αυτό που χρειαζόταν. Δεν πείραζε κανέναν να πετάγονται στο έδαφος από αυτούς που τα έπαιρναν. Η εικόνα του λογοτύπου (έστω και έτσι) είναι αυτό που ήθελαν.
Μερικά χρόνια μετά άρχισε η πτώση λόγω και της οικονομικής κρίσης.
Όλοι προσπάθησαν να μειώσουν τις διαφημιστικές δαπάνες και αναγκαστικά όλη η διαδικασία άλλαξε μορφή. Η διαφήμιση στα ηλεκτρονικά μέσα έγινε ιδανική επειδή ήταν φθηνότερη, επιθετικότερη και πιο άμεση.
Τώρα πια υπάρχει μέσω των ηλεκτρονικών στοιχείων μας, η δυνατότητα εξειδίκευσης, της στοχευμένης διαφήμισης με μετρήσιμα αποτελέσματα.
Η διαφήμιση δεν πρόκειται να πεθάνει γιατί είναι ζωντανός οργανισμός, αλλάζει με την εποχή, μεταλλάσσεται.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι καταναλωτές είναι να αγοράζουν με τα μάτια τους ανοιχτά, να μην παρασύρονται.
Να μην παίζουν το παιχνίδι της ψυχολογίας της διαφήμισης. Να καλύπτουν μόνο τις πραγματικές τους ανάγκες.
Η εικόνα του ευτυχισμένου καταναλωτή με τις ατελείωτες ανάγκες είναι ψεύτικη.
Η χαρά, η ευτυχία βρίσκονται σε απλά καθημερινά πράγματα που δεν αγοράζονται.
Αφού η δύναμη είναι στο χέρι του καταναλωτή (πορτοφόλι), ο ρυθμός του χορού πρέπει να είναι στα μέτρα του.
Αν η καταναλωτική μανία των ανθρώπων περιοριστεί κατά ένα ελάχιστο 10%, τεράστια ποσά διαθέσιμα για πιο ουσιαστικά πράγματα θα υπάρξουν. Να επιστρέψουν κάποια από τα τεράστια ποσά της κατανάλωσης στην κοινωνία.
[…] Διαφήμιση η τέχνη της απάτης […]