«Τα επιδόματα δεν έχουν αυξηθεί εδώ και 13 χρόνια, τη στιγμή που έχουμε βιώσει απανωτές κρίσεις»
Αόρατο το 10%-15% της κοινωνίας
Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς γιατί δεν βλέπουμε ανάπηρους πολίτες σε μία καφετέρια ή σε ένα πάρκο στην Ελλάδα; Παρότι αντιπροσωπεύουν το 10%-15% της κοινωνίας (όλο το φάσμα της αναπηρίας), είναι αόρατοι, ένα σπάνιο είδος για τα μάτια του κόσμου. Αντιθέτως, στο εξωτερικό θα δεις ότι κυκλοφορούν ανάπηροι. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ελληνικές πόλεις είναι από τις πλέον εχθρικές στους ανθρώπους που είναι χρήστες αμαξιδίου, μπαστουνιού κ.λπ. Η έξοδος είναι μια δοκιμασία. Δεν βγαίνουν επειδή δεν θέλουν, αλλά γιατί φοβούνται.
Ο Γιώργος Χρηστάκης μιλάει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής
Ο Γιώργος Χρηστάκης, γενικός γραμματέας του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών, μιλάει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής με αφορμή την κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη και μεταφέρει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ανάπηροι πολίτες. «Για την Πολιτεία, η πρόσβαση είναι να φτιάξουμε τα κεντρικά σημεία της πόλης. Αν δεν ξεκινάει η πρόσβαση από τη γειτονιά, πώς θα φτάσεις στο εμπορικό κέντρο; Η προσβασιμότητα είναι μια αλυσίδα» εξηγεί. Αποκορύφωμα των προβλημάτων είναι αυτή η κυβέρνηση, η οποία έχει φέρει τα ΑμεΑ στο όριο της φτωχοποίησης, σε μία κατάσταση που δεν έχει ξαναζήσει το αναπηρικό κίνημα.
Σύμφωνα με τον Γ. Χρηστάκη, το πρώτο κομμάτι των διεκδικήσεων του αναπηρικού κινήματος είναι το οικονομικό. Τα επιδόματα δεν έχουν αυξηθεί εδώ και 13 χρόνια, τη στιγμή που έχουμε βιώσει απανωτές κρίσεις. «Το παρατηρούμε και από τα φαγητά που φέρνουν στον σύλλογο διάφοροι φορείς. Πριν από έναν χρόνο ήταν πολύ λίγα και συγκεκριμένα τα άτομα που έρχονταν. Πλέον δεν φτάνει το φαγητό» τονίζει, προσθέτοντας ότι το κόστος ζωής του ανάπηρου είναι τριπλάσιο από το κόστος οποιουδήποτε πολίτη, ακριβώς γιατί οι ανάγκες του είναι περισσότερες. Αυτό δεν είναι κάποιο αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά προκύπτει από πολυετείς μελέτες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Εργαλεία αξιοπρέπειάς των αναπήρων
Παράλληλα, τα εργαλεία αξιοπρέπειάς των αναπήρων (αμαξίδια, προσθετικά μέλη κ.λπ.) είναι πανάκριβα και η συμμετοχή του κράτους ελάχιστη, περίπου στο 25%. «Είναι πολύ λίγο μπροστά σε αυτά που πρέπει εμείς να βάλουμε από την τσέπη μας. Το αίτημά μας είναι να παρέχονται είτε δωρεάν είτε μία πολύ μικρή συμμετοχή. Το δικό μου αμαξίδιο κάνει 4.000 ευρώ, άρα πρέπει να έχω αυτό το ποσό πάντα στην άκρη για να το πληρώσω αν χρειαστεί. Αν κάποιος δεν τα έχει; Είναι και ταξικό το ζήτημα. Άνθρωποι που έχουν οικονομική άνεση διαχειρίζονται πολύ πιο εύκολα την αναπηρία» υπογραμμίζει ο Γιώργος Χρηστάκης.
Ο προσωπικός βοηθός είναι ένα έμψυχο εργαλείο, ένας άνθρωπος που μπορεί να βρίσκεται δίπλα στον ανάπηρο, αλλά δεν παρέχει νοσηλευτικές υπηρεσίες. Ωστόσο, δεν έχει καθοριστεί το ακριβές πλαίσιο. «Δεν ξέρουμε αν θα είναι στις αρμοδιότητες να κάνει μπάνιο ή να βοηθάει στην τουαλέτα. Αν δεν είναι, θα πρέπει να έχει και άλλους ανθρώπους» σημειώνει ο Γ. Χρηστάκης. Ο προσωπικός βοηθός ξεκινάει τώρα στην Ελλάδα, αλλά δεν υπάρχει καμία εκπαίδευση, ενώ προκύπτουν και ζητήματα επιλογής. Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Παραπληγικών ζητάει να έχει το ελεύθερο ο ανάπηρος να επιλέξει αυτόν που εμπιστεύεται. Είτε γιατί είναι οικείο πρόσωπο είτε γιατί είναι δύσκολο για έναν ξένο να ικανοποιήσει κάποιος προσωπικές ανάγκες.
Χωρίς Πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εργασία, στον πολιτισμό
Η πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στην εκπαίδευση, στις μεταφορές και στον Πολιτισμό μπορεί να μοιάζει δεδομένη, αλλά δεν είναι για όλους. Τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν πρόσβαση ούτε στο περιβάλλον ούτε στο περιεχόμενο εργασίας. Αυτό αποτυπώνεται στο γεγονός ότι το 75%-80% των αναπήρων είναι άνεργοι. Στην εκπαίδευση δεν υπάρχουν μηχανισμοί κατάλληλοι για να μπορεί ένας ανάπηρος μαθητής να εντάσσεται στο πρόγραμμα ενός σχολείου. Επίσης είναι δύσκολο να κοινωνικοποιηθεί, καθώς απομονώνεται και κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων, εκεί που γίνεται η συνύπαρξη και η αμφίδρομη εξοικείωση. Η μετακίνηση με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι ένας Γολγοθάς. «Δεν υπάρχει τρόπος να μπούμε στα λεωφορεία. Είτε γιατί δεν λειτουργεί η ράμπα που υπάρχει σε κάποια λεωφορεία είτε γιατί δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα πεζοδρόμια» αναφέρει ο Γιώργος Χρηστάκης και προσθέτει ότι αυτό αποθαρρύνει τον κόσμο να κινηθεί. Μάλιστα, επισημαίνει ότι είναι απλό να λυθεί, αφού στο εξωτερικό το σύστημα δουλεύει.
Ο Γιώργος Χρηστάκης έχει μεικτή συμπεριληπτική ομάδα σύγχρονου χορού περίπου 20 χρόνια. Έτσι ξέρει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες των ΑμεΑ στον χώρο του Πολιτισμού. «Στη χώρα που έχει γεννήσει το θέατρο, αν επισκεφτούμε το σύνολο των θεάτρων, θα δούμε ότι είναι αδύνατον σχεδόν να πλησιάσουμε. Η προσβασιμότητα δεν αφορά μόνο τους θεατές. Υπάρχουμε και εμείς, οι ανάπηροι καλλιτέχνες που πρέπει να ανέβουμε στη σκηνή, να πάμε στο παρασκήνιο, να αλλάξουμε, να προετοιμαστούμε. Το θέατρο πρέπει να λειτουργεί σε όλη του την κλίμακα, καθολικά προσβάσιμο».
Εκτός ΕΟΠΥΥ οι κοινωνικοί φορείς διά χειρός Πλεύρη
Ενώ τα άτομα με αναπηρία διεκδικούν ίση μεταχείριση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο Θάνος Πλεύρης προχώρησαν σε μία απόφαση που θυμίζει άλλες εποχές. Συγκεκριμένα, η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) δεν θα έχει πλέον εκπροσώπηση στο Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ, για πρώτη φορά στην ιστορία του οργανισμού. Εκτός από απαράδεκτη και αντιδημοκρατική, η συγκεκριμένη αλλαγή παραβιάζει την εθνική και τη διεθνή νομοθεσία. Συγκεκριμένα, στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες αναφέρεται ότι «κατά την ανάπτυξη και εφαρμογή της νομοθεσίας και των πολιτικών, για να εφαρμοστεί η παρούσα Σύμβαση και σε άλλες διαδικασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν ζητήματα σχετικά με τα άτομα με αναπηρίες, τα Συμβαλλόμενα Κράτη θα συμβουλεύονται συνεχώς και θα εμπλέκουν ενεργά τα άτομα με αναπηρίες».
Επίσης, στην ελληνική νομοθεσία σημειώνεται ότι «κάθε φυσικό πρόσωπο ή Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου υποχρεούται να διασφαλίζει την ισότιμη άσκηση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ στο πεδίο των αρμοδιοτήτων ή δραστηριοτήτων του, λαμβάνοντας κάθε πρόσφορο μέτρο και απέχοντας από οποιαδήποτε ενέργεια ή πρακτική που ενδέχεται να θίγει την άσκηση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ».
Επιπρόσθετα, η μη συμμετοχή της ΕΣΑμεΑ στο Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ έρχεται σε πλήρη αντίθεση και με τις Τελικές Παρατηρήσεις της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες στην έκθεσή της για την εφαρμογή της Σύμβασης από την Ελλάδα. Μάλιστα, μιλώντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής, ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ Ιωάννης Βαρδακαστάνης επισημαίνει ότι ο Θ. Πλεύρης δεν άφησε εκτός Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ μόνο τους ίδιους, αλλά όλη την κοινωνική εκπροσώπηση. Έτσι, το νέο Δ.Σ. απαρτίζεται μόνο από μέλη που ελέγχονται από τον Θ. Πλεύρη.
Πηγή: www.avgi.gr
