Δήμητρα και Βενετία σε χορευτικό

Η Βενετία Λασκαρίδη, δασκάλα χορού, και η Δήμητρα Κοντοβά, χορεύτρια σε αμαξίδιο, μιλούν για την τέχνη που τις ενώνει.

Δήμητρα:

Γεννήθηκα στη Λαμία και απέκτησα την αναπηρία μου στην ηλικία των τεσσάρων ετών, εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος. Στην Αθήνα ήρθα το 2009 για να σπουδάσω. Ο χορός ήταν πάντα το όνειρό μου, αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί να παρακολουθήσω μαθήματα σε σχολή και να προχωρήσω επαγγελματικά. Δυστυχώς, στην Αθήνα κατάλαβα τι σημαίνει αναπηρία. Στη Λαμία είχα μάθει να είμαι αυτόνομη, τόσο στο σπίτι μου όσο και μέσα στην πόλη. Ήρθα πιστεύοντας ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, αλλά αντιμετώπισα μια πόλη εχθρική. Εκεί που πίστευα ότι θα μου ανοίξουν πόρτες, αυτές έκλειναν. Ήταν μια περίοδος της ζωής μου λίγο σκοτεινή. Άλλαξα. Τα καθημερινά εμπόδια με έκαναν να κλειστώ στο σπίτι.

Κάποια στιγμή αποφάσισα να αντιδράσω, να μάθω τα δικαιώματά μου, να αρχίσω να κοινοποιώ τις δυσκολίες που υπάρχουν, γιατί το πρόβλημα με την αναπηρία δεν είναι η αναπηρία αυτή καθαυτή, αλλά το πώς η κοινωνία την αντιμετωπίζει. Έψαξα να βρω συλλόγους ή κάποιο κέντρο αποκατάστασης για να δυναμώσω πρώτα τον εαυτό μου και μετά να το βγάλω αυτό προς τα έξω. Βρήκα στην Κομοτηνή το σύλλογο «Περπατώ», ο οποίος οργάνωνε ένα κατασκηνωτικό σεμινάριο στη Θάσο. Στο πρόγραμμα του σεμιναρίου περιλαμβάνονταν και μαθήματα χορού. Εκεί γνώρισα τη Βενετία. Ενθουσιάστηκα που ένας δάσκαλος χορού ήθελε να ασχοληθεί με το χορό σε αναπηρικό αμαξίδιο, ένιωθα σαν μικρό παιδί που το βλέμμα του μαγνητίζεται από κάτι εντυπωσιακό.

Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι με το χορό, αλλά δεν ήξερα πώς. Πήρα τηλέφωνο τη Βενετία και της ζήτησα να με κατευθύνει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντησή της: «Δεν σε συμβουλεύω να πας σε κάποιον συγκεκριμένο δάσκαλο ή κάποια σχολή ειδική, γιατί δεν υπάρχουν. Βρες μια σχολή προσβάσιμη, όσο πιο κοντά γίνεται στο σπίτι σου. Σκέψου τι είδος χορού θες να κάνεις και συζήτα με τους δασκάλους για το αν μπορούν και θέλουν να σε στηρίξουν. Η χημεία με τον δάσκαλο είναι το βασικότερο στοιχείο του μαθήματος». Έτσι ξεκίνησα, αλλά με τη Βενετία δεν χαθήκαμε. Μέσα από το χορό αναπτύξαμε μια όμορφη φιλία, ενώ στο κλείσιμο της σχολικής χρονιάς χορεύουμε στη μεγάλη παράσταση της σχολής της. Στη Βενετία εκτιμώ τον δυναμισμό της. Εγώ διστάζω, ντρέπομαι. Εκείνη θα μιλήσει, δίνοντάς μου θάρρος να στηρίξω την άποψή μου και τα θέλω μου. Μου αρέσει, επίσης, το ρεαλιστικό της χιούμορ, το ότι δεν φοβόμαστε να αστειευτούμε ακόμα και με την αναπηρία, όχι όμως με τρόπο κοροϊδευτικό.

Η Βενετία είναι αυστηρή και πολύ απαιτητική από τους μαθητές της.

