ο Αδόλφος Χίτλερ το 1937
Πηγή Εικόνας: wikipedia

Όσα και να γραφτούν για τον Αδόλφο Χίτλερ, τον «Φύρερ» της ναζιστικής Γερμανίας ( 1889-1945) είναι λίγα μπροστά σ’ αυτά που θα μπορούσαν να γραφτούν. Τα περισσότερα, έχουν γραφτεί. Μυστικά δεν έχουν παραμείνει παρά μόνον αυτά που έπρεπε να παραμείνουν μυστικά, είτε γιατί η αποκάλυψή τους θα έθιγε  ανεπανόρθωτα πρόσωπα ή καθεστώτα, θα αλλοίωναν –ίσως- την ιστορία έτσι όπως της ξέρουμε ή , τέλος, όσοι είχαν τις λεπτομέρειες, αποφάσισαν για δικούς τους λόγους να θάψουν στη λήθη του χρόνου.

Η καταγωγή του Αδόλφου Χίτλερ

Πάντως, στις αρχές της δεκαετίας του ’20, κυκλοφορούσαν στα καφέ του Μονάχου φήμες ότι ο παππούς του Χίτλερ ήταν Εβραίος. Κατά τη δεκαετία του ’30, ο ξένος «κίτρινος τύπος» υποδαύλιζε αυτές τις φήμες. Ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ δεν γνώριζε ποιος ήταν ο πραγματικός παππούς του, ιδίως μετά τα αποτελέσματα της μυστικής έρευνας την οποία διεξήγαγε κατόπιν δικής του εντολής ο τότε δικηγόρος του, Χανς Φρανκ. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του Φρανκ, εκείνη η έρευνα είχε δώσει ενδείξεις ότι πραγματικός παππούς του ήταν ένας Εβραίος από το Γκρατς, στο σπίτι του οποίου υποτίθεται ότι είχε εργαστεί ως υπηρέτρια η  γιαγιά του Άννα Μαρία Σίκλγκρουμπερ. Ωστόσο η υπόθεση της εβραϊκής καταγωγής έχει απορριφθεί οριστικά από τους σημερινούς ιστορικούς και η ταυτότητα του παππού του Χίτλερ παραμένει αβέβαιη.

Το 1938 ο Χίτλερ απαγόρευσε στους κατοίκους της περιοχής Βαλντφίρτελ να αναρτούν, σε δημόσιους χώρους, πινακίδες με γενεαλογικά δέντρα της οικογένειάς του. Επιπλέον, απέτρεψε την έκδοση, από τον δήμο της κωμόπολης Ντέλερσαϊμ (Döllersheim), γραμματοσήμου όπου η πόλη αυτή αναφερόταν ως «η γενέτειρα του Αρχηγού». Την ίδια χρονιά, μάλλον όχι συμπτωματικά και δείχνοντας την έλλειψη εκτίμησης του Χίτλερ για τις πατρογονικές του εστίες, η περιοχή γύρω από τις κωμοπόλεις Ντέλερσαϊμ, Τσβετλ και Αλλενστάιγκ μετατράπηκε στο μεγαλύτερο πεδίο στρατιωτικής εκπαίδευσης στη Δυτική Ευρώπη και οι κάτοικοί της μεταφέρθηκαν σε άλλες περιοχές.

Διάφορα γεγονότα  έδωσαν τροφή σε υποθέσεις ότι ο Χίτλερ ήθελε να εξαφανίσει τα ίχνη της καταγωγής του. Είναι αλήθεια πως ο Χίτλερ δεν ήθελε να ακούσει οτιδήποτε για συγγενείς του, αιτιολογώντας το με τη δήλωση ότι δε γνώριζε τίποτε για την ιστορία της οικογένειάς του και ότι πλέον ανήκε στην κοινότητα του λαού του. Η απόκρυψη αυτή δεν θεωρείται ότι οφειλόταν μόνο στην πρόθεση να δημιουργήσει, για λόγους εντυπωσιασμού, μυστήριο γύρω από τον εαυτό του. Το οικογενειακό παρελθόν του προκαλούσε πάντοτε αγωνία και απευχόταν το ενδεχόμενο να μάθουν οι εχθροί του λεπτομέρειες για την καταγωγή του. Γι’ αυτό και κανείς δεν έμαθε.

Τα μαθητικά χρόνια του Αδόλφου

Οι επιδόσεις του Αδόλφου στα διάφορα δημοτικά σχολεία ήταν καλές. Ήταν δραστήριος και ικανός μαθητής, που τον ευχαριστούσαν ιδιαίτερα τα θέματα αισθητικής. Τα προτερήματά του όμως αυτά φάνηκε νωρίς ότι υπονομεύονταν από αδυναμία στην εκτέλεση εργασιών που απαιτούσαν σταθερή και μακρόχρονη προσπάθεια. Επίσης τον διέκρινε τάση προς την τεμπελιά και πεισματάρικος χαρακτήρας, χαρακτηριστικά που ο συνδυασμός τους τον οδηγούσε να αγνοεί συμβουλές και παρατηρήσεις. Με βάση την καλή του επίδοση στη στοιχειώδη εκπαίδευση, οι γονείς του τον έγραψαν στο τεχνικό γυμνάσιο  του Λιντς, το οποίο ήταν προσανατολισμένο στις θετικές σπουδές. Εκεί όμως, απρόσμενα, ο νεαρός Χίτλερ απέτυχε τελείως. Δύο φορές έμεινε μετεξεταστέος και μια τρίτη φορά πέρασε μετά από ειδική εξέταση. Οι έλεγχοί του πάντα ανέφεραν «έλλειψη φιλοπονίας» και μόνο στη γυμναστική, στη μουσική και στο σχέδιο είχε ικανοποιητικές ή καλύτερες επιδόσεις.

Στην εφηβεία, οι γνώσεις του  δεν ήταν παρά συσσώρευση εκφράσεων που θα υποστήριζαν τις προκαταλήψεις του. Αν και διάβαζε πολύ, δεν τον ενδιέφεραν ο αγώνας και η απόλαυση που συνοδεύουν τη διαδικασία απόκτησης της γνώσης. Τον Φεβρουάριο του 1908 εγκαταστάθηκε στη Βιέννη όπου γνώρισε τις ψευδοεπιστημονικές και νεοθρησκευτικές θεωρίες του ρατσιστή και αντισημίτη ιδεολόγου Γιεργκ Λαντζ φον Λίμπενφελς και αφομοίωσε τον αντισημιτισμό διάφορων πολιτικών, όπως του Γκέοργκ Ρίτερ φον Σένερερ , ηγέτη του Παγγερμανικού Κινήματος, καθώς και του δημάρχου της Βιέννης, δρα Καρλ Λύγκερ . Ο ίδιος δεν αναφέρθηκε ποτέ στα πολιτικά του πρότυπα και είδωλα. Δεν προσπάθησε να βρει δουλειά ή έστω να μάθει μια τέχνη.

Το τέλος του Χίτλερ

Έτσι μεγάλωσε ο άνθρωπος που έμελλε να πνίξει την Ευρώπη στο αίμα και να προσπαθήσει να εξαφανίζει από προσώπου γης έναν ολόκληρο λαό, τους Εβραίους. Την άνοιξη του 1945, καθώς οι δυτικοί Σύμμαχοι έφτασαν στον ποταμό Έλβα και ο Κόκκινος Στρατός βρισκόταν στο κέντρο του Βερολίνου, η κατάσταση της υγείας του Χίτλερ όλο και χειροτέρευε και σύμφωνα με την επικρατούσα σήμερα αντίληψη, υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον σε προχωρημένο στάδιο. Στις 22 Απριλίου 1945 ο Χίτλερ έπαθε νευρική κατάρρευση. Κλεισμένος στο καταφύγιό του, στις 29 Απριλίου νυμφεύθηκε τη σύντροφο της ζωής του Εύα Μπράουν και αμέσως μετά υπαγόρευσε τη διαθήκη του. Έδωσε εντολή να δηλητηριάσουν το αλσατικό λυκόσκυλό του,  μπήκε για λίγο στο δωμάτιο με το νεκρό ζώο και ύστερα έφυγε ανέκφραστος. Την επόμενη μέρα,  η Εύα Μπράουν αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο. Συγχρόνως ο Χίτλερ έβαλε ένα πιστόλι στο στόμα του και πυροβόλησε.

Διαβάστε επίσης:

30 Απριλίου 1945 – Αυτοκτονία του Χίτλερ

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή