Oι ασυλοποιημένοι
Συντάκτης: Γιάννης Πανούσης
Καθηγητής πανεπιστημίου στον κλάδο της εγκληματολογίας και πολιτικός.
Ηθικά ατοπήματα ή πολιτικές αφέλειες;
Να βρω μία λέξη φυλαχτό
Μία λέξη γέφυρα
να σου χαρίσω
Στέλιος Μαφρέδας, Προνόμιο αιχμαλωσίας
Ποιός άραγε έχασε στις πρόσφατες εκλογές;
Η Αριστερά από τη Δεξιά; Ο Τσίπρας από το Μητσοτάκη; Ο Σοσιαλισμός από το Φιλελευθερισμό; Η αλαζονεία από την ταπεινότητα;[sic]. Η απόκλιση από την κανονικότητα; Τα αντιμνημόνια από τα μεταμνημόνια; Μπορεί όλα τα παραπάνω να έπαιξαν κάποιο ρόλο στο τελικό…Η Κιβωτός: Υπάρχει άραγε κάποια άλλη Ελλάδα εκτός από αυτήν που φτιάξαμε;
Η Κιβωτός
Ο κόσμος καταρρέει
κι εσύ κυνηγάς
πεταλούδες για συλλογή
Παναγιώτης Καραβασίλης, Έρωχο καράβι
Υπάρχει άραγε κάποια άλλη Ελλάδα εκτός από αυτήν που φτιάξαμε;
Μιά κατακερματισμένη κοινωνία, η οποία αρνείται και να εξορθολογισθεί/εκσυγχρονισθεί, υποκριτικά αναφερόμενη στην "επαναστατική της παράδοση" [;] και την περιούσια [;] προέλευσή της. Μιά λασπωμένη και λασπολογούσα πολιτική τάξη,η οποία χρησιμοποιεί παντός είδους ντεσπεράντος σκανδαλοθήρες ή σκανδαλοσκεπαστές.
Λογοκρίνουμε…
Μοναχοί, μόνοι κι αδιόρθωτοι
Για μιά μοναξιά ματώσαμε τα χείλια μας
χυδαιολογήσαμε,κοιμηθήκαμε αγκαλιά
μ’ένα μαχαίρι κάτω από το στρώμα.
Για μιά μοναξιά μέσα στην πόλη και μέσα μας
Αλέξης Μπίστικας, Για μιά μοναξιά
Στην κοινωνία των μοναχικών [και συνήθως ατομιστών]πολιτών [;] η μόνιμη απειλή της ανασφάλειας [πραγματικής ή κατασκευασμένης] προκαλεί ψυχοσυναισθηματικές αλλά και πολιτικές αναταράξεις. Ενώ ‘η προστασία της ύπαρξης’ συνιστούσε ανέκαθεν το πρωταρχικό…
Η “δικαιοσύνη” του δρόμου: Ποιός δικάζει ποιόν;
Μου είπαν πως είχες πεθάνει
Ποιόν να πιστέψω
Χάθηκες ξαφνικά χωρίς να πείς ούτε λέξη
Χωρίς ν’αφήσεις ούτε ένα σημείωμα
Νάσος Βαγενάς, Θάνατος στα Εξάρχεια
Η εγκληματικότητα του δρόμου,ιδίως των νέων,έχει απασχολήσει την Εγκληματολογία είτε σε σχέση με το περιθώριο ,είτε σε σχέση με τις συμμορίες.
Κλοπές,χρήση ουσιών,πορνεία,βανδαλισμοί,ευκαιρίες δράσης ως criminal ή social capital,μαθητεία στην παρανομία κι εντέλει ‘ αποκλίνων τρόπος…
Τα παιδιά των άλλων;
Τα παιδιά των άλλων;
- μυθιστορήματα και σχολική βία –
«Για να μην αφήσεις τους άλλους να σε πληγώσουν, πλήγωσέ τους εσύ πρώτος. Μην τους αφήσεις να σε χρησιμοποιήσουν άλλο. Είσαι δυνατός. Δε νοιάζεσαι για τίποτα. Κάνε τον εαυτό σου έτσι που να μη σε νοιάζει.»
Γκράχαμ Γκάρντνερ, Ποιος είναι ο Έλιοτ;
Στο άρθρο αυτό δεν θα ασχοληθούμε με…
Εμείς κι εκείνοι
Κι έτσι
τόσο απλά
φτιάχνουμε εμείς
μόνοι μας
τα σύνορα της ζωής μας
Λεωνίδας Μπόμπας, Καθημερινό
Όσο δύσκολο κι αν είναι σήμερα να εντοπίσεις τον πραγματικό ‘εχθρό’,να τον αισθανθείς σαν τέτοιο και να του [συμπερι]φερθείς ανάλογα,αφού Κράτος,κοινωνία,κόμματα,πολιτικοί,συμπολίτες γίνονται και ξεγίνονται φίλοι,σύμμαχοι κι αντίπαλοι κατά περίπτωση,άλλο τόσο δύσκολο είναι να παραδεχτείς ότι η βασική διάκριση στη χώρα μας δεν είναι αριστερός/δεξιός αλλά…
Κινηματογράφος και έγκλημα
Από τους συμβολικής σημασίας φόνους της αρχαίας τραγωδίας, όπου λειτουργούσε το φαντασιακό του θεατή, περάσαμε σε αιματοχυσίες και βαρβαρότητες επί σκηνής. Από το φόνο που εκφράζει συγκρούσεις ψυχής περάσαμε σε παράλογες (εν είδει «φρενίτιδας») ανθρωποθυσίες στις οποίες τα κίνητρα δεν είναι πάντοτε ξεκαθαρισμένα.
Εξ ου και τα πολλά ερωτήματα.
Ερώτημα 1°:
Ο κινηματογράφος αντιγράφει τη ζωή ακόμα και…
