Βικτόρια Γούντχαλ
Η Βικτόρια Γούντχαλ, γεννημένη σε ένα μικρό χωριό του Οχάιο στις 23 Σεπτεμβρίου 1838 ως Βικτόρια Κλάφλιν, ήταν η πρώτη γυναίκα που υπέβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στις 10 Μαΐου του 1872. Υποψήφιος αντιπρόεδρός της ήταν ο μαύρος, πρώην σκλάβος Φρέντερικ Ντάγκλας. Η αμερικανική ιστορία έχει σχεδόν «εξαφανίσει» τα στοιχεία γύρω από την υποψηφιότητα της Γούντχαλ και ακόμα ισχύουν οι αμφιβολίες για το κατά πόσον αυτή η υποψηφιότητα είχε εγκριθεί ως νόμιμη από τις αρχές.
Εκείνα τα χρόνια, τα ψηφοδέλτια δεν ήταν –ας πούμε- «επίσημα» αφού δεν τυπώνονταν ούτε διανέμονταν από το κράτος ή τις πολιτείες, αλλά από τους ίδιους τους υποψηφίους που τα έδιναν στους πολίτες για να τα ρίξουν στην κάλπη. Ιστορικά και επίσημα, δεν γνωρίζουμε εάν η υποψηφιότητα είχε κριθεί άκυρη. Ωστόσο ήταν πραγματική αφού οι ψήφοι που πήρε ΗΤΑΝ πραγματικές καθώς οι επίσημες στατιστικές κατέγραψαν περίπου 2.000 διάσπαρτα «ψηφοδέλτια» που – πιθανώς- ήταν για τη Γούντχαλ. Πάντως η ίδια δεν μπόρεσε να εμφανισθεί στο εκλογικό τμήμα και να προσπαθήσει να ψηφίσει, αφού λίγες μέρες νωρίτερα είχε συλληφθεί μαζί με το σύζυγο και την αδελφή της, για ένα άρθρο που είχαν δημοσιεύσει στο έντυπό τους και το οποίο είχε χαρακτηριστεί «λίβελος».
Πρόδρομος του φεμινιστικού κινήματος
Η Γούντχαλ μπορεί να «εξοβελίστηκε» από την πολιτική και σχεδόν να διεγράφη από την επίσημη πολιτική ιστορία των ΗΠΑ αλλά θεωρείται σημαντική μορφή, πρόδρομος του φεμινιστικού κινήματος στην Αμερική, με ριζοσπαστικές αντιλήψεις . Και είναι χαρακτηριστικό ότι ήταν – έτσι, επειδή το ήθελε- η πρώτη γυναίκα- υποψήφια Πρόεδρος, σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν καν να ψηφίσουν. Ήταν ένα άτομο που ασχολήθηκε και με τον περιοδικό τύπο της εποχής και η υπεύθυνη για την πρώτη δημοσίευση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου στη χώρα.
Ξεκίνησε από παιδί να στηρίζει οικονομικά τη φτωχή οικογένειά της παριστάνοντας την … πνευματίστρια. Στα 14 της παντρεύτηκε το αλκοολικό γιατρό Κάνινγκ Γούντχαλ, αλλά μετά από ένδεκα χρόνια και με δύο παιδιά, διεκδίκησε και πέτυχε να πάρει διαζύγιο, κάτι που σήμερα φαίνεται φυσιολογικό αλλά τότε, επρόκειτο για ριζοσπαστική πράξη ενάντια σε ένα κατεστημένο που στιγμάτιζε και συχνά απομόνωνε τη διαζευγμένη γυναίκα από την κοινωνία. Αργότερα, ξαναπαντρεύτηκε τον φιλελεύθερο συνταγματάρχη Τζέημς Μπλαντ και μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη. Σε ηλικία μόλις 31 έτους άνοιξε δικό της γραφείο στο χρηματιστήριο της πόλης, μαζί με την αδελφή της . Ως οι πρώτες γυναίκες χρηματίστριες συγκέντρωσαν περιέργεια και θαυμασμό, αλλά και προσβλητικά σχόλια από αρκετές εφημερίδες. Ένας από τους θαυμαστές τους ήταν ο μεγιστάνας των σιδηροδρόμων Κορνήλιος Βαντερμπίλτ, ο οποίος στήριξε οικονομικά το γραφείο.
Με τα χρήματα που κέρδιζε από το χρηματιστηριακό γραφείο, εξέδιδε με την αδελφή της μεταξύ 1870 – 1876 ένα περιοδικό έντυπο ποικίλου περιεχομένου ( «Woodhull & Claflin’s Weekly»), στις σελίδες του οποίου πραγματευόταν θέματα ταμπού όπως η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ο ελεύθερος έρωτας. Εκτός από το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, τα άρθρα της προπαγάνδιζαν το δικαίωμα στην κοντή φούστα, τη φυτοφαγία, τη νομιμοποίηση της πορνείας κ.ά.
Για το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, υποστήριζε ότι οι γυναίκες δε θα έπρεπε να αγωνίζονται για τη νομοθετική κατοχύρωσή του αλλά για την εφαρμογή του, αφού (με μια δική της ερμηνεία) το Σύνταγμα παραχωρούσε αυτό το δικαίωμα αφού δεν έκανε σαφή διάκριση ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες εκλογείς. Εμφανίσθηκε μάλιστα σε ειδική ακρόαση του Κογκρέσου για να υποστηρίξει την ερμηνεία της. Έγινε έτσι η μόλις δεύτερη γυναίκα που εμφανίσθηκε ενώπιον του Κογκρέσου (1871), σε μια ακρόαση που προκάλεσε τεράστιο δημόσιο ενδιαφέρον, αν και δεν κατάφερε να πείσει για την ορθότητα της ερμηνείας της.
Μετά το 1872, μετακόμισε στην Αγγλία, παντρεύτηκε για τρίτη φορά με έναν τραπεζίτη, άρχισε να κάνει διαλέξει και εξέδωσε ένα περιοδικό με τίτλο The Humanitarian (Ανθρωπιστικό). Με την πολιτική της πατρίδας της δοκίμασε να ξανασχοληθεί περιστασιακά, θέτοντας υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 1888 και 1892, χωρίς όμως να επιτύχει τις συζητήσεις και τη δημοσιότητα της πρώτης απόπειρας. Ιδιαίτερα την τελευταία φορά γελοιοποιήθηκε από τις εφημερίδες, οι οποίες την εμφάνισαν να δηλώνει ότι είναι προφητεία και θεϊκή βούληση να εκλεγεί πρόεδρος.
Αν προσπαθήσετε να βρείτε-όπου μπορείτε να ψάξετε- ποιες γυναίκες έγιναν Υποψήφιες Πρόεδροι των ΗΠΑ στην Ιστορία, θα διαβάσετε μόνον ότι υπήρξε μία: Η Χίλαρυ Κλίντον. Που ήταν η πρώτη. Λάθος. Ήταν η δεύτερη.
