Πίνακας με τον Ναπολέων Βοναπάρτη. Απεικονίζεται ο αυτοκράτορας από τη μέση και πάνω.

Μυθική –στην κυριολεξία- ήταν η πορεία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη , του «μικρόσωμου δεκανέα» από την Κορσική, που το 1787 είχε εξασφαλίσει μια θέση υπαξιωματικού στο γαλλικό πυροβολικό για να γίνει 25 χρόνια αργότερα ο κυρίαρχος στρατηλάτης στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι αναρίθμητες νίκες του, ξεμυάλισαν τον Ναπολέοντα, που άρχισε να «ξεφεύγει» καθώς όσο μεγάλωνε η λαχτάρα του για εξουσία και αίγλη τόσο μεγάλωναν και οι απαιτήσεις του για χρήματα και στρατό.

Έτσι, μόνη επιλογή όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων ήταν να τον πολεμήσουν ενωμένες. Μετά τις ήττες τους στη Ρωσία το 1812 και στη Γερμανία το 1813, οι Γάλλοι αντιμετώπιζαν το 1814 εισβολή. Με την πλάτη στον τοίχο, ο Ναπολέων πολέμησε γενναία, αλλά οι πιθανότητες εναντίον του ήταν πολύ μεγάλες, ενώ το σύστημα της επιστράτευσης κατέρρευσε μπροστά σε μια συνολική άρνηση υπακοής προς το καθεστώς ή προς την υλοποίηση των πολιτικών του.

Τελικά, ο Ναπολέων αναγκάστηκε να παραδοθεί στους εχθρούς του στις 6 Απριλίου 1814.

Τι να τον κάνουν πλέον τον μεγάλο Αυτοκράτορα;

Τον εξόρισαν στο μεσογειακό νησάκι Έλβα, όπου διορίστηκε βασιλιάς, ενώ η μοναρχία των Βουρβόνων επέστρεψε στη Γαλλία στο πρόσωπο του Λουδοβίκου ΙΗ΄. Ο εκθρονισμένος Ναπολέων απλώς παρακολουθούσε τις εξελίξεις , χωρίς να έχει υποστεί κακομεταχείριση kαι έχοντας κοντά του 600 στρατιώτες από την Αυτοκρατορική Φρουρά και απόλυτη ελευθερία κινήσεων στο ειρηνικό ιταλικό νησί, σκεφτόταν τις επόμενες κινήσεις του.

Μετά και την αναγκαστική παραίτησή του, ο Ναπολέων έμεινε στην Έλβα 9 μήνες και 21 μέρες μέχρι που «δραπέτευσε» στις 26 Φεβρουαρίου, έχοντας μαζί του την φρουρά του, με ένα μικρό «μπρίκι», αποφάσισε τελικά να επιστρέψει στη Γαλλία και να αποκαταστήσει την αίγλη του. Αποβιβάστηκε στις γαλλικές ακτές –όπου αρχικά του απαγορεύτηκε η είσοδος στην πόλη Αντίμπ, αλλά αφού μεσολάβησε ένα επεισόδιο όπου ο Ναπολέων προκάλεσε μια μονάδα που του έφραζε τον δρόμο να τον πυροβολήσει, στις 5 Μαρτίου η φρουρά της Γκρενόμπλ αποφάσισε να ενωθεί μαζί του. Μόλις πέντε μέρες αργότερα η Λιόν τον υποδέχτηκε επίσης με ασυγκράτητο ενθουσιασμό.

Καθώς η υποστήριξη προς το πρόσωπό του αυξανόταν, ο Λουδοβίκος φοβήθηκε και εγκατέλειψε το Παρίσι, ο Ναπολέων έφτασε εκεί μερικές ώρες αργότερα και εγκαταστάθηκε στα Ανάκτορα του Κεραμικού, όπου έγινε δεκτός από πλήθος αξιωματικών και η γιορτή συνεχίστηκε ως αργά τη νύχτα.

Τι θα μπορούσε να πετύχει ο Ναπολέων επιστρέφοντας στη Γαλλία;

Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ήταν απίθανο να τον αφήσουν να σταθεροποιηθεί πάλι στην εξουσία. Γρήγορα ο Ναπολέων χαρακτηρίστηκε παράνομος κι έτσι άρχισαν προετοιμασίες για μαζική εισβολή στη Γαλλία. Οι πιθανότητες του Ναπολέοντα να νικήσει ήταν πολύ μικρές. Κατά τους ιστορικούς, μόνη του επιλογή ήταν να καταφέρει ένα γρήγορο πλήγμα εναντίον του πλησιέστερου εχθρού. Στις 15 Ιουνίου 1815 εισέβαλε στο Βέλγιο με σκοπό να αιφνιδιάσει τις εκεί αρκετά ευάλωτες δυνάμεις.

Ακολούθησε μια σειρά ανοργάνωτων ενεργειών που κατέληξαν σε αποτυχία. Άρχισε να σκέφτεται την επόμενη κίνηση. Και αυτή θα ήταν μια μάχη στο Βατερλό. Που κατέληξε σε συντριβή του Ναπολέοντα από τις στρατιές του Ουέλλιγκτον και των Πρώσων. Η κυβέρνηση που είχε αφήσει στο Παρίσι τον εκθρόνισε και στις 15 Ιουλίου ο Ναπολέων παραδόθηκε τελικά στους Βρετανούς, οι οποίοι αμέσως τον έστειλαν σε μόνιμη εξορία στο μακρινό νησί της Αγίας Ελένης.

Η φράση «Ήταν το Βατερλώ του» έφτασε μέχρι τις μέρες μας να σημαίνει μια μεγάλη και ντροπιαστική ήττα.

Έμεινε στο νησί Αγία Ελένη στον κόλπο της Γουινέας, όπου και πέθανε στις 5 Μαΐου του 1821. Μεταγενέστερα, ο θάνατός του αποδόθηκε μάλλον σε καρκίνο του στομάχου, καθώς ήδη από την εποχή του Βατερλώ υπέφερε τακτικά από σοβαρούς στομαχικούς πόνους. Γι’ αυτό άλλωστε και οι περισσότερες εικόνες/ ζωγραφιές του τον εικονίζουν με το δεξί του χέρι μέσα από τα κουμπιά της στολής του, επάνω από το στομάχι του.

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή