Ο Αριστείδης Παγκρατίδης ως κατηγορούμενος στο δικαστήριο ανάμεσα σε δύο αστυνομικούς

Η Υπόθεση του «Δράκου του Σειχ Σου» εξελίχθηκε από το 1958 και ολοκληρώθηκε το 1968 με μια από τις τελευταίες εκτελέσεις θανατοποινιτών, κυρίως με τυφεκισμό. Είχε αρκετά «στάδια» αφού ο Αριστείδης Παγκρατίδης, συνελήφθη τον Δεκέμβριο του 1963 στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από επίθεσή του σε 12χρονη τρόφιμο του ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος». Μέχρι τη δίκη του τον Οκτώβριο του 1964 όταν και καταδικάστηκε σε εννέα χρόνια φυλάκιση για το βιασμό της 12χρονης, είχαν προκύψει πολλές άλλες εγκληματικές επιθέσεις με νεκρούς και σοβαρά τραυματίες σε περιοχές της Θεσσαλονίκης και ιδίως στην περιοχή του δάσους Σειχ Σου. Και κατά την μακρά κράτησή του, είχε δηλώσει ένοχος και είχε ομολογήσει όλες τις άλλες πράξεις για τις οποίες κατηγορείτο. Ήταν 28 χρονών όταν συνελήφθη για πρώτη φορά, κατά τη σύλληψή του, δεν έφερε αντίσταση, και μετά την αναγνώρισή του από το θύμα και άλλον ένα μάρτυρα , ομολόγησε την πράξη της επίθεσης στην 12χρονη.

Οι εφημερίδες, από την πρώτη στιγμή συνδύαζαν τον Παγκρατίδη με τον άγνωστο εγκληματία, επονομαζόμενο «Δράκο του Σέιχ Σου». Ο «Δράκος» θεωρείτο υπαίτιος μιας σειράς δολοφονικών και ληστρικών επιθέσεων σε ζευγάρια στην περιοχή του δάσους του Σέιχ Σου το 1959.

Κατά την διάρκεια των ανακρίσεων ομολόγησε ότι αυτός ήταν ο διαβόητος «Δράκος του Σέιχ Σου» , δικάστηκε τον Φεβρουάριο του 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο ως άτομο επικίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια. Δυο χρόνια αργότερα, στις 16 Φεβρουαρίου του 1968 εκτελέστηκε δια τυφεκισμού στον τόπο που – κατά τις κατηγορίες είχε εγκληματήσει.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Μακεδονία" με τίτλο "Τετράκις εις Θάνατον ο Παγκρατίδης" και φωτογραφίες του κατηγορούμενου από το δικαστήριο και του δικαστή

Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών της υπόθεσης είχε γράψει:

«Ο Παγκρατίδης, ουδεμίας τυχών επιμελείας και διαπαιδαγωγήσεως, ετράπη εις την οδόν της διαφθοράς, αποκτήσας πολλάς ανωμαλίας χαρακτήρος και διαστροφάς… Ήταν ενεργητικός ομοφυλόφιλος, ηδονοβλεψίας, κλέπτης, υπεξαιρέτης, πότης, λιποτάκτης και καταχραστής χασίς».

Ωστόσο ο Παγκρατίδης γρήγορα ανακάλεσε την ομολογία του, ισχυρίστηκε ότι ελήφθη κατόπιν ψυχολογικών πιέσεων και σωματικής βίας και μέχρι τη στιγμή της εκτέλεσής του παρέμεινε σταθερός υποστηρίζοντας την αθωότητά του. Ήταν αθώος ή ένοχος; Μέχρι σήμερα, η ενοχή του για όλα είχε κατηγορηθεί και ομολογήσει, παραμένει αμφισβητούμενη, με τους περισσότερους να υποστηρίζουν τελικά ότι ήταν αθώος.

Η δεύτερη δίκη

Η δεύτερη δίκη του, συγκέντρωνε κάθε μέρα πλήθη κόσμου και ήταν το πιο σημαντικό γεγονός για την Θεσσαλονίκη, εκείνο τον καιρό. Άρχισε την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 1966 στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης και τελείωσε στις 22 Φεβρουαρίου 1966, με την κήρυξη του Παγκρατίδη ως ενόχου για όλα τα εγκλήματα που κατηγορήθηκε.

Σημαντικό: Στις 17 Φεβρουαρίου, στην κατάθεση του αδερφού του, Παγκράτη Παγκρατίδη, η υπεράσπιση «έπαιξε» θα παίξει το κυριότερο χαρτί της καθώς ο Παγκράτης Παγκρατίδης «κατηγόρησε και κατονόμασε ως δράστη των εγκλημάτων τον Αίαντα Σκλαβούνο, γιό του ιατρού και καθηγητή Πανεπιστημίου, Γεώργιου Σκλαβούνου». Σύμφωνα με επώνυμη καταγγελία με επιστολή που διαβάστηκε στο δικαστήριο, ο Αίαντας Σκλαβούνος, σχιζοφρενής, έμενε εκείνη την περίοδο στη βίλλα της οικογένειας δίπλα στο δάσος του Σέιχ- σου και ήταν αυτός ο υπεύθυνος για τις δολοφονικές επιθέσεις της εποχής εκείνης. Το δικαστήριο ωστόσο αρνήθηκε να εξετάσει αυτήν την εκδοχή, ως μη έχουσα άμεσο σχέση με την δίκη (το δικαστήριο δίκαζε για το αν ο Παγκρατίδης ήταν ένοχος των συγκεκριμένων εγκλημάτων ή όχι, και όχι για το ποιός ήταν ο δράκος).

Σχετικά με τον συντάκτη

Η μοναδική, πλήρως προσβάσιμη για κάθε χρήστη, διαδραστική, κοινωνική πύλη ενημέρωσης στην Ελλάδα!

Αφήστε σχόλιο

ΧΟΡΗΓΟΙ

Επιστροφή στην κορυφή