Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία είχε ο βασιλιάς Ριχάρδος ο A’ της Αγγλίας που επονομάστηκε Λεοντόκαρδος λόγω του θάρρους του στο πεδίο της μάχης.
Ήταν τρίτος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Β΄ και της Ελεωνόρας της Ακουιτανίας, από τους ηγέτες της Γ΄ Σταυροφορίας και ένας από τους διασημότερους μονάρχες της μεσαιωνικής Ευρώπης.
Και εδώ αρχίζουν τα …ενδιαφέροντα.
Γεννήθηκε στην Οξφόρδη αλλά:
⇒ Ήταν Γάλλος όπως όλη η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας.
⇒ Από τη μητέρα του χρίστηκε δούκας της Ακουιτανίας και κόμης του Πουατιέ.
⇒ Εκπαιδεύτηκε σαν Γάλλος και έγραψε στη γαλλική γλώσσα πολλά ποιήματα, ενώ αδιαφόρησε ακόμα και να μάθει την αγγλική γλώσσα.
⇒ Χαρακτηρίζεται και ως ο «απών βασιλιάς», επειδή από τα 10 χρόνια που βασίλεψε, έζησε μονάχα έξι μήνες σε αγγλικό έδαφος
⇒ Απεχθανόταν την Αγγλία λόγω του άσχημου καιρού της .
⇒ Ονομάστηκε Λεοντόκαρδος λόγω του θάρρους του στο πεδίο της μάχης ενώ θεωρείτο και ιδιαίτερα ελκυστικός από την παιδική του ηλικία και λάτρης των ωραίων γυναικών.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα «σελίδα» της πορείας του:
Όταν στέφθηκε βασιλιάς διέταξε να βγουν έξω από την αίθουσα στέψης όλοι οι Εβραίοι, αλλά μερικοί επανήλθαν με δώρα στο βασιλιά προκειμένου να τους δεχτεί. Τότε οι αυλικοί άρχισαν να μαστιγώνουν τους Ιουδαίους και αμέσως διέρρευσε ψευδώς η φήμη στο Λονδίνο ότι ο βασιλιάς Ριχάρδος Α΄ διέταξε τη σφαγή όλων των Ιουδαίων. Ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι ονόμασε τον Ριχάρδο όργανο του σατανά.
Με την εμπλοκή του στην Τρίτη Σταυροφορία αλλά και σε άλλους πολέμους και συρράξεις , κέρδισε το προσωνύμιο «Λεοντόκαρδος» λόγω του θάρρους και της αποφασιστικότητάς του στη μάχη.
Αλλά ο θάνατός του, μόνο βασιλικός δεν ήταν.
Ήταν όμως άλλη μια απόδειξη της γενναιότητάς του. Ένας αγρότης βρήκε σε χωράφι έναν μεγάλο θησαυρό από χρυσά νομίσματα και αγάλματα. Ο φεουδάρχης της περιοχής αρνήθηκε όπως όφειλε να παραδώσει τον θησαυρό στον βασιλιά Ριχάρδο, που αποφάσισε με στρατιωτικά μέσα να καταλάβει το χωριό. Τελικά σε μια επιθεώρησή του στο κάστρο του χωριού, κυκλοφορώντας χωρίς πανοπλία, δέχτηκε βέλη που τον τραυμάτισαν θανάσιμα. Λίγο πριν ξεψυχήσει, διέταξε να του φέρουν μπροστά του το δολοφόνο του: ήταν ένα παιδί που ισχυριζόταν ότι ο Ριχάρδος σκότωσε τον πατέρα του και τους αδελφούς του. Ο Ριχάρδος το συγχώρησε και διέταξε να το αφήσουν να φύγει χωρίς να το πειράξουν. Ο εγκέφαλος του Ριχάρδου τάφηκε στο αββαείο του Σαρρού στο Πουατού, η καρδιά του τοποθετήθηκε στον Καθεδρικό ναό της Ρουέν και το υπόλοιπο σώμα του στο αββαείο του Φοντεβρώ.
