Α. Λοβέρδος στο meallamatia.gr : “Nέα αντίληψη στο κοινωνικό κράτος”

Λοβέρδος: Οι ανάπηροι δεν ζητάνε βοήθεια. Μιλούν για δικαιώματα.

Μια ιδιόμορφη «μάχη» για την Προεδρία του τρίτου κόμματος της Ελληνικής Βουλής, του ΚΙΝΑΛ, βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες εβδομάδες. Ενώ είχαν δρομολογηθεί εκλογικές διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, η πρόεδρος Φώφη Γεννηματά εισήχθη στον Ευαγγελισμό το βράδυ της Δευτέρας 11 Οκτωβρίου και σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση « με συμπτώματα ατελούς ειλεού. Μετά από εκτενείς εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση οφείλεται σε υποτροπή της βασικής της νόσου». Η ίδια προχώρησε σε δήλωση για το θέμα, αναφέροντας ότι η κατάσταση της υγείας της δεν της επιτρέπει την συμμετοχή στις διαδικασίες για την Προεδρία του ΚΙΝΑΛ. Επικράτησε ένα προφανές «μούδιασμα» στο εσωτερικό του κόμματος και μεταξύ των υποψηφίων για την Προεδρία αλλά και στο σύνολο του Ελληνικού λαού δεδομένου ότι η Φώφη Γεννηματά ήταν ιδιαίτερα αγαπητή ως προσωπικότητα, ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις.

Η κατάσταση της υγείας της επιβαρύνθηκε ραγδαία και η Φώφη Γεννηματά, απεβίωσε στις 25 Οκτωβρίου. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα θλίψης και πένθους, αποφασίστηκε ότι οι διαδικασίες θα έπρεπε να προχωρήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε με τον ορισμό Προσωρινού Προέδρου και κάποια αναβολή των εκλογικών διαδικασιών , είτε με την υποβολή επίσημων υποψηφιοτήτων και χωρίς αναβολές.

Η κατάσταση ήταν οπωσδήποτε περίεργη, πολλά ονόματα «έπεσαν στο τραπέζι», άρχισε μια συζήτηση για τη διεξαγωγή ενός η περισσότερων debates, αποφάσεις ελήφθησαν, αποφάσεις άλλαξαν, υποψηφιότητες αποσύρθηκαν, δημοσκοπήσεις είδαν το φως της δημοσιότητας…..

Αυτή τη στιγμή τα επιτελεία των έξι υποψήφιων αρχηγών του Κινήματος Αλλαγής, κινούνται με πυρετώδεις ρυθμούς ενώ οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στους κ.κ. Ανδρουλάκη και Λοβέρδο. Το meallamatia.gr ζήτησε μερικές απαντήσεις, γύρω από συγκεκριμένα θέματα του χώρου της Αναπηρίας και του Αναπηρικού Κινήματος από τον Ανδρέα Λοβέρδο, βουλευτή, πρώην υπουργό, «πολιτογραφημένο» στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει δηλώσει συγκεκριμένα ότι «Θα ανακτήσουμε τα σύμβολά μας και το όνομά μας γιατί το ΚΙΝΑΛ σήμερα είναι πλέον το ΠΑΣΟΚ και δεν έχουμε κανέναν λόγο να ντρεπόμαστε για το όσα προσφέραμε στον τόπο».

Οι ερωτήσεις μας και οι απαντήσεις του κ. Λοβέρδου:

– Στις τελευταίες Ευρωεκλογές, υποψήφιος με το ΚΙΝΑΛ ήταν ο Πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας ΑμεΑ και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Forum ΑμεΑ κ. Γιάννης Βαρδακαστάνης, ο οποίος δεν εξελέγη Ευρωβουλευτής με το Κόμμα σας. Μάλιστα πολλοί λένε ότι δεν έλαβε και τον προσδοκώμενο αριθμό ψήφων. Αυτό σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου που πρώτο προσέγγισε οργανωμένα το Αναπηρικό Κίνημα, έχει πλέον αποσυνδεθεί από αυτή τη μεγάλη κοινωνική ομάδα;

Ας μην αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους με αναπηρίες με όρους κομματικού ακροατηρίου ή συνδικαλιστικού φορέα. Διαφωνώ. Είναι πολίτες αυτής της δημοκρατίας – που τους αδικεί ακόμα – και λειτουργούν με την αυτοτέλεια της πολιτικής ταυτότητας ενός εκάστου. Δεν χρειάζονται επομένως πολιτική ποδηγεσία όπως δεν χρειάζονται κοινωνικούς ευφημισμούς. Ως ΠΑΣΟΚ ανοίξαμε δρόμους για τους ανάπηρους συμπολίτες μας, θυμίζω χαρακτηριστικά την πρόβλεψη για την ποσόστωση των θέσεων στις προσλήψεις του ΑΣΕΠ με τον 2643/98. Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να κάνω και την απαραίτητη αυτοκριτική: δεν υλοποιήσαμε τις διατάξεις αυτού του νόμου, παραδομένοι στην ακινησία της γραφειοκρατίας. Για αυτό και για πολλά άλλα λέω ότι προτεραιότητά μας είναι να χτυπήσουμε τη γραφειοκρατία που κάνει αναποτελεσματικό το κράτος και ταπεινώνει τους πολίτες. Ξέρετε, δεν αρκεί η επιλεκτική πολιτική βούληση. Άντε να ξεκολλήσεις ένα θέμα. Την ίδια στιγμή υπάρχουν δεκάδες άλλα που βαλτώνουν. Αυτό που μετράει η συνολική διάθεση για σύγκρουση με ό,τι μας κρατά καθηλωμένους: ως κράτος, ως πολίτες, ως φορολογούμενους, ως αναπήρους κ.ο.κ. Και αυτό στέλνω ως μήνυμα και προς τους ανάπηρους συμπολίτες μου: ελάτε μαζί μας να δώσουμε αυτό τον αγώνα για την αξιοπρέπεια του καθενός μας και τελικά της κοινωνίας μας.

– Πώς κρίνετε ως δικηγόρος, ως πρώην Υπουργός και ως πολιτικός με μακρόχρονη εμπειρία, το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Αναπηρία που προωθεί η Κυβέρνηση;

Θα είμαι ακριβοδίκαιος. Είναι σημαντική πρωτοβουλία, τουλάχιστον υπό την έννοια ότι η Πολιτεία δηλώνει τη βούληση για μια συνολική αντιμετώπιση των ζητημάτων της αναπηρίας. Ακόμη και συμβολικά δείχνει ένα πρόταγμα. Όμως για να το κρίνουμε θα πρέπει να κοιτάξουμε στους όρους υλοποίησης. Κι εκεί φαίνονται οι ανεπάρκειες. Παρ΄ ότι πατάει στους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης οι δράσεις είναι φτωχές και περιορισμένες. Αν δείτε τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Εργασίας θα βρείτε ότι για την αναπηρία διατίθενται μόλις 44,5 εκατ. ευρώ από τα 2,6 δισ. των πόρων που απορροφά από το Ταμείο Ανάκαμψης. Και όχι σε ετήσια βάση αλλά σε βάθος χρόνου. Κυρίως όμως δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη για το πώς θα συνεχιστούν αυτές μετά την λήξη της χρηματοδοτικής περιόδου από αυτό το Ταμείο. Είναι αυτό που λέω ότι η ΝΔ είναι δήθεν μεταρρυθμιστικό κόμμα: περιφέρει εντυπωσιακούς τίτλους μεταρρυθμίσεων χωρίς να προβλέπει περιεχόμενο.

– Ως πολύ πιθανός αρχηγός κόμματος –εάν εκλεγείτε- πώς αισθάνεστε απέναντι στο Αναπηρικό Κίνημα αλλά και το ένα εκατομμύριο αναπήρων που υπάρχουν στην Ελλάδα; Υπάρχει προσπάθεια για εξίσωση δικαιωμάτων, υπάρχει αναμόρφωση του τρόπου αντιμετώπισης των αναπήρων από τις κυβερνήσεις και τις Αυτοδιοικητικές «εξουσίες» που μεσολάβησαν ; Έχουν ληφθεί οι απαραίτητες αποφάσεις για εξομάλυνση των καθημερινών προβλημάτων των αναπήρων; Υπάρχει κάτι που σκέπτεστε να εξαγγείλετε ως θέση του κόμματός σας;

Τα πράγματα πηγαίνουν προς το καλύτερο από ό,τι ήταν 20 χρόνια πριν αλλά τα απαραίτητα δεν έχουν ακόμη γίνει. Αν θέλετε ό,τι προχωράει, προχωράει επειδή η κοινωνία έχει κάνει βήματα μπροστά όχι πάντα το κράτος. Δεν θα δημαγωγήσω σε αυτό, η ευθύνη είναι διάχυτη στο πολιτικό σύστημα. Όπως διάχυτες είναι και οι καλές πρακτικές, αν και όπως είπα ανεπαρκείς ακόμα. Στη δική μου σκέψη είναι όχι πώς θα στηρίξουμε παθητικά με ευκαιριακά και συνήθως γλίσχρα βοηθήματα τους ανάπηρους συμπολίτες μας. Δεν ζητάνε βοήθεια, για δικαιώματα μου μιλούν όταν τους συναντώ. Δικαιώματα που στην καρδιά ενός δυτικού νομικού μιλάνε ως εμπλουτισμός της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και στην καρδιά ενός σοσιαλδημοκράτη πολιτικού ως ανάγκη συμπερίληψής τους στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Για αυτό μιλάω για νέα αντίληψη στο κοινωνικό κράτος: όχι στην αναλώσιμη παροχολογία – ναι στην οικοδόμηση προϋποθέσεων για όλους. Στήριξη για να χαράξει ο καθένας τη δική του διαδρομή στη ζωή, όχι να στέκεται στην προκαθορισμένη ουρά μιας περιορισμένης προτεραιότητας στην εφήμερη ανακούφιση.