Λογότυπο Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών με δύο θεατρικές μάσκες και η φράση Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών

Αθήνα, 7/4/2021

Μετά την συνεδρίαση της 20ής Μαρτίου 2021, οπότε και εξετάστηκε η απεσταλμένη προς το ΣΕΗ καταγγελία της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών, το ΣΕΗ αποφάσισε την δημοσιοποίηση της κάτωθι ανακοίνωσης, ταυτόχρονα κοινοποιούμενης στο Υπουργείο Πολιτισμού, το Εθνικό Θέατρο και τα ΜΜΕ, ευελπιστώντας στην έναρξη δημόσιου διαλόγου σχετικά με το φλέγον ζήτημα προσβασιμότητας στην Τέχνη και διασφάλισης ίσων δικαιωμάτων τόσο καλλιτεχνών, όσο και κοινού με αναπηρία.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΕΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Οι εποχές αλλάζουν και πρέπει να τις αφουγκραζόμαστε.

Με αφορμή την καταγγελία της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών κατά του σκηνοθέτη & τέως καλ/κού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ. Στάθη Λιβαθινού (και λαμβάνοντας υπόψιν την από 17/3/2021 δημόσια απάντηση του τελευταίου), το ΣΕΗ δηλώνει αλληλέγγυο στα αιτήματα των συναδέλφων μας.

Παρότι, εν έτει 2021, ο χώρος του θεάτρου θα έπρεπε αυτονόητα να συμπεριλαμβάνει όλους, όλες και όλα, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και αναπηρίας, ως θεμελιώδη ανάγκη, προκειμένου να εμπλουτίζεται από την ανθρώπινη ποικιλομορφία, πολυφωνία και ετερότητα, είναι φανερό πως τίποτα στην πραγματικότητα δεν έχει ουσιαστικά προχωρήσει. Και παρότι αποσύρθηκε ο όρος περί «αρτιμέλειας» ως προϋπόθεσης για τις καλλιτεχνικές σχολές, στην πράξη, η ένταξη των ανάπηρων στη δημιουργική διαδικασία μοιάζει να αργεί πολύ να αποτελέσει κανονικότητα. Καλούμαστε έτσι, δυστυχώς, να μιλήσουμε για κάποια πράγματα που θα έπρεπε όλοι μας να θεωρούμε δεδομένα. Πράγματα που θα έπρεπε να μην χρειάζεται να τα συζητήσουμε, να τα εξηγήσουμε.

Βρισκόμαστε αντιμέτωπες/ οι με τη θλιβερή παραδοχή πως η ελληνική (θεατρική και μη) κοινωνία εξακολουθεί να θεωρεί «εξωτική» την ύπαρξη των ανάπηρων επί σκηνής, να τη θεωρεί θέαμα ειδικού βάρους, παρότι χιλιάδες ανάπηροι καλλιτέχνες -συνήθως μέσα από ανεξάρτητες ομάδες- έχουν αποδείξει ανά τα χρόνια, έμπρακτα, ότι η σκηνή τους ανήκει εξίσου, δικαιωματικά, κάτι που αποδεικνύει φυσικά ότι η κοινωνία μας εξακολουθεί να είναι στη ρίζα της μισαναπηρική και οπισθοδρομική.

Φτάσαμε στο 2021 για να θεωρούμε πρωτοπορία την προσβασιμότητα στο χώρο του θεάτρου, τη στιγμή που ακόμα και οι χώροι που έχουν φροντίσει γι αυτήν είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και περιορίζονται στην πρόσβαση του κοινού. Αλλά κι αυτό είναι ένα πολύ μικρό βήμα -σε σχέση με τη μεγάλη εικόνα- που μάλιστα χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να θεωρηθεί αυτονόητη ανάγκη- πάντα ακολουθώντας φοβερά καθυστερημένα τους συγγενείς Ευρωπαίους- και που πάλι φυσικά, δεν γίνεται από όλους. Ειδικά στον χώρο της τέχνης αυτά τα θέματα θα έπρεπε να τα έχουμε λύσει πολύ καιρό τώρα.

Αν δεν αλλάξει άμεσα το πλαίσιο, δεν θα αλλάξει και η κοινωνία μας. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, κατά τον οποίο πάντα κάποιος δεν θα είναι έτοιμος, πάντα κάποιος άλλος θα φταίει και ποτέ εμείς. Όμως τώρα πια η ευθύνη δεν μπορεί να ανατεθεί αλλού. Είμαστε όλες, όλοι και όλα υπεύθυνα/οι/ες για αυτή τη ριζική αλλαγή. Άμεσα. Τώρα.

Άμεσα, λοιπόν, διεκδικούμε:

-από τους εκάστοτε επικεφαλής, διευθυντές δραματικών σχολών την έμπρακτη άρση του όρου της αρτιμέλειας, κάτι που σημαίνει πως ισότιμα όλες, όλοι και όλα θα μπορούν να περάσουν από την ακροαματική διαδικασία εισαγωγής.

-από το Υπουργείο την άμεση χρηματοδότηση, ούτως ώστε όλα τα θέατρα της χώρας να δημιουργήσουν τις κατάλληλες υποδομές για να έχουν απόλυτη πρόσβαση τόσο οι θεατές στις παραστάσεις, όσο και οι ανάπηροι καλλιτέχνες στις ακροάσεις, τις πρόβες και φυσικά στους χώρους των παραστάσεων. Παράλληλα, διεκδικούμε την άμεση χρηματοδότηση ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο ενταξιακής και συμπεριληπτικής εκπαίδευσης και για τους ίδιους τους καθηγητές των δραματικών σχολών.

Επίσης, διεκδικούμε άμεση χρηματοδότηση ώστε με τις κατάλληλες υποδομές να κάνουμε το ίδιο μας το Σωματείο προσβάσιμο σε όλες, όλους και ολα.

-από τους σκηνοθέτες και δημιουργούς να ενημερωθούν σχετικά με το τι συνιστά ο όρος ένταξη και συμπερίληψη στο θέατρο, τι έχει γίνει μέχρι τώρα στο θέατρο παγκοσμίως που να συμπεριλαμβάνει κάθε ετερότητα και καλούμε να οραματιστούν ένα νέο θέατρο πολυμορφίας και όχι μόνο προδιαγραφών στείρας αρτιότητας και αριστείας.

-από τους διευθυντές κρατικών και επιχορηγούμενων θεάτρων να αρχίσουν να συμπεριλαμβάνουν στους θιάσους τους ισότιμα ηθοποιούς ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και αναπηρίας.

Είναι ώρα εμείς οι ίδιοι, επίσης, να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μέσα από τα κουτάκια που οι κρατικοί μηχανισμοί μας επιβάλλουν καθημερινά και να παλεύουμε καθημερινά για μία άλλη κοινωνία, συμπεριληπτική σε όλα της τα επίπεδα.

Για ένα θέατρο εξ ορισμού δημοκρατικό, διαμετρικά αντίθετο στον φασισμό.

Στα πλαίσια αυτά, το ΣΕΗ άμεσα θα ξεκινήσει διαβούλευση με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών, ώστε ο αγώνας τους να ενδυναμωθεί, να αποκτήσει – όσο το δυνατόν – μεγαλύτερη ορατότητα και να οδηγήσει σε έμπρακτα αποτελέσματα.

Ίσα δικαιώματα, σημαίνει ίσα δικαιώματα. Τίποτα λιγότερο.


Παράλληλα, δημοσιεύουμε και κείμενο της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών:

ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Εμείς, οι ανάπηροι καλλιτέχνες στεκόμαστε στο πλευρό όλων των καλλιτεχνών στον αγώνα που δίνουμε για τη στήριξη των εργαζομένων στις τέχνες από την κυβέρνηση, με όρους αξιοπρέπειας και συμπερίληψης.

1. Δηλώνουμε την αντίδρασή μας στην απαξίωση των εργαζόμενων του πολιτισμού και στην απουσία οποιουδήποτε κυβερνητικού σχεδίου για τους χιλιάδες ανθρώπους που απασχολούνται και προσφέρουν στον χώρο αυτό, συμπεριλαμβανομένων και των ανάπηρων καλλιτεχνών και όσων ανήκουν στις «ευπαθείς ομάδες».

2. Δηλώνουμε πως καταδικάζουμε τη διαρκή μισαναπηρική απαξίωση των ανάπηρων καλλιτεχνών και τη στρατηγική απομάκρυνσης και παρεμπόδισής τους να εργάζονται και να εκπαιδεύονται στις τέχνες του πολιτισμού.

Υπενθυμίζουμε ότι η άρση του αναχρονιστικού όρου περί αρτιμέλειας σε προεδρικά διατάγματα δεν συνιστά ουσιαστική πρόσβαση των αναπήρων στις θεατρικές σπουδές, δίχως την ουσιαστική αναδόμηση του εκπαιδευτικού πλαισίου για την ένταξη των ανάπηρων σπουδαστών και την ανάλογη τροποποίηση των αιθουσών διδασκαλίας και των εργαλείων ισότιμης πρόσβασης (όπως διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, βιβλία σε γραφή Braille για τους τυφλούς σπουδαστές κ.α.).

3. Αξιώνουμε την εφαρμογή ποσόστωσης για τους ανάπηρους/ες σπουδάστριες/ες, ώστε να αναγνωριστεί έμπρακτα ο διαχρονικός και ρατσιστικός αποκλεισμός και να διασφαλιστεί η εισαγωγή των αναπήρων στη σχολή.

4. Αξιώνουμε τη συνυπευθυνότητα των μη αναπήρων καλλιτεχνών απέναντι σε κάθε φαινόμενο μισαναπηρισμού που συναντάμε στις καθημερινές πράξεις των σωματικά ικανών οι οποίες εμφανίζονται είτε ως προκατάληψη, είτε ως εκδήλωση εχθρικών κοινωνικών συμπεριφορών και οδηγούν στην περιθωριοποίηση και στον διαχωρισμό των αναπήρων σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής.

5. Δηλώνουμε την επιτακτική ανάγκη συμμετοχής μας στα καλλιτεχνικά σωματεία και συλλόγους που αφορούν την τέχνη μας (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, Σκηνοθετών, Χορευτών-Χορογράφων, Σεναριογράφων, Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος κ.α.) και για το λόγο αυτό απαιτούμε την άμεση χρηματοδότησή τους από το κράτος για τη δημιουργία συνθηκών προσβασιμότητας για όλα τα ανάπηρα και εμποδιζόμενα μέλη τους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη συμμετοχή μας σε αυτά.

Οι ζωές των αναπήρων καλλιτεχνών μετράνε.

“Ο/η πραγματικός καλλιτέχνης, ανάπηρος ή μη, δεν είναι εκείνος/η που κατακρεουργείται από το “κτήνος”, αλλά αυτός/η που με κόπο καταφέρνει τελικά να το δαμάσει”.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ του ΣΕΗ

Ο Πρόεδρος
Σπύρος Μπιμπίλας

Ο Γενικός Γραμματέας
Άρης Λάσκος

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή