Η σκληρή πραγματικότητα της οργανικής και εκτελεστικής μας αναποτελεσματικότητας, μάς αποκαλύπτεται με γοργούς ρυθμούς και μας προσκαλεί – και προκαλεί- να ξεφύγουμε επιτέλους, μιας και δια παντός , από τη ράθυμη στάση μιας απλής παρακολούθησης των τεκταινομένων αφού κάπως έτσι – θυμάμαι- ότι ζούμε καμιά πενηνταριά χρόνια.
Θεωρώντας το αυτονόητο ως γεγονός, μας έδερνε μαύρη έκπληξη …