Ύδωρ : Το νερό στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Οξειδάνιο : Το νερό κατά χημική ονοματολογία.
Η περισσότερο διαδεδομένη ανόργανη χημική ένωση στην επιφάνεια της Γης, αφού καλύπτει το 70,9% του πλανήτη μας, στην αέρια κατάσταση ( υδρατμός), στην υγρή κατάσταση και στη στερεή κατάσταση ( πάγος).
Ο μοριακός τύπος του νερού είναι H2O. Κι όπως λέγαμε μικροί, «οξυγόνο δυο, υδρογόνο».
Η επάρκεια νερού στον πλανήτη μας δεν είναι ατέλειωτη. Η αναγκαία ποσότητα νερού για ζωή στη Γη, διαρκώς μειώνεται, κυρίως λόγω του υπερπληθυσμού , της αλόγιστης χρήσης και –πλέον- της κλιματική αλλαγής. Η θεσμοθετημένη «Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό» βοηθά τα τελευταία περίπου 30 χρόνια , μέσω εκδηλώσεων, συζητήσεων, ανακοινώσεων αλλά και κινηματογραφικών/τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ στη συνειδητοποίηση του προβλήματος επάρκειας και προστασίας των πηγών του.
Άγευστο και άοσμο, σχεδόν άχρωμο και διαυγές, με μια γαλάζια χροιά όταν βρίσκεται σε βαθιά στρώματα και «παγκόσμιος διαλύτης» αφού πολλές ουσίες διαλύονται μέσα του. Στην πραγματικότητα, ένας από τους βασικότερους παράγοντες ύπαρξης ζωής.
Χρήσιμη πληροφορία : Τo όνομα «νερό» προέρχεται από τη βυζαντινή φράση «νεαρόν ύδωρ» το οποίο σήμαινε τρεχούμενο νερό (= νερό που μόλις βγήκε από την πηγή). Κι αυτό προέρχεται από την αρχαία ελληνική φράση « νήρον ύδωρ». Μόνο το 2,5% του νερού της Γης είναι «γλυκό» και το 98,8% του πόσιμου νερού βρίσκεται στα παγοκαλύμματα και στα υπόγεια ύδατα. Λιγότερο από 0,3% του γλυκού νερού της Γης βρίσκεται σε ποτάμια, λίμνες και στην ατμόσφαιρα. Η πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό έχει βελτιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά 1.000.000.000 άνθρωποι ακόμη δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και πάνω από 2.500.000.000 έχουν ανεπαρκή πρόσβαση σε αποχέτευση.
Εξαιτίας της ζωτικής του φύσης, η σημασία του για κάθε οικονομία είναι αναντικατάστατη.
Εξαιτίας δε της άνισης κατανομής του στη Γη, το νερό, η διαχείρησή του αποτελεί θέμα με ισχυρές γεωπολιτικές, γεωοικονομικές και γεωστρατηγικές προεκτάσεις.
Το νερό μέχρι το 18ο αιώνα θεωρούνταν ως στοιχείο. Πρώτος ο πατέρας της νεότερης χημείας Λαβουαζιέ απέδειξε ότι είναι ένωση του υδρογόνου και του οξυγόνου. Από το 1992, η 22η Μαρτίου κάθε έτους έχει καθιερωθεί από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ως η παγκόσμια μέρα για το νερό.
Το «γλυκό νερό» είναι ένας ανανεώσιμος πόρος, αλλά παρ’ όλα αυτά η παγκόσμια προμήθεια καθαρού «γλυκού» νερού σταθερά μειώνεται. Η ζήτηση νερού ήδη ξεπερνά την προσφορά σε πολλά μέρη του κόσμου, καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός συνεχίζει να αυξάνεται, και επομένως το ίδιο και η παγκόσμια ζήτηση νερού. Η εγρήγορση για την παγκόσμιας σημασίας διατήρησης νερού για την εξυπηρέτηση οικοσυστημάτων έχει μόλις πρόσφατα αρχίσει να αναπτύσσεται, συγκεκριμένα κατά τον 20ό αιώνα, και πάνω από τους μισούς υγρότοπους της Γης έχουν (δυστυχώς) χαθεί για τις πολύτιμες οικολογικές τους υπηρεσίες. Το νομικό πλαίσιο για την κατανομή των υδάτινων πόρων στους χρήστες νερού (όπου ένα τέτοιο πλαίσιο υπάρχει) είναι γνωστό ως «δικαιώματα στο νερό».
Εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού της Γης, της μαζικής κατανάλωσης, της κατάχρησης των φυσικών πόρων, της ρύπανσης και μόλυνσης του νερού η διαθεσιμότητα του πόσιμου νερού δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής και διαρκώς μειώνεται. Για αυτό το λόγο, το νερό αποτελεί στρατηγικής σημασίας αγαθό σε όλην την υφήλιο και άρχισε ήδη να αποτελεί αιτία για πολλές πολιτικές διενέξεις. Πολλοί έχουν προβλέψει ότι το καθαρό νερό θα γίνει το πετρέλαιο του μέλλοντος καθιστώντας τον Καναδά, με τα πλεονάζοντα αποθέματα «γλυκού» νερού, την πιο πλούσια χώρα του πλανήτη. Σύμφωνα με την έρευνα της UNESCO που πραγματοποιήθηκε το 2003 για τα παγκόσμια αποθέματα νερού, υπολογίζεται ότι στα επόμενα 20 χρόνια η ποσότητα του νερού που αναλογεί στον καθένα προβλέπεται να μειωθεί κατά 30%.
