Ένας από τους πιο διάσημους, πιο ποιοτικούς και πιο επιτυχημένους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου, ο Αμερικανός Μάρλον Μπράντο, που από πολλούς θεωρείται ευρέως ως ο καλύτερος ηθοποιός όλων των εποχών, γεννήθηκε στην Όμαχα της πολιτείας Νεμπράσκα των ΗΠΑ στις 3 Απριλίου του 1924.
Προικισμένος με έμφυτο υποκριτικό ταλέντο, αλλά και ιδιαίτερα ατίθασος ως μαθητής, ο Μπράντο έφυγε ε ηλικία 18 ετών, το 1942, από το σπίτι και την οικογένειά του και κόντρα στις επιθυμίες των γονιών του πήγε στην Νέα Υόρκη για να σπουδάσει ηθοποιία στο New School και κατόπιν στο Actors’ Studio, που διηύθυναν ο Λι Στράσμπεργκ και η Στέλλα Άντλερ. Το 1947, 23 μόλις ετών, ανέλαβε τον ρόλο του Στάνλεϋ Κοβάλσκι στο θεατρικό δράμα του Τενεσί Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος», σε σκηνοθεσία του Ελία Καζάν και αμέσως έγινε γνωστός και αγαπήθηκε από τους Αμερικανούς.
Βραβείο Όσκαρ
Η επιτυχία της θεατρικής αυτής παράστασης, οδήγησε το Ελληνικής καταγωγής Καζαν να μεταφέρει το έργο στον κινηματογράφο το 1951 όταν η καριέρα του νεαρού ακόμη Μπράντο απογειώθηκε . Για τον ρόλο αυτό, καθώς και για τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες «Βίβα Ζαπάτα» (1952) και «Ιούλιος Καίσαρ» (1953), ο Μπράντο προτάθηκε για το βραβείο Όσκαρ. Τελικά, κέρδισε το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου το για τον ρόλο του Τέρρυ Μαλλόυ στην ταινία του Ελία Καζάν «Το λιμάνι της αγωνίας» το 1954.
Σύμφωνα με τους κινηματογραφικούς κριτικούς στα Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στην Ευρώπη, το δραματικό ύφος του ωραίου, ασυμβίβαστου και αυτοκαταστροφικού νέου, που εισήγαγε ο Μπράντο, επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους Αμερικανούς ηθοποιούς, όπως ο Τζέιμς Ντην, ο Πωλ Νιούμαν και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και καθ’ όλη την δεκαετία του 1960, ο Μπράντο πρωταγωνίστησε σε πολλές τουλάχιστον μέτριες ταινίες που δεν ανταποκρίνονταν στο υποκριτικό του ταλέντο. Η επιστροφή του σε σημαντικούς ρόλους έγινε με τις ταινίες του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Ο Νονός» (1972) και «Αποκάλυψη, Τώρα!» (1979).
Για τον ρόλο του Βίτο Κορλεόνε στον Νονό, ο Μπράντο τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ αλλά αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο, παραχωρώντας το βήμα σε μια εκπρόσωπο των Ινδιάνων για διαμαρτυρία όσον αφορά την κακομεταχείριση των αυτοχθόνων Ινδιάνων των ΗΠΑ. Μία άλλη ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε ο Μπράντο και η οποία προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις κριτικών για τον ερωτισμό της, ήταν «Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι» (1976) σε σκηνοθεσία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.
Η προσωπική του ζωή
Η προσωπική ζωή του Μπράντο υπήρξε το ίδιο ταραγμένη με την επαγγελματική του ζωή. Πάλεψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αποκατάσταση των αυτοχθόνων Ινδιάνων των ΗΠΑ. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, από τις συζύγους του, τις ερωμένες του καθώς και από υιοθεσία. Αγάπησε με πάθος την Ταϊτή και έζησε εκεί για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του.
Μετά το «Αποκάλυψη Τώρα», έπαιξε σε 9 ταινίες που μπροστά στις τρομερές επιτυχίες του, πέρασαν αρκετά απαρατήρητες. Φορτωμένος με υπέρογκα χρέη και υπέρβαρος, ο Μάρλον Μπράντο που έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και καρκίνο του ήπατος. Πέθανε Λος Άντζελες την 1η Ιουλίου του 2004 λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας από πνευμονική ινωμάτωση με επισωρευτική καρδιακή ανεπάρκεια, στην ηλικία των 80 ετών.