Σε μια από τις παραστάσεις μας ξέχασα κάποια βήματα της χορογραφίας και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν γύρισα και την κοίταξα ήταν «Ωχ, τι θα ακούσω μετά». Εκτιμώ, βέβαια, το γεγονός ότι δεν μου συμπεριφέρεται διαφορετικά για να μη με στενοχωρήσει και κάνει ξεκάθαρο το ότι η αναπηρία είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό και όχι άλλοθι για να κάνω ό,τι θέλω. Ωστόσο, θα προτιμούσα τα βράδια πριν από τις πρόβες να μη μου φωνάζει να κλείσω το κινητό.

Οι διαφωνίες μας αφορούν ως επί το πλείστον το χορό. Τι θα φορέσουμε, πώς θα φτιάξουμε τα μαλλιά μας, τι μουσική θα διαλέξουμε. Ειδικά όσο πλησιάζουμε στην ημέρα της παράστασης και η Βενετία έχει χίλια πράγματα στο μυαλό της.

Γύρω από το χορό περιστρέφονται και πολλά από τα αστεία περιστατικά που θυμάμαι, όπως εκείνη την πρόβα στην οποία είχα πάει με τον μικρόσωμο σκύλο μου. Ένα μέρος της χορογραφίας ήταν στο πάτωμα και, τη στιγμή που πέσαμε κάτω, η Μπριζίτ, η σκυλίτσα μου, όρμησε με φόρα στη Βενετία και άρχισε να την τραβάει με δύναμη από την κοτσίδα.

Εκεί που ίσως δυσκολευόμαστε να τα βρούμε είναι στο πρόγραμμα που θα ακολουθήσουμε, όταν την επισκέπτομαι. Η ζωή στην Αθήνα είναι διαφορετική από αυτήν στην Κομοτηνή. Εδώ ίσα που προλαβαίνεις να κάνεις δυο πράγματα, ενώ εκεί η Βενετία προλαβαίνει τα πάντα. Κατά τις επισκέψεις μου, περιμένει να ακολουθήσω το φορτωμένο για μένα πρόγραμμά της και αυτό με βγάζει από τα νερά μου. Το ότι εγώ μένω Αθήνα και η Βενετία στην Κομοτηνή ναι μεν μας στενοχωρεί, γιατί δεν βλεπόμαστε συχνά, δημιουργούνται πιο εύκολα παρεξηγήσεις και δεν μπορούμε να κάνουμε όσα σκεφτόμαστε πάνω στο χορό, αλλά, από την άλλη, μας έχει μάθει να είμαστε ξεκάθαρες και να λύνουμε άμεσα ό,τι μας ενοχλεί.

Βενετία:

Έχω σπουδάσει στο ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής και από μικρή ασχολούμαι με το χορό, ενώ το 2007 απέκτησα τη δική μου σχολή στην Κομοτηνή. Το 2016 συμμετείχα σε ένα εκπαιδευτικό καμπ του Συλλόγου Ατόμων με Κινητικά Προβλήματα και Φίλων Ν. Ροδόπης «Περπατώ», όπου δίδαξα χορό σε άτομα με κινητικές δυσκολίες. Εκεί γνώρισα τη Δήμητρα. Ήταν η μαθήτρια με τη βοήθεια της οποίας έδειχνα τις φιγούρες.

Ωστόσο, σε εκείνη την πρώτη μας συνάντηση δεν είχαμε μιλήσει πολύ, και η Δήμητρα μου είχε φανεί λίγο απόμακρη. Βέβαια, εξ αρχής είχα εντυπωσιαστεί από την εξωτερική της εμφάνιση, το πόσο όμορφη και θηλυκή είναι. Στη διάρκεια του καμπ αρχίσαμε να μιλάμε λίγο περισσότερο. Υπήρξε καλή χημεία μεταξύ μας και αμοιβαίος θαυμασμός.

Μετά τη Θάσο, η Δήμητρα επέστρεψε στην Αθήνα, αλλά δεν άργησε να επικοινωνήσει μαζί μου, καθώς αποφάσισε να ασχοληθεί συστηματικά με το χορό. Μάθαμε και οι δύο πολλά μέσα από τη συνεργασία και τη μετέπειτα φιλία μας. Απέκτησα μία εξαιρετική παρτενέρ και εξελίχθηκα ως δασκάλα χορού, αφού χάρη στην ενεργό συμμετοχή της Δήμητρας έμαθα τι θα πει προσαρμόζω το βηματολόγιο, μιας και εκ των πραγμάτων δεν μπορώ να γνωρίζω πώς νιώθει εκείνη το σώμα της, αν, για παράδειγμα, είναι άβολα στο πάτωμα, αν κινδυνεύει να βγει από τον άξονά της και να πέσει. Σε προσωπικό επίπεδο, απέκτησα μια καλή φίλη. Έμαθα πράγματα για την αναπηρία που δεν ήξερα και φυσικά κατέρριψα πολλά από τα στερεότυπα με τα οποία την έχουμε συνδέσει. Η Δήμητρα, από την πλευρά της, πιστεύω ότι έγινε πιο δυναμική μέσα από το χορό. Δραστηριοποιήθηκε πολύ. Έτρεξε στον περσινό Μαραθώνιο, έβαλε υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας.

Τη θαυμάζω που ξεκινά τη μέρα της με χαμόγελο και δεν είναι μίζερη.

Δεν θα μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να διαχειριστούν τις δυσκολίες που έχει περάσει. Με τον τρόπο της με βοήθησε να δω τη ζωή λίγο διαφορετικά, με μια πιο ανάλαφρη ματιά. Σε αντίθεση με μένα, εκείνη είναι «ήρεμη δύναμη». Δεν είναι χείμαρρος, δεν θα επιβληθεί στο χώρο. Όταν, όμως, χρειαστεί, θα βγάλει έναν έντονο δυναμισμό και τότε τα λόγια της πληγώνουν περισσότερο από τις δικές μου φωνές.

Αυτό που δεν μπορώ είναι η αναποφασιστικότητά της, ακόμα και για το πιο απλό. Μπορεί να σκέφτεται μέρες, εβδομάδες, μήνες ακόμα και την αγορά μιας φθηνής μπλούζας. Φυσικά, η αναποφασιστικότητα αυτή διαπερνά όλες τις εκφάνσεις της ζωής της, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα. Επίσης, η Δήμητρα είναι από τους ανθρώπους που όταν διαφωνεί με κάτι τις περισσότερες φορές δεν στο λέει. Καταπιέζεται, πνίγεται. Ευτυχώς, όμως, το βλέμμα της είναι σαν καθρέφτης. Μπορείς από τα μάτια της να καταλάβεις αμέσως τι σκέφτεται.

Την κρίνω με αυστηρότητα, όπως κρίνω όλους τους συνεργάτες και μαθητές μου. Της βάζω τις φωνές όταν χρειάζεται, όπως όταν αργεί στις πρόβες και δεν ειδοποιεί, γιατί δεν σκέφτηκε ότι μετά τα υπόλοιπα μαθήματά μου θα πάνε πίσω. Δεν θα της φερθώ διαφορετικά, λόγω ενός χαρακτηριστικού της. Λόγω απόστασης, η σχέση μας δεν φθείρεται, δεν έχουμε καθημερινή τριβή. Το ότι δεν βλεπόμαστε συχνά δεν μας αφήνει το περιθώριο να μένουμε κολλημένες σε διαφωνίες και μας έμαθε να εκμεταλλευόμαστε κάθε στιγμή που περνάμε μαζί, μιλώντας για το φαγητό και τις δυσκολίες της ζωής μιας σκυλομαμάς.

Αυτό που θέλω για εκείνην είναι μια κοινωνία εξοικειωμένη με τους ανθρώπους σε αμαξίδιο.

Βλέπω την ανιψιά μου και εντυπωσιάζομαι από το πόσο φυσιολογικό για αυτήν είναι το «αμαξάκι» −όπως λέει− της Δήμητρας. Θυμάμαι στη διάρκεια της καλοκαιρινής μας παράστασης έπιασε βροχή και η πεντάχρονη ανιψιά μου έτρεξε να την καλύψει. Συγκινημένη σκέφτηκα πόσο καλά έχουμε μεγαλώσει αυτό το παιδί, αλλά η απάντησή της μας άφησε άφωνους: «Δεν πήγα για τη Δήμητρα. Για την Μπριζίτ πήγα» (το σκυλάκι της Δήμητρας που καθόταν στα πόδια της). Στα μάτια ενός μικρού παιδιού που έχει μεγαλώσει χωρίς στερεότυπα, η Δήμητρα είναι απλώς η Δήμητρα και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση, όπως δεν χρειαζόμαστε και εμείς.

Πηγή: www.shedia.gr

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή